C_2015089PL.01003101.xml

16.3.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 89/31

Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2014 r. – Meżdunaroden centyr za izsledwane na małcinstwata i kułturnite wzaimodejstwija/Komisja

(Sprawa T-819/14)

(2015/C 089/37)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: Fundacja „Meżdunaroden centyr za izsledwane na małcinstwata i kułturnite wzaimodejstwija” (Sofia, Bułgaria) (przedstawiciel: adwokat Christo Christew)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności aktu prawnego Komisji Europejskiej zawartego w jej piśmie o numerze referencyjnym ARES (2014) 2848632–01/09/2014 oraz w załączonej do niego nocie obciążeniowej nr 3241409948 o numerze referencyjnym Komisji Europejskiej ARES (2014) 2848632–01/09/2014;

—	zasądzenie na rzecz strony skarżącej poniesionych przez nią kosztów postępowania;

—

tytułem żądania ewentualnego, na wypadek gdyby skarga mająca na celu stwierdzenie nieważności została oddalona, obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania na podstawie art. 87 § 3 akapit drugi regulaminu postępowania przed Sądem w zakresie, w jakim strona pozwana umyślnie przyczyniła się do poniesienia tych kosztów przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zgodnie z zarzutem pierwszym skarga jest dopuszczalna, ponieważ sporny akt należy uznać za wykonywanie władzy publicznej w stosunku do osoby trzeciej, która posiada interes prawny w zaskarżeniu stwierdzenia odnoszącego się do dokonanego przez tę osobę naruszenia, jako że to stwierdzenie stanowi przesłankę do przyjęcia niekorzystnych dla osoby trzeciej środków.

Zarzut drugi wywiedziono z twierdzenia, iż Komisja Europejska naruszyła zasadę dobrej administracji w zakresie, w jakim po pierwsze, nie dokonała wszechstronnego, obiektywnego i logicznie konsekwentnego wyjaśnienia okoliczności faktycznych niniejszej sprawy oraz nie rozpatrzyła argumentów prawnych osoby, której dotyczą przyjęte środki, a także po drugie, nie uzasadniła swojego aktu.

Zarzut trzeci wywiedziono z twierdzenia, iż Komisja naruszyła zasadę pewności prawa w zakresie, w jakim część zaskarżonego aktu zawierająca rozstrzygnięcie jest niejasna, w tym jeśli chodzi o charakter tego aktu.

Zarzut czwarty wywiedziono z twierdzenia, iż Komisja naruszyła zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań w zakresie, w jakim – wobec braku uwag Komisji dotyczących poprzednich projektów, zarówno w odniesieniu do ich wykonania, jak i w odniesieniu do prowadzenia dokumentacji finansowej – strona skarżąca zasadnie oczekiwała, że prowadzi dokumentację prawidłowo i że nie jest konieczne dokonywanie korekt ani bieżących, ani przyszłych projektów, ze względu na to, iż owo uzasadnione oczekiwanie powstało w następstwie działań właściwego organu, jakim jest Komisja Europejska.