1)

Czy art. 4 pkt 5 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW (1) rzeczywiście należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy państwo członkowskie zdecyduje się transponować ten przepis do swojego prawa krajowego, wykonujący nakaz organ sądowy powinien dysponować pewnym zakresem swobodnego uznania przy ocenie, czy należy odmówić wykonania ENA?

2)

Czy użyte w art. 4 pkt 5 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW pojęcie „tych samych czynów” należy interpretować w taki sam sposób, jak to samo pojęcie użyte w art. 3 pkt 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, a jeśli nie, to w jaki sposób należy interpretować to pojęcie użyte w pierwszym z wyżej wymienionych przepisów?

3)

Czy przewidziany w art. 4 pkt 5 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW warunek, zgodnie z którym „orzeczona kara […] została […] wykonana […], albo w myśl prawa kraju skazania nie może być dłużej wykonywana” należy interpretować w ten sposób, że jest on spełniony w sytuacji, gdy osoba, której dotyczy wniosek o przekazanie, została prawomocnie skazana za te same czyny na karę pozbawienia wolności, która została częściowo wykonana w kraju skazania, a w pozostałym zakresie została ona umorzona przez pozasądowy organ tego państwa w ramach ogólnego środka łagodzenia sankcji, który znalazł zastosowanie również wobec skazanych (którzy podobnie jak osoba, której dotyczy wniosek o przekazanie, dopuścili się poważnych czynów) i który nie znajduje oparcia w racjonalnych względach leżących u podstaw polityki karnej?