19.5.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/22

—

να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 11ης Δεκεμβρίου 2013 στην υπόθεση F-130/11, Verile και Gjergji κατά Επιτροπής·

—

να κρίνει ότι κάθε διάδικος φέρει τα δικά του δικαστικά έξοδα που αφορούν την παρούσα διαδικασία·

—

να καταδικάσει τους M. Verile και Mme Gjergji στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παραβίαση της εννοίας της βλαπτικής πράξεως καθόσον το ΔΔΔ έκρινε την προσφυγή σε πρώτο βαθμό παραδεκτή, χαρακτηρίζοντας ως βλαπτική πράξη την πρόταση της Επιτροπής στους ενδιαφερόμενους περί του αριθμού των συνταξίμων ετών που θα λαμβάνονταν υπόψη στο πλαίσιο της μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων τους βάσει του άρθρου 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (όσον αφορά τις σκέψεις 37 έως 55 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως).

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από το ότι το ΔΔΔ παρανόμως διαπίστωσε αυτεπαγγέλτως την έλλειψη νομιμότητας των γενικών εκτελεστικών διατάξεων του 2011 περί μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Η Επιτροπή εκθέτει ότι ο λόγος αυτός δεν προβλήθηκε ρητώς από τους προσφεύγοντες πρωτοδίκως και ότι, επιπλέον, δεν συζητήθηκε κατ’ αντιμωλία (όσον αφορά τις σκέψεις 72 και 73 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως).

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από νομική πλάνη στην οποία υπέπεσε το ΔΔΔ κατά την ερμηνεία του άρθρου 11 του παραρτήματος VIII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των διατάξεων περί μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων (όσον αφορά τις σκέψεις 74 έως 98, 106, 109 και 110 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως). Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το ΔΔΔ, εκτιμώντας ότι η έννοια «κεφάλαιο με αναγωγή» (αναλογιστικό ισοδύναμο) που χρησιμοποιείται στο άρθρο 11, παράγραφος 2, του εν λόγω παραρτήματος VIII είναι διαφορετική από την έννοια «ασφαλιστικό στατιστικό ισοδύναμο» που χρησιμοποιείται στο άρθρο 11, παράγραφος 1, και ορίζεται στο άρθρο 8 του εν λόγω παραρτήματος VIII, περιορίστηκε σε μια γραμματική ερμηνεία για να καταλήξει σε συμπεράσματα ικανά να δημιουργήσουν έντονες ανισότητες στη μεταχείριση μεταξύ υπαλλήλων που ζήτησαν μεταφορά «in» και υπαλλήλων που ζήτησαν μεταφορά «out» των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων τους. Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι η εκ μέρους του ΔΔΔ ερμηνεία είναι ασυμβίβαστη τόσο προς τις επιταγές οικονομικής ισορροπίας του συνταξιοδοτικού συστήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και προς το δικαίωμα ιδιοκτησίας των υπαλλήλων που ζητούν μεταφορά «in».

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από το ότι το ΔΔΔ υπέπεσε σε νομική πλάνη κρίνοντας ότι τα δικαιώματα των προσφευγόντων πρωτοδίκως στον τομέα της μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων τους ήταν ήδη «πλήρως γεγενημένα» κατά τον χρόνο της ενάρξεως της ισχύος των γενικών διατάξεων εκτελέσεως του 2011 επί της μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, καθόσον μόνον η τελική απόφαση υπολογισμού προσδιορίζει τα σχετικά μεταφερόμενα δικαιώματα (όσον αφορά τις σκέψεις 99 έως 108 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως).