22.5.2010   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 134/22

1)

Μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ, αφενός, των προϋποθέσεων χορηγήσεως των κοινοτικών ενισχύσεων (του ΕΓΤΠΕ) στο πλαίσιο της κοινής αγροτικής πολιτικής και, αφετέρου, των προϋποθέσεων χορηγήσεως των εθνικών συμπληρωματικών ενισχύσεων ή, με άλλα λόγια, είναι δυνατόν οι κανόνες που ορίζουν τις προϋποθέσεις χορηγήσεως των εθνικών συμπληρωματικών ενισχύσεων να είναι αυστηρότεροι από τους κανόνες που διέπουν τη χορήγηση των ενισχύσεων του ΕΓΠΤΕ;

2)

Μπορούν τα άρθρα 1, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΟΚ) 3508/92 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 1992, για τη θέσπιση ενός ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης και ελέγχου σχετικά με ορισμένα καθεστώτα κοινοτικών ενισχύσεων (1), και 10, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 1259/1999 του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1999, σχετικά με τη θέσπιση κοινών κανόνων για τα καθεστώτα άμεσης στήριξης στα πλαίσια της κοινής γεωργικής πολιτικής (2), να ερμηνευθούν, όσον αφορά τον καθορισμό των δικαιούχων των ενισχύσεων, υπό την έννοια ότι πρέπει να συντρέχουν δύο προϋποθέσεις, ήτοι α) να πρόκειται για ένωση παραγωγών γεωργικών προϊόντων (ή για μεμονωμένο παραγωγό) β) των οποίων (ή του οποίου) η εκμετάλλευση να βρίσκεται στο έδαφος της Κοινότητας;

3)

Μπορούν οι προαναφερθέντες κανονισμοί να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι ο παραγωγός του οποίου η εκμετάλλευση βρίσκεται στο έδαφος της Κοινότητας και ο οποίος σκοπεύει να παύσει τη δραστηριότητά του στο μέλλον (αφού λάβει την επιδότηση) δεν έχει δικαίωμα να λάβει ενίσχυση;

4)

Πώς πρέπει να ερμηνεύεται ο όρος «νομική ιδιότητα που αποδίδει το εθνικό δίκαιο» στο πλαίσιο των δύο προαναφερθέντων κανονισμών;

5)

Καλύπτει ο όρος «νομική ιδιότητα που αποδίδει το εθνικό δίκαιο» και τη νομική ιδιότητα που σχετίζεται με τον τρόπο λύσεως της ατομικής επιχειρήσεως παραγωγής γεωργικών προϊόντων (ή λύσεως της ενώσεως τέτοιων επιχειρήσεων); Συγκεκριμένα, το ουγγρικό δίκαιο προβλέπει διαφορετικές νομικές ιδιότητες ανάλογα με τη διαδικασία λύσεως της επιχειρήσεως (πτωχευτικός συμβιβασμός, πτώχευση και εκκαθάριση).

6)

Είναι δυνατόν να διαχωριστούν απολύτως οι προϋποθέσεις, αφενός, της υπαγωγής στην (κοινοτική) ενιαία στρεμματική ενίσχυση από τις προϋποθέσεις υπαγωγής στη συμπληρωματική εθνική ενίσχυση; Ποια η σχέση μεταξύ των αρχών, των συστημάτων και των σκοπών των δύο αυτών τύπων ενισχύσεων;

7)

Είναι δυνατόν να αποκλειστεί από τη συμπληρωματική εθνική ενίσχυση ένωση παραγωγών (ή μεμονωμένος παραγωγός) που κατά τα λοιπά πληροί τις προϋποθέσεις υπαγωγής στο κοινοτικό σύστημα της ενιαίας στρεμματικής ενίσχυσης;

8)

Καλύπτει το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού 1259/1999, βάσει του άρθρου 1 αυτού, και τη συμπληρωματική εθνική ενίσχυση, λαμβανομένου υπόψη του ότι, σε περίπτωση μερικής μόνον χρηματοδότησης από το ΕΓΤΠΕ, καταβάλλεται συμπληρωματική εθνική ενίσχυση;

9)

Δικαιούται συμπληρωματική εθνική ενίσχυση ο παραγωγός του οποίου η εκμετάλλευση λειτουργεί απολύτως νόμιμα και βρίσκεται στο έδαφος της Κοινότητας;

10)

Αν η λύση των εμπορικών εταιριών ρυθμίζεται από την εθνική νομοθεσία με χωριστούς κανόνες, έχουν οι κανόνες αυτοί σημασία όσον αφορά τις κοινοτικές ενισχύσεις (και τις συναφείς εθνικές ενισχύσεις);

11)

Πρέπει οι κοινοτικοί και οι εθνικοί κανόνες που διέπουν την κοινή αγροτική πολιτική να ερμηνεύονται κατά τρόπον ώστε να θεσπίζεται σύνθετο νομικό σύστημα, το οποίο να ερμηνεύεται κατά τρόπο ενιαίο και να λειτουργεί υπό πανομοιότυπες αρχές και προϋποθέσεις;

12)

Έχουν τα άρθρα 1, παράγραφος 4, του κανονισμού 3508/92 και 10, στοιχείο α', του κανονισμού 1259/1999 την έννοια ότι, όσον αφορά την ενίσχυση, δεν ασκεί απολύτως καμία επιρροή η πρόθεση του παραγωγού να παύσει τις δραστηριότητές του ή, ακόμη, η νομική ιδιότητα που αποκτά εξ αυτού του λόγου ο εν λόγω παραγωγός;