1)

Πρέπει το άρθρο 3, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 967/2006 (1) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η οριζόμενη σε αυτό προθεσμία ισχύει και για την τροποποίηση εμπρόθεσμης ανακοινώσεως της εισφοράς επί του πλεονάσματος, η οποία προκύπτει από διαπίστωση της καταλογιστέας ποσότητας του πλεονάσματος ζάχαρης η οποία αναθεωρήθηκε μετά την πάροδο της προθεσμίας, κατόπιν ελέγχου σύμφωνα με το άρθρο 10 του κανονισμού (ΕΚ) 952/2006 (2);

2)

Εάν δοθεί καταφατική απάντηση στο πρώτο ερώτημα:

Ισχύουν στην περίπτωση αυτή, εφόσον πρόκειται για την τροποποίηση εμπρόθεσμης ανακοινώσεως που έλαβε χώρα βάσει διαπιστώσεων στο πλαίσιο ελέγχων, οι αναφερόμενες στην απόφαση του Δικαστηρίου της 10ης Ιανουαρίου 2002, British Sugar, C-101/99, EU:C:2002:7 προϋποθέσεις για την υπέρβαση της προθεσμίας ανακοινώσεως του άρθρου 3, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2670/81, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 3559/91 (3), και για την υπέρβαση της προθεσμίας ανακοινώσεως του άρθρου 3, παράγραφος 2, του κανονισμού 967/2006;

3)

Πρέπει, σε περίπτωση που δεν ισχύει το άρθρο 3, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 967/2006 για ανακοινώσεις τροποποιήσεων κατόπιν διενέργειας ελέγχων (βλ. πρώτο ερώτημα) ή πληρούνται οι προϋποθέσεις για υπέρβαση της προθεσμίας (βλ. δεύτερο ερώτημα), να λαμβάνεται υπόψη για τον καθορισμό της προθεσμίας, εντός της οποίας θα πρέπει να ανακοινωθεί η τροποποίηση της εισφοράς επί του πλεονάσματος, η 1η Μαΐου που έπεται ή πρέπει να εφαρμόζεται η εθνική νομοθεσία;

4)

Εάν στο τρίτο ερώτημα δοθεί η απάντηση ότι δεν πρέπει να ληφθεί υπόψη η 1η Μαΐου που έπεται ούτε να εφαρμοστεί η εθνική νομοθεσία:

Συνάδει με τις γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι αρχές τις αναλογικότητας, της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, να ανακοινώνεται, σε περίπτωση όπως η υπό κρίση, λόγω της διάρκειας του ελέγχου και της διάρκειας της καταρτίσεως και της αξιολογήσεως της εκθέσεως ελέγχου, η εισφορά επί του πλεονάσματος για την περίοδο εμπορίας 2007/2008 στις 20 Οκτωβρίου 2010 και στις 27 Οκτωβρίου 2011; Ασκεί συναφώς επιρροή αν ο παρασκευαστής ζάχαρης προέβαλε αντιρρήσεις κατά της διαπιστώσεως των πλεονασματικών ποσοτήτων;

1)

Είναι ορθή η εκ μέρους του αιτούντος δικαστηρίου ερμηνεία της προσαρτημένης στην οδηγία 1999/70/EK (1) συμφωνίας-πλαισίου και η συνακόλουθη διαπίστωση ότι η πρόσληψη των προσφευγουσών με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου συνιστά κατάχρηση, καθόσον ο εργοδότης του δημόσιου τομέα χρησιμοποιεί διάφορες –ορισμένου πάντα χρόνου– μορφές προσλήψεως για την εκτέλεση[,] κατά τρόπο μόνιμο και σταθερό, συνήθων καθηκόντων μόνιμων δημόσιων υπαλλήλων και για την κάλυψη διαρθρωτικών ελλείψεων και αναγκών οι οποίες, ουσιαστικά, δεν είναι προσωρινές, αλλά πάγιες και διαρκείς[, καθώς και] ότι, ως εκ τούτου, η πρόσληψη μέσω των ως άνω συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου δεν δικαιολογείται, κατά την έννοια της ρήτρας 5, σημείο 1, στοιχείο α', της συμφωνίας-πλαισίου, ως αντικειμενικός λόγος, στο μέτρο που η εν λόγω χρησιμοποίηση συμβάσεων ορισμένου χρόνου αντίκειται ευθέως στο δεύτερο εδάφιο του προοιμίου της συμφωνίας-πλαισίου και στα σημεία 6 και 8 των γενικών παρατηρήσεων της εν λόγω συμφωνίας, δεδομένου ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που θα δικαιολογούσαν τέτοιες συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου;

2)

Είναι ορθή η εκ μέρους του αιτούντος δικαστηρίου ερμηνεία της προσαρτημένης στην οδηγία 1999/70/EK συμφωνίας-πλαισίου, κατά την οποία η προκήρυξη τακτικού διαγωνισμού, με τα παρατιθέμενα χαρακτηριστικά, δεν συνιστά ισοδύναμο μέτρο και δεν μπορεί να θεωρηθεί κύρωση, καθόσον δεν είναι αναλογική προς τη διαπιστωθείσα κατάχρηση, η οποία συνεπάγεται τη λήξη της συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου, κατά παράβαση των σκοπών της οδηγίας, και τη διαιώνιση μιας δυσμενούς για τους έκτακτους δημόσιους υπαλλήλους καταστάσεως, ούτε δε μπορεί να θεωρηθεί αποτελεσματικό μέτρο, δεδομένου ότι ο μεν εργοδότης ουδόλως θίγεται, το δε μέτρο δεν λειτουργεί αποτρεπτικά, και ως εκ τούτου δεν συνάδει προς το άρθρο 2, πρώτο εδάφιο[,] της οδηγίας 1999/70, καθόσον δεν διασφαλίζει την εκ μέρους του ισπανικού κράτους επίτευξη των αποτελεσμάτων που επιβάλλει η εν λόγω οδηγία;

3)

Είναι ορθή η εκ μέρους του αιτούντος δικαστηρίου ερμηνεία του άρθρου 2, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 1999/70/EK και της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 14ης Σεπτεμβρίου 2016 στην υπόθεση C-16/15 (2), κατά την οποία η προκήρυξη ανοικτού διαγωνισμού δεν είναι κατάλληλο μέτρο για την επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση καταχρηστικής συνάψεως διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, καθόσον η ισπανική νομοθεσία δεν προβλέπει κάποιον αποτελεσματικό και αποτρεπτικό μηχανισμό επιβολής κυρώσεων που να θέτει τέρμα στον καταταχρηστικό διορισμό εκτάκτων δημόσιων υπαλλήλων και δεν επιτρέπει την κάλυψη των νέων οργανικών θέσεων από τους υπαλλήλους εκείνους που υπήρξαν θύματα της καταχρήσεως αυτής, με αποτέλεσμα να παραμένουν οι τελευταίοι σε καθεστώς ανασφάλειας;

4)

Είναι ορθή η ερμηνεία που δίδει το αιτούν δικαστήριο, σύμφωνα με την οποία η μετατροπή της συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου, του εργαζομένου που υπήρξε θύμα καταχρήσεως, σε «σύμβαση αορίστου χρόνου σε μη μόνιμη θέση» δεν συνιστά αποτελεσματική κύρωση, καθόσον ο εν λόγω εργαζόμενος μπορεί να παυθεί, είτε λόγω καλύψεως της θέσεως κατόπιν διαγωνισμού είτε λόγω καταργήσεώς της, και ως εκ τούτου αντιβαίνει στη συμφωνία-πλαίσιο ως προς τους σκοπούς περί προλήψεως της καταχρηστικής χρησιμοποιήσεως συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, δεδομένου ότι δεν συνάδει προς το άρθρο 2, πρώτο εδάφιο[,] της οδηγίας 1999/70, καθόσον δεν διασφαλίζει την εκ μέρους του ισπανικού κράτους επίτευξη των αποτελεσμάτων που επιβάλλει η εν λόγω οδηγία;

Λαμβανομένων υπόψη των προαναφερθέντων, είναι αναγκαίο να επαναληφθούν εν προκειμένω τα ακόλουθα ερωτήματα, που περιέχονται στην αίτηση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε στις 30 Ιανουαρίου 2018, στο πλαίσιο της υπ’ αριθ. 193/2017 διαδικασίας κατεπείγοντος, το Juzgado de lo Contencioso-Administrativo n.o 8 de Madrid (3) (διοικητικό πρωτοδικείο υπ’ αριθ. 8 της Μαδρίτης, Ισπανία):

5)

Εάν το εθνικό δικαστήριο διαπιστώσει καταχρηστική χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων για την απασχόληση εκτάκτων αναπληρωτών δημοσίων υπαλλήλων στην υπηρεσία της SERMAS, με σκοπό την κάλυψη πάγιων και διαρθρωτικών αναγκών παροχής υπηρεσιών μόνιμων δημόσιων υπαλλήλων, δεδομένου ότι η εθνική έννομη τάξη δεν προβλέπει κάποιο αποτελεσματικό ή αποτρεπτικό μέτρο για την επιβολή κυρώσεων κατά της εν λόγω καταχρήσεως και την εξάλειψη των επιπτώσεων της παραβάσεως της κοινοτικής νομοθεσίας, έχει η ρήτρα 5 της προσαρτημένης στην οδηγία 1999/70/ΕΚ συμφωνίας-πλαισίου την έννοια ότι επιβάλλει στον εθνικό δικαστή την υποχρέωση να λάβει αποτελεσματικά και αποτρεπτικά μέτρα που να διασφαλίζουν την πρακτική αποτελεσματικότητα της συμφωνίας-πλαισίου και, επομένως, να επιβάλει τις σχετικές κυρώσεις και να εξαλείψει τις επιπτώσεις της παραβάσεως της προμνησθείσας ευρωπαϊκής νομοθεσίας, αφήνοντας ανεφάρμοστη την εθνική νομοθεσία που θίγει την πρακτική αποτελεσματικότητα της συμφωνίας-πλαισίου;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, και όπως επισημαίνει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη σκέψη 41 της αποφάσεως της 14ης Σεπτεμβρίου 2016 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-184/15 και C-197/15 (4):

Συνάδει προς τους σκοπούς που επιδιώκει η οδηγία 1999/70/ΕΚ, ως μέτρο για την πρόληψη της καταχρηστικής χρησιμοποιήσεως διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, για την επιβολή των σχετικών κυρώσεων και για την εξάλειψη των επιπτώσεων της παραβάσεως του δικαίου της Ένωσης, το να μετατραπεί η σχέση εργασίας έκτακτου αναπληρωτή/μετακλητού/αντικαταστάτη υπαλλήλου σε σταθερή σχέση εργασίας, μόνιμου δημόσιου υπαλλήλου ή δημόσιου υπαλλήλου με σύμβαση αορίστου χρόνου, με την ίδια σταθερότητα στην απασχόληση με εκείνη που απολαύουν συγκρίσιμοι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, δεδομένου ότι η εθνική νομοθεσία απαγορεύει απολύτως στον δημόσιο τομέα τη μετατροπή των διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, στον εν λόγω τομέα, σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, όταν δεν υφίσταται άλλο αποτελεσματικό μέτρο για την αποτροπή της καταχρηστικής χρησιμοποιήσεως διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου και, ενδεχομένως, την επιβολή των σχετικών κυρώσεων;

6)

Σε περίπτωση καταχρήσεως διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, μπορεί να θεωρηθεί ότι η μετατροπή της σχέσεως εργασίας του έκτακτου αναπληρωτή υπαλλήλου σε σχέση εργασίας αορίστου χρόνου ή σε απασχόληση σε μόνιμη θέση εκπληρώνει τους σκοπούς της οδηγίας 1999/70/ΕΚ και της προσαρτημένης σε αυτήν συμφωνίας-πλαισίου μόνον όταν ο έκτακτος υπάλληλος θύμα της καταχρήσεως απολαύει των ιδίων και πανομοιότυπων όρων απασχολήσεως σε σχέση με τους μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους (όσον αφορά την κοινωνική ασφάλιση, την επαγγελματική προαγωγή, την κάλυψη κενών θέσεων, την επαγγελματική κατάρτιση, τις άδειες απουσίας, διοικητικά ζητήματα, τις άδειες και εγκρίσεις, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και τη λύση της σχέσεως εργασίας, καθώς και τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς που προκηρύσσονται για την κάλυψη κενών θέσεων και την επαγγελματική προαγωγή) βάσει των αρχών της παραμονής στη θέση και της μονιμότητας, με όλα τα εγγενή δικαιώματα και όλες τις εγγενείς υποχρεώσεις, υπό συνθήκες ίσης μεταχειρίσεως με τους μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους;

7)

Λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη, ενδεχομένως, καταχρηστικής πρακτικής συνιστάμενης στη σύναψη συμβάσεων ορισμένου χρόνου για την κάλυψη παγίων αναγκών άνευ αντικειμενικού λόγου συνδεόμενου με επείγουσες και επιτακτικές ανάγκες που να τη δικαιολογούν, καθώς και την απουσία, στο ισπανικό εθνικό δίκαιο, σχετικών κυρώσεων ή αποτελεσματικών περιορισμών· οσάκις ο εργοδότης δεν παρέχει μονιμότητα στον εργαζόμενο, συνάδει προς τους σκοπούς της οδηγίας 1999/70/ΕΚ η χορήγηση, ως μέσου για την πρόληψη τέτοιας καταχρηστικής πρακτικής και για την εξάλειψη των επιπτώσεων της παραβάσεως του δικαίου της Ένωσης, αποζημιώσεως συγκρίσιμης με την αποζημίωση λόγω καταχρηστικής απολύσεως, εν είδει προσήκουσας, αναλογικής, αποτελεσματικής και αποτρεπτικής κυρώσεως;

1)

Δύναται η αρμόδια αρχή, το College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden (Συμβούλιο για την Έγκριση Φυτοπροστατευτικών Προϊόντων και Βιοκτόνων, στο εξής: Ctgb), αφού λάβει απόφαση επανακαταχωρίσεως του προϊόντος αναφοράς, να μεταβάλει, ενδεχομένως αυτεπαγγέλτως, τη διάρκεια ισχύος άδειας παράλληλου εμπορίου κατά την έννοια του άρθρου 52 του κανονισμού 1107/2009 (1), η οποία χορηγήθηκε πριν από την απόφαση επανακαταχωρίσεως, σύμφωνα με τη –μεταγενέστερη– περίοδο ισχύος η οποία συνδέεται με την απόφαση επανακαταχωρίσεως του προϊόντος αναφοράς;

2)

Εάν στο ερώτημα 1 δοθεί καταφατική απάντηση, είναι η μεταβολή της διάρκειας ισχύος άδειας παράλληλου εμπορίου αυτόματο αποτέλεσμα αποφάσεως επανακαταχωρίσεως του προϊόντος αναφοράς, το οποίο απορρέει από τον ίδιο τον κανονισμό 1107/2009; Είναι επομένως η καταχώριση της νέας περιόδου ισχύος της παράλληλης άδειας στη βάση δεδομένων της αρμόδιας αρχής μια αμιγώς διοικητική πράξη, ή πρέπει να ληφθεί συναφώς απόφαση αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αιτήσεως;

3)

Εάν στο ερώτημα 2 δοθεί η απάντηση ότι πρέπει να ληφθεί απόφαση, εφαρμόζεται συναφώς το άρθρο 52 του κανονισμού 1107/2009, και ιδίως η παράγραφος 3 του άρθρου αυτού;

4)

Εάν στο ερώτημα 3 δοθεί αρνητική απάντηση, ποια διάταξη ή ποιες διατάξεις έχουν τότε εφαρμογή;

5)

Μπορεί ένα φυτοπροστατευτικό προϊόν να μην θεωρηθεί πανομοιότυπο κατά την έννοια του άρθρου 52 του κανονισμού 1107/2009 εάν το προϊόν αναφοράς δεν προέρχεται (πλέον) από την ίδια επιχείρηση; Από το Δικαστήριο ζητείται να εξετάσει επίσης, με την απάντησή του στο ερώτημα αυτό, αν ως συνδεδεμένη επιχείρηση ή ως επιχείρηση λειτουργούσα κατόπιν σχετικής άδειας μπορεί επίσης να νοηθεί επιχείρηση που παράγει το προϊόν, με την έγκριση του δικαιούχου, σύμφωνα με την ίδια συνταγή. Έχει συναφώς σημασία αν η διαδικασία παραγωγής σύμφωνα με την οποία παράγονται το προϊόν αναφοράς και το προϊόν που πρόκειται να εισαχθεί παράλληλα διεξάγεται από την ίδια επιχείρηση όσον αφορά τις δραστικές ουσίες;

6)

Είναι η αλλαγή και μόνον της τοποθεσίας παραγωγής του προϊόντος αναφοράς κρίσιμη για την εκτίμηση του ζητήματος αν το προϊόν είναι πανομοιότυπο;

7)

Εάν στο ερώτημα 5 και/ή στο ερώτημα 6 δοθεί καταφατική απάντηση, κλονίζεται το εκ τούτου συναγόμενο συμπέρασμα («δεν είναι πανομοιότυπο») από το γεγονός ότι η αρμόδια αρχή έχει ήδη διαπιστώσει ότι, όσον αφορά τη σύνθεσή του, το προϊόν δεν έχει υποστεί μεταβολή ή έχει υποστεί μικρή μόνον μεταβολή;

8)

Ποιος και σε ποιον βαθμό φέρει το βάρος της αποδείξεως του ότι τηρήθηκε το άρθρο 52, παράγραφος 3, του κανονισμού 1107/2009, όταν οι κάτοχοι της άδειας του παράλληλου προϊόντος και του προϊόντος αναφοράς έχουν συναφώς διαφορετικές απόψεις;

—

το εκπεστέο ποσό για επιχειρηματικό κεφάλαιο μειώνεται κατά ποσό εκπτώσεως για επιχειρηματικό κεφάλαιο υπολογιζόμενο βάσει του ποσού της θετικής διαφοράς μεταξύ, αφενός, της καθαρής λογιστικής αξίας των στοιχείων του ενεργητικού της μόνιμης εγκαταστάσεως και, αφετέρου, του συνόλου των στοιχείων του παθητικού που δεν ανήκουν στα ίδια κεφάλαια της εταιρίας και που είναι καταλογιστέα στη μόνιμη εγκατάσταση και

—

η προαναφερθείσα μείωση δεν εφαρμόζεται στο μέτρο που το ποσό της μειώσεως είναι χαμηλότερο από το κέρδος της μόνιμης αυτής εγκαταστάσεως,

1)

Έχουν οι φράσεις «του προσωπικού που συμμετέχει στους επισήμους ελέγχους» στο παράρτημα VI, σημείο 1, του κανονισμού 882/2004 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τη διενέργεια επισήμων ελέγχων της συμμόρφωσης προς τη νομοθεσία περί ζωοτροφών και τροφίμων και προς τους κανόνες για την υγεία και την καλή διαβίωση των ζώων (κανονισμός 882/2004) και «του προσωπικού που συμμετέχει στους επισήμους ελέγχους» στο παράρτημα VI, σημείο 2, του κανονισμού 882/2004 την έννοια ότι οι (μισθολογικές) δαπάνες που μπορούν να λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό των τελών για επίσημους ελέγχους περιλαμβάνουν μόνον τις (μισθολογικές) δαπάνες των επίσημων κτηνιάτρων και επίσημων βοηθών που διενεργούν τις επίσημες επιθεωρήσεις, ή περιλαμβάνουν επίσης τις (μισθολογικές) δαπάνες άλλου προσωπικού που απασχολείται από τη Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (Ολλανδική Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων και Καταναλωτικών Προϊόντων, στο εξής: NVWA) ή την εταιρία περιορισμένης ευθύνης Kwaliteitskeuring Dierlijke Sector (στο εξής: KDS);

2)

Εάν στο ερώτημα 1 δοθεί η απάντηση ότι οι φράσεις «του προσωπικού που συμμετέχει στους επισήμους ελέγχους» στο παράρτημα VI, σημείο 1, του κανονισμού 882/2004 και «του προσωπικού που συμμετέχει στους επισήμους ελέγχους» στο παράρτημα VI, σημείο 2, του κανονισμού 882/2004 μπορούν να αφορούν επίσης τις (μισθολογικές) δαπάνες άλλου προσωπικό που απασχολείται από τη NVWA ή την KDS, υπό ποιες περιστάσεις και εντός ποιων ορίων πρόκειται τότε για μια τέτοια σχέση μεταξύ των πραγματοποιηθεισών δαπανών για το άλλο αυτό προσωπικό και των επίσημων ελέγχων, ώστε το τέλος για την κάλυψη αυτών των (μισθολογικών) δαπανών να μπορεί να βασιστεί στο άρθρο 27, παράγραφος 4, και στο παράρτημα VI, σημεία 1 και 2, του κανονισμού 882/2004;

3)

4)

Έχουν οι διατάξεις του άρθρου 27, παράγραφος 4, στοιχείο α', και του παραρτήματος VI, σημεία 1 και 2, του κανονισμού 882/2004 την έννοια ότι το προαναφερθέν άρθρο 27, παράγραφος 4, δεν επιτρέπει να χρεώνεται σε σφαγεία μια μέση τιμή για εργασίες επίσημων ελέγχων από κτηνιάτρους απασχολούμενους από τη NVWA καθώς και από (χαμηλότερα αμειβόμενους) προσωρινώς διατιθέμενους κτηνιάτρους, με αποτέλεσμα να χρεώνεται στα σφαγεία τιμή υψηλότερη από εκείνη που καταβάλλεται στους προσωρινώς διατιθέμενους κτηνιάτρους;

5)

Έχουν οι διατάξεις του άρθρου 26 και του άρθρου 27, παράγραφος 4, στοιχείο α', και του παραρτήματος VI, σημεία 1 και 2, του κανονισμού 882/2004 την έννοια ότι για τον υπολογισμό των τελών για επίσημους ελέγχους λαμβάνονται υπόψη δαπάνες για τη δημιουργία αποθεματικού μιας εταιρίας περιορισμένης ευθύνης (KDS), η οποία διαθέτει προσωρινώς στην αρμόδια αρχή επίσημους βοηθούς, αποθεματικού το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση κρίσεως για την πληρωμή μισθών και δαπανών εκπαιδεύσεως για το προσωπικό που διενεργεί πράγματι τους επίσημους ελέγχους καθώς επίσης και για το προσωπικό που καθιστά δυνατή τη διενέργεια επίσημων ελέγχων;

6)

Εάν η απάντηση στο προαναφερθέν ερώτημα 5 είναι καταφατική: μέχρι ποιο ποσό επιτρέπεται η δημιουργία ενός τέτοιου αποθεματικού και πόσο μακρά μπορεί να είναι η περίοδος που καλύπτεται από το αποθεματικό αυτό;

1)

Έχουν οι φράσεις «του προσωπικού που συμμετέχει στους επισήμους ελέγχους» στο παράρτημα VI, σημείο 1, του κανονισμού (ΕΚ) 882/2004 (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τη διενέργεια επισήμων ελέγχων της συμμόρφωσης προς τη νομοθεσία περί ζωοτροφών και τροφίμων και προς τους κανόνες για την υγεία και την καλή διαβίωση των ζώων (κανονισμός 882/2004) και «του προσωπικού που συμμετέχει στους επισήμους ελέγχους» στο παράρτημα VI, σημείο 2, του κανονισμού 882/2004 την έννοια ότι οι (μισθολογικές) δαπάνες που μπορούν να λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό των τελών για επίσημους ελέγχους περιλαμβάνουν μόνον τις (μισθολογικές) δαπάνες των επίσημων κτηνιάτρων και επίσημων βοηθών που διενεργούν τις επίσημες επιθεωρήσεις, ή περιλαμβάνουν επίσης τις (μισθολογικές) δαπάνες άλλου προσωπικού που απασχολείται από τη Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (Ολλανδική Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων και Καταναλωτικών Προϊόντων, στο εξής: NVWA) ή την εταιρία περιορισμένης ευθύνης Kwaliteitskeuring Dierlijke Sector (στο εξής: KDS);

2)

Εάν στο ερώτημα 1 δοθεί η απάντηση ότι οι φράσεις «του προσωπικού που συμμετέχει στους επισήμους ελέγχους» στο παράρτημα VI, σημείο 1, του κανονισμού 882/2004 και «του προσωπικού που συμμετέχει στους επισήμους ελέγχους» στο παράρτημα VI, σημείο 2, του κανονισμού 882/2004 μπορούν να αφορούν επίσης τις (μισθολογικές) δαπάνες άλλου προσωπικό που απασχολείται από τη NVWA ή την KDS, υπό ποιες περιστάσεις και εντός ποιων ορίων πρόκειται τότε για μια τέτοια σχέση μεταξύ των πραγματοποιηθεισών δαπανών για το άλλο αυτό προσωπικό και των επίσημων ελέγχων, ώστε το τέλος για την κάλυψη αυτών των (μισθολογικών) δαπανών να μπορεί να βασιστεί στο άρθρο 27, παράγραφος 4, και στο παράρτημα VI, σημεία 1 και 2, του κανονισμού 882/2004;

3)

Έχουν οι διατάξεις του άρθρου 27, παράγραφος 4, στοιχείο α', και του παραρτήματος VI, σημεία 1 και 2, του κανονισμού 882/2004 την έννοια ότι το εν λόγω άρθρο 27, παράγραφος 4, και το εν λόγω παράρτημα VI, σημεία 1 και 2, δεν επιτρέπουν να χρεώνονται στα σφαγεία τέλη για επίσημους ελέγχους για τέταρτα της ώρας τα οποία δηλώθηκαν από τα σφαγεία αυτά στην αρμόδια αρχή αλλά δεν αφιερώθηκαν πράγματι σε επίσημους ελέγχους;

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει τον Vincent Villeneuve στα δικαστικά έξοδα.

—

να ακυρώσει την απόφαση της ΕΤΕπ της 4ης Απριλίου 2018 περί απολύσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος·

—

να υποχρεώσει την καθής-εναγομένη να καταβάλει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα αποζημίωση για την υλική ζημία του που ανέρχεται σήμερα σε 2 240,31 ευρώ και για τη μη υλική ζημία του που υπολογίζεται σε 50 000 ευρώ, καθώς και

—

να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πολλαπλή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως

—

να καταδικασθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ανορθώσει την θετική τους ζημία, όπως αυτή εξειδικεύεται δι’έκαστο εξ αυτών στο αγωγικό δικόγραφο, ανερχομένη σε ποσό 83,77 ευρώ ανά συνεταιριστική μερίδα, πολλαπλασιαζόμενη επί του αριθμού των μερίδων των οποίων κάθε ενάγον φυσικό ή νομικό πρόσωπο είναι κύριος·

—

να καταδικασθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη δικαστική δαπάνη των εναγόντων.

1.

Πρώτος ισχυρισμός αντλούμενος από τα πραγματικά περιστατικά, την σχηματισθείσα ποινική δικογραφία και το εθνικό δίκαιο.

2.

Δεύτερος ισχυρισμός αντλούμενος από το άρθρο 340 ΣΛΕΕ.

3.

Τρίτος ισχυρισμός αντλούμενος από τη νομλογία του δικαστηρίου.

—

να κρίνει την παρούσα προσφυγή παραδεκτή και βάσιμη. Κατά συνέπεια,

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής C(2018) 2075 τελικό, της 10ης Απριλίου 2018, σχετικά με την υπόθεση SA.46897 (2018/NN) — Γαλλία Εικαζόμενη ενίσχυση — CACES·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παραβίαση της έννοιας του «καταλογισμού» κατά το άρθρο 107 ΣΛΕΕ, καθόσον η επιστροφή των εξόδων που συνδέονται με την επιμόρφωση στην ασφαλή οδήγηση εργοταξιακών μηχανημάτων από τους αρμόδιους για τη συλλογή εισφορών οργανισμούς που είναι εγκεκριμένοι από το κράτος και εκπροσωπούνται ισότιμα (organismes paritaires collecteur agréés par l’État, στο εξής: OPCA) προϋποθέτει χρησιμοποίηση κρατικών πόρων, η οποία είναι αποτέλεσμα καταλογιστέου στο κράτος μέτρου. Συνεπώς, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι η απόφαση της οποίας την ακύρωση ζητούν δεν είναι σύμφωνη με τη νομολογία Pearle (απόφαση της 15ης Ιουλίου 2004, Pearle κ.λπ., C-345/02, EU:C:2004:448).

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παραβίαση της έννοιας του «πλεονεκτήματος» κατά το άρθρο 107 ΣΛΕΕ, δεδομένου ότι τα εν προκειμένω ληφθέντα από το γαλλικό κράτος μέτρα δίνουν πλεονέκτημα στις επιχειρήσεις οι οποίες παρέχουν τα λεγόμενα επιμορφωτικά προγράμματα «CACES®» (Certificat d’Aptitude à la Conduite En Sécurité, Πιστοποιητικό Ικανότητας στην Ασφαλή Οδήγηση), σε αντίθεση με εκείνες που παρέχουν τα λεγόμενα επιμορφωτικά προγράμματα «PCE®» (Permis à la Conduite d’Engins, Δίπλωμα Οδήγησης Μηχανημάτων).

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παραβίαση της έννοιας της «επιλεκτικότητας» κατά το άρθρο 107 ΣΛΕΕ, καθόσον τα ληφθέντα μέτρα παρουσιάζουν επιλεκτικό χαρακτήρα. Ο λόγος ακυρώσεως αυτός υποδιαιρείται σε τρία σκέλη:

—

να ακυρώσει τις αποφάσεις της 6ης Νοεμβρίου 2017 και της 4ης Δεκεμβρίου 2017 με τις οποίες ο προσφεύγων-ενάγων πληροφορήθηκε ότι δεν είχε δικαίωμα λήψεως ορισμένων επιδομάτων (επίδομα στέγης, επιδόματα τέκνων, σχολικά επιδόματα και προσχολικό επίδομα)·

—

κατά συνέπεια, να διατάξει την καταβολή των αντίστοιχων ποσών υπολογιζομένων από τις κρίσιμες κατά τον προσφεύγοντα-ενάγοντα ημερομηνίες, πλέον τόκων υπερημερίας (βάσει του επιτοκίου της ΕΚΤ προσαυξημένου κατά 2 μονάδες). Θα πρέπει να θεωρηθεί ότι οι διορθωτικές καταβολές που δεν ανάγονται στον μήνα κατά τη διάρκεια του οποίου καταβλήθηκαν, υπόκεινται σε φόρο ο οποίος θα τις επιβάρυνε αν είχαν πραγματοποιηθεί κατά τις κανονικές τους ημερομηνίες, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΟΚ, Ευρατόμ, ΕΚΑΧ) 260/68 (1)·

—

εφόσον κρίνεται αναγκαίο, να ακυρώσει την απόφαση της 5ης Ιουνίου 2018 με την οποία απορρίφθηκε η από 29 Μαρτίου 2018 διοικητική ένσταση του προσφεύγοντος-ενάγοντος (grievance procedure)·

—

εφόσον κρίνεται αναγκαίο, να ακυρώσει τις αποφάσεις της 2ας Φεβρουαρίου 2018 με τις οποίες απορρίφθηκε το από 15 Δεκεμβρίου 2017 αίτημα διοικητικής επανεξετάσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος (administrative review)·

—

να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι οι όροι και οι κανόνες της ΕΚΤ όσον αφορά τη βραχυπρόθεσμη απασχόληση δεν είναι νόμιμοι (λόγος ελλείψεως νομιμότητας).

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται προσβολή συλλογικών δικαιωμάτων, ως αποτέλεσμα ελλείψεως κατάλληλης διαβουλεύσεως της επιτροπής προσωπικού της ΕΚΤ κατά τη θέσπιση όρων και κανόνων της ΕΚΤ όσον αφορά τη βραχυπρόθεσμη απασχόληση.

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων εκείνων της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος ανακοπών·

—

να απορρίψει την αίτηση καταχωρίσεως σήματος·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 18, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

—

να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή και βάσιμη·

—

να ακυρώσει την απόφαση της 3ης Ιουλίου 2018 η οποία εκδόθηκε από [εμπιστευτικό] (1) την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και με την οποία διατηρείται η άρνηση προσβάσεως του προσφεύγοντος στους χώρους της Επιτροπής·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται αναρμοδιότητα του εκδότη της προσβαλλόμενης πράξεως.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση του άρθρου 3 της αποφάσεως (ΕΚ, Ευρατόμ) 2015/443 της Επιτροπής, της 13ης Μαρτίου 2015, σχετικά με την ασφάλεια στην Επιτροπή (ΕΕ 2015, L 72, σ. 41) (στο εξής: απόφαση 2015/443), καθώς και έλλειψη νομικής βάσεως της προσβαλλόμενης πράξεως.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του προσφεύγοντος, ιδίως παράβαση του άρθρου 67 ΣΛΕΕ, του άρθρου 6 ΣΕΕ, του άρθρου 3 της αποφάσεως 2015/443, καθώς και των άρθρων 6, 7, 8, 15, 27, 31, 41, 42, 47, 48 και 49 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Ο λόγος ακυρώσεως αυτός υποδιαιρείται σε τρία σκέλη:

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται, επικουρικώς, παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ, του άρθρου 41, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και παραβίαση των αρχών της τυπικής και ουσιαστικής αιτιολογήσεως των μονομερών πράξεων. Ο λόγος ακυρώσεως αυτός υποδιαιρείται σε δύο σκέλη:

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

επικουρικώς, να μεταρρυθμίσει την προσβαλλόμενη απόφαση αποφαινόμενο ότι η ανακοπή πρέπει να παραπεμφθεί στο τμήμα ανακοπών προς επανεξέταση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας για την παρούσα προσφυγή, καθώς και στα έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών. Επικουρικώς, εάν ο αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών παρέμβει στη δίκη, τότε να καταδικάσει το EUIPO και τον παρεμβαίνοντα, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον, στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας για την παρούσα προσφυγή, καθώς και στα έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

—

να ακυρώσει τα μέτρα του 2018 στον βαθμό που αφορούν τον Δρ. Kaddour· και

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα του Δρ. Kaddour στο πλαίσιο της παρούσας προσφυγής.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα μέτρα του 2018 ενέχουν πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι στην περίπτωση του προσφεύγοντος τυγχάνουν εφαρμογής, υπέρ του, τα άρθρα 27 και 28, παράγραφος 2, της απόφασης 2013/255/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2015/1836 του Συμβουλίου (3) και από το άρθρο 15, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 36/2012 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2015/1828 του Συμβουλίου (4).

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι τα μέτρα του 2018 συνιστούν προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του προσφεύγοντος, όπως αυτά προστατεύονται από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και/ή την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όσον αφορά το δικαίωμα σεβασμού της φήμης και της περιουσίας του προσφεύγοντος, καθώς και την αρχή της αναλογικότητας.

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 4, σε συνδυασμό με το άρθρο 6, παράγραφος 1, και του άρθρου 7 του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου.