20.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 392/34

Skarga wniesiona w dniu 6 września 2017 r. – Volotea/Komisja

(Sprawa T-607/17)

(2017/C 392/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Volotea, SA (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci M. Carpagnano i M. Nordmann)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności części decyzji Komisji Europejskiej z dnia 29 lipca 2016 r. w sprawie pomocy państwa SA.33983 (2013/C) (ex 2012/NN) (ex 2011/NN) wdrożonej przez Włochy jako rekompensata dla portów lotniczych Sardynii z tytułu świadczenia usług publicznych;

—

obciążenie Komisji własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący błędnej interpretacji przez Komisję pojęcia pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

—

Skarżąca podnosi między innymi, że Komisja błędnie zinterpretowała pojęcie beneficjenta. Twierdzi także, że Komisja błędnie uznała operatorów portów lotniczych jedynie za pośredników między regionem a przewoźnikami lotniczymi, a tym samym nie rozważyła w należyty sposób, czy tacy operatorzy uzyskali korzyść gospodarczą. Ponadto finansowanie nie było selektywne. Komisja błędnie zinterpretowała też pojęcia zakłócenia konkurencji i wpływu na wymianę handlową.

2.

Zarzut drugi dotyczący błędnej interpretacji przez Komisję pojęcia uzasadnienia pomocy państwa.

—

Skarżąca nie zgadza się z twierdzeniem Komisji, że uregulowania dotyczące usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym nie mają zastosowania do działalności, o której mowa w niniejszej sprawie. Utrzymuje ponadto, że wytyczne dla sektora lotniczego z 2005 r. mogą uzasadniać zakwestionowane finansowanie.

3.

Zarzut trzeci, w ramach którego skarżąca twierdzi, że nakazując odzyskanie rzekomo niezgodnej z prawem pomocy, Komisja nie uwzględniła uzasadnionych interesów skarżącej. Wobec braku przejrzystej praktyki w odniesieniu do pomocy pośredniej, Komisja nie powinna była nalegać na odzyskanie pomocy.

4.

Zarzut czwarty dotyczący błędnego prowadzenia dochodzenia przez Komisję, która zdaniem skarżącej nie zbadała kwestionowanych środków w sposób staranny i bezstronny.

—

Skarżąca podnosi, że Komisja nie przeprowadziła właściwej analizy w odniesieniu do kryterium inwestora prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej, mimo że jest to wymagane przez prawo i że w różnych wypowiedziach wnioskowały o to strony trzecie.

5.

Zarzut piąty dotyczący nieprzedstawienia przez Komisję uzasadnienia.

—

W tym względzie skarżąca twierdzi, że Komisja nie przedyskutowała pewnych istotnych zagadnień prawnych i faktycznych, przedstawiła niejednoznaczną argumentację, nie uwzględniła pewnych istotnych argumentów podniesionych przez strony trzecie i przedstawiła stwierdzenia mające sprzeczny charakter.