This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62017CA0175
Case C-175/17: Judgment of the Court (Fourth Chamber) of 26 September 2018 (request for a preliminary ruling from the Raad van State — Netherlands) — X v Belastingdienst/Toeslagen (Reference for a preliminary ruling — Common policy on asylum and subsidiary protection — Directive 2005/85/EC — Article 39 — Directive 2008/115/EC — Article 13 — Charter of Fundamental Rights of the European Union — Article 18, Article 19(2) and Article 47 — Right to an effective remedy — Principle of non-refoulement — Decision rejecting an application for asylum and imposing an obligation to return — National legislation providing for a second level of jurisdiction — Automatic suspensory effect limited to the action at first instance)
Sprawa C-175/17: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 września 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State – Niderlandy) – X / Belastingdienst/Toeslagen [Odesłanie prejudycjalne – Wspólna polityka w zakresie azylu i ochrony uzupełniającej – Dyrektywa 2005/85/WE – Artykuł 39 – Dyrektywa 2008/115/WE – Artykuł 13 – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 18, art. 19 ust. 2 i art. 47 – Prawo do skutecznego środka prawnego – Zasada non-refoulement – Decyzja o oddaleniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej i o zobowiązaniu do powrotu – Uregulowanie krajowe przewidujące drugą instancję sądową – Skutek zawieszający z mocy prawa nadany wyłącznie środkowi zaskarżenia wniesionemu do sądu pierwszej instancji]
Sprawa C-175/17: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 września 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State – Niderlandy) – X / Belastingdienst/Toeslagen [Odesłanie prejudycjalne – Wspólna polityka w zakresie azylu i ochrony uzupełniającej – Dyrektywa 2005/85/WE – Artykuł 39 – Dyrektywa 2008/115/WE – Artykuł 13 – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 18, art. 19 ust. 2 i art. 47 – Prawo do skutecznego środka prawnego – Zasada non-refoulement – Decyzja o oddaleniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej i o zobowiązaniu do powrotu – Uregulowanie krajowe przewidujące drugą instancję sądową – Skutek zawieszający z mocy prawa nadany wyłącznie środkowi zaskarżenia wniesionemu do sądu pierwszej instancji]
Dz.U. C 408 z 12.11.2018, pp. 19–20
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
12.11.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 408/19 |
Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 września 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State – Niderlandy) – X / Belastingdienst/Toeslagen
(Sprawa C-175/17) (1)
([Odesłanie prejudycjalne - Wspólna polityka w zakresie azylu i ochrony uzupełniającej - Dyrektywa 2005/85/WE - Artykuł 39 - Dyrektywa 2008/115/WE - Artykuł 13 - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 18, art. 19 ust. 2 i art. 47 - Prawo do skutecznego środka prawnego - Zasada non-refoulement - Decyzja o oddaleniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej i o zobowiązaniu do powrotu - Uregulowanie krajowe przewidujące drugą instancję sądową - Skutek zawieszający z mocy prawa nadany wyłącznie środkowi zaskarżenia wniesionemu do sądu pierwszej instancji])
(2018/C 408/23)
Język postępowania: niderlandzki
Sąd odsyłający
Raad van State
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: X
Strona pozwana: Belastingdienst/Toeslagen
Sentencja
Artykuł 39 dyrektywy Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich oraz art. 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich w związku z art. 18, art. 19 ust. 2 i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które przewiduje apelację od wyroku wydanego w pierwszej instancji, utrzymującego w mocy decyzję o oddaleniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej i o zobowiązaniu do powrotu, lecz nie nadaje temu środkowi zaskarżenia skutku zawieszającego z mocy prawa, nawet jeśli zainteresowany powołuje się na poważne ryzyko naruszenia zasady non-refoulement