7.3.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 90/8

—

Tytułem głównym

—

Pomocniczo, uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu w zakresie, w jakim stwierdza on, że decyzja o udzieleniu zamówienia jest obarczona licznymi wadami istotnych naruszeń prawa, w tym naruszenia zasad równości szans i przejrzystości, oczywistymi błędami w ocenie oraz szeregiem braków uzasadnienia, oraz w zakresie, w jakim nakazuje on zapłatę przez Unię Europejską na rzecz European Dynamics Luxembourg odszkodowania za utratę szansy przyznania umowy ramowej, oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd;

—

Pomocniczo w drugiej kolejności, uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu w zakresie, w jakim nakazuje on zapłatę przez Unię Europejską na rzecz European Dynamics Luxembourg odszkodowania za utratę szansy przyznania umowy ramowej, oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd;

—

Obciążenie skarżących w pierwszej instancji kosztami postępowania.

1.

Odwołanie oparte jest na czterech głównych zarzutach, a mianowicie że: 1) Sąd naruszył prawo przy wykładni i stosowaniu zasad równości szans i przejrzystości, oraz naruszył obowiązek uzasadnienia zapisany w art. 36 statutu Trybunału, 2) Sąd naruszył prawo przy wykładni i stosowaniu kryterium dotyczącego oczywistych błędów w ocenie, 3) Sąd naruszył prawo przy stosowaniu art. 100 ust. 2 ogólnego rozporządzenia finansowego (1) w związku z art. 296 akapit drugi TFUE, oraz4) Sąd naruszył prawo poprzez przyznanie odszkodowania za utratę szansy.

2.

W zarzucie pierwszym wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo, gdyż nie ocenił i ustalił, czy wprowadzenie ważenia kryteriów dla podkryteriów pierwszego z technicznych kryteriów udzielenia zamówienia, których nie podano oferentom przed złożeniem ofert 1) zmieniło kryteria udzielenia zamówienia określone w dokumentacji przetargowej lub ogłoszeniu o zamówieniu, 2) zawierało elementy, które gdyby były wiadome w trakcie przygotowania ofert, mogły mieć na nie wpływ, lub 3) zostało przyjęte ze względu na kwestie mogące powodować dyskryminację wobec jednego z oferentów. W drugiej części pierwszego zarzutu wnoszący odwołanie wykazuje także, że Sąd naruszył obowiązek uzasadnienia określony w art. 36 statutu Trybunału Sprawiedliwości, gdyż nie podał żadnego powodu, dlaczego uznał, że wprowadzenie niezapowiedzianych czynników dotyczących ważenia dla podkryteriów stosowanych w pierwszym kryterium udzielenia zamówienia niekorzystnie wpłynęło na szanse skarżących w pierwszej instancji zakwalifikowania się na pierwszym lub drugim miejscu w kaskadzie w spornym przetargu.

3.

W zarzucie drugim wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo, bo nie zbadał, czy ustalone oczywiste błędy w ocenie popełnione przez komisje przetargową przy ocenie oferty European Dynamics pod kątem kryteriów pierwszego i drugiego mogły mieć wpływ na wynik końcowy spornej decyzji o udzieleniu zamówienia. Wnoszący odwołanie wskazuje, że Sąd jest obowiązany zbadać, czy ustalone oczywiste błędy w ocenie doprowadziłyby do innego wyniku przetargu w dwóch aspektach. Po pierwsze, Sąd powinien zbadać, czy gdyby te oczywiste błędy w ocenie nie zostały popełnione, to odrzucony oferent uzyskałby wystarczająco dużo punktów, by zakwalifikować się wyżej w kaskadzie. Po drugie, Sąd powinien zbadać, czy ustalone oczywiste błędy mają wpływ na punktację przyznaną dla danego (pod-)kryterium, w razie gdy istnieje szereg innych powodów (nieobarczonych oczywistym błędem w ocenie) na poparcie przyznanej punktacji.

4.

W zarzucie trzecim wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo badając poszczególne uwagi komisji przetargowej z osobna, a nie w szerszym kontekście, i przez to zastosował surowsze kryterium oceny w zakresie obowiązku uzasadnienia niż wynika to z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości. Ponadto Sąd naruszył prawo, bo nie zbadał, czy inne powody (nieobarczone brakiem uzasadnienia) podawane przez OHIM na uzasadnienie punktacji przyznanej w pierwszym kryterium udzielenia zamówienia nie wystarczyłyby na potwierdzenie ważności przyznanej punktacji. Z tego względu Sąd naruszył prawo stwierdzając nieważność zaskarżonej decyzji z powodu naruszenia art. 100 ust. 2 ogólnego rozporządzenia finansowego w związku z art. 296 TFUE.

5.

W zarzucie czwartym wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo zasądzając odszkodowanie dla pierwszej ze skarżących w pierwszej instancji, ponieważ nie zostało wykazane spełnienie jednej z łącznych przesłanek powstania pozaumownej odpowiedzialności instytucji Unii (tzn. bezprawnego zachowania). Pomocniczo, wnoszący odwołanie podnosi, że nawet gdyby został uwzględniony tylko pierwszy zarzut odwołania OHIM, zaskarżony wyrok należy uchylić w zakresie, w jakim nakazuje zapłatę odszkodowania, gdyż w takim przypadku istnienie związku przyczynowego między pozostałym bezprawnym zachowaniem (oczywistym błędem w ocenie i brakiem uzasadnienia) a podnoszoną szkodą nie jest wykazane. Jeszcze bardziej pomocniczo, wnoszący odwołanie wnosi o uchylenie wyroku ze względu na sprzeczność między wywodami spornego wyroku a drugim akapitem sentencji zaskarżonego wyroku. I już całkiem pomocniczo, wnoszący odwołanie wskazuje, że w każdym razie sentencja zaskarżonego wyroku zawiera błąd merytoryczny, gdyż nakazuje Unii Europejskiej zamiast OHIM-owi naprawienie European Dynamics Luxembourg utraty szansy.