1)

Czy art. 22 ust. 3 dyrektywy 97/13/WE (1) można interpretować w ten sposób, że zezwala on, również w odniesieniu do roku 1998, na utrzymanie obowiązku uiszczenia opłaty lub wynagrodzenia odpowiadającego proporcjonalnie do takiej samej części obrotów opłacie lub wynagrodzeniu należnemu na podstawie systemu obowiązującego przed wejściem w życie wspomnianej dyrektywy?

2)

Czy w świetle wyroków wydanych przez Trybunał w dniu 18 września 2003 r. w sprawach połączonych C-292/01 i C-293/01 oraz w dniu 21 lutego 2008 r. w sprawie C-296/06 dyrektywa 97/13/WE stoi na przeszkodzie wyrokowi sądu krajowego mającemu powagę rzeczy osądzonej, wynikającemu z błędnej interpretacji lub nieuwzględnienia rzeczonej dyrektywy, w związku z czym od stosowania owego wyroku sądu krajowego może odstąpić inny sąd orzekający w sporze, którego przedmiotem jest taki sam materialny stosunek prawny, lecz który różni się ze względu na pomocniczy charakter żądanej zapłaty w stosunku do zapłaty będącej przedmiotem sporu w postępowaniu, w którym wydano wyrok mający powagę rzeczy osądzonej?