15.2.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 59/42

—

stwierdzenie na podstawie art. 264 TFUE nieważności decyzji Komisji (UE) 2015/1585 z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie programu pomocy SA.33995 (2013/C) (ex 2013/NN) wdrożonego przez Niemcy w celu wsparcia energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz odbiorców energochłonnych, C (2014) 8768,

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy: brak środków państwowych

Skarżąca twierdzi, że pozwana niesłusznie założyła, że odstępstwo na rzecz odbiorców energochłonnych na mocy Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (ustawy o uprzywilejowaniu energii odnawialnych z 2012 r., zwanej dalej „EEG”) następuje przy użyciu „zasobów państwowych” w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Dopłata EEG jest bowiem uiszczana wyłącznie przez podmioty prywatne i pobranych środków nie można też przypisać państwu z powodu braku stałej kontroli i związanej z tym możliwości ingerencji władz.

2.

Zarzut drugi: brak selektywności

Skarżąca podnosi, że specjalny mechanizm wyrównawczy nie jest selektywny – jak zakłada art. 107 ust. 1 TFUE, lecz stanowi logiczne i właściwe systemowi odstępstwo w systemie regulacyjnym EEG.

3.

Zarzut trzeci: naruszenie zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań

W tym miejscu skarżąca podnosi, że Komisja wzbudziła u niej uzasadnione oczekiwania, gdyż nie przeprowadziła przez 10 lat kontroli pod kątem pomocy państwa znanej jej ustawy EEG. Ponadto pozwana odstąpiła od żądania zwrotu pomocy podobnego rodzaju w innych państwach członkowskich.