27.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 113/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

27.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 113/3

27.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 113/4

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2005/2006 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1011/2005 (3). Ceny te i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 628/2006 (4).

(2)

Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 1423/95,

27.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 113/6

(1)

W Niemczech wystąpiły przypadki klasycznego pomoru świń.

(2)

Decyzja Komisji 2006/274/WE z dnia 6 kwietnia 2006 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w związku z klasycznym pomorem świń w Niemczech i uchylająca decyzję 2006/254/WE (2) została przyjęta w celu utrzymania i przedłużenia okresu obowiązywania środków wprowadzonych przez Niemcy na mocy dyrektywy Rady 2001/89/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania klasycznego pomoru świń (3).

(3)

Z informacji epidemiologicznych, dostarczonych przez Niemcy wynika, że należy wprowadzić zmiany w niektórych przepisach dotyczących przewozu świń na niektórych obszarach Niemiec oraz pomiędzy tymi obszarami.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2006/274/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

Artykuł 1 ust. 2 otrzymuje następujące brzmienie:

„2.   W drodze odstępstwa od ust. 1, Niemcy mogą zezwolić na:

2)

Artykuł 2 otrzymuje następujące brzmienie:

„1.   Niemcy dbają o to, by:

2.   W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) właściwy urząd może zezwolić na transport świń z gospodarstwa usytuowanego na obszarach wymienionych w załączniku I (A), lecz poza strefą ochronną lub nadzorowaną:

3.   W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) właściwy urząd może zezwolić na transport świń z gospodarstwa usytuowanego w strefie nadzorowanej do wyznaczonego gospodarstwa, na terenie którego nie znajdują się żadne świnie i które usytuowane jest w tej samej strefie nadzorowanej »lub w strefie ochronnej, którą otacza«, pod warunkiem że:

Władze Niemiec prowadzą ewidencję tego rodzaju przewozów i niezwłocznie informują o nich Komisję za pośrednictwem Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt.”.

3)

Artykuł 3 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 3

Niemcy dbają o to, by nie dokonywać wysyłki następujących towarów do innych państw członkowskich ani krajów trzecich:

4)

Artykuł 5 pkt 1 i pkt 2 otrzymują następujące brzmienie:

5)

Artykuł 6 ust. 1 i ust. 2 lit. a) otrzymują następujące brzmienie:

„1.   Państwa członkowskie nie dokonują wysyłki świń do ubojni na obszarach wymienionych w załączniku I(A).

2.   Państwa członkowskie dbają o to, by:

6)

Załącznik I zastępuje się tekstem Załącznika do niniejszej decyzji.

27.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 113/10

(1)

Zgodnie z nowymi ramami regulacyjnymi sieci i usług łączności elektronicznej krajowe organy regulacyjne mają obowiązek wspomagania rozwoju rynku wewnętrznego poprzez m.in. przejrzystą współpracę ze sobą oraz z Urzędem, ażeby zapewnić spójne stosowanie prawa i wdrażanie postanowień dyrektyw składających się na nowe ramy regulacyjne.

(2)

Ażeby zapewnić, że decyzje podejmowane na szczeblu krajowym nie będą oddziaływały negatywnie na funkcjonowanie Porozumienia EOG ani na realizację celów określonych w nowych ramach regulacyjnych, krajowe organy regulacyjne muszą powiadomić Urząd Nadzoru EFTA (zwany dalej Urzędem) oraz pozostałe krajowe organy regulacyjne w państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) o projektowanych środkach zidentyfikowanych w art. 7 ust. 3 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa).

(3)

Dodatkowym wymogiem dla krajowych organów regulacyjnych jest uzyskanie zezwolenia Urzędu na nałożenie obowiązków ujętych w art. 8 ust. 3 akapit drugi dyrektywy 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (dyrektywa o dostępie) przywołanych w punkcie 5cj załącznika XI do Porozumienia EOG i zgodnie z Protokołem nr 1 do Porozumienia oraz zgodnie ze zmianami sektorowymi zawartymi w załączniku XI do tegoż Porozumienia, przy czym stanowi to odrębny proces.

(4)

Urząd umożliwi krajowym organom regulacyjnym, na ich wniosek, wypowiedzenie się w kwestii proponowanych środków przed ich formalnym zgłoszeniem zgodnie z art. 7 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) i art. 8 ust. 3 dyrektywy nr 2002/19/WE (dyrektywa o dostępie). Jeżeli zgodnie z art. 7 ust. 4 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) Urząd poinformował krajowy organ regulacyjny o swojej opinii, zgodnie z którą projektowany środek stanowiłby przeszkodę w funkcjonowaniu Porozumienia EOG, lub o swoich poważnych wątpliwościach odnośnie zgodności projektowanego środka z przepisami prawa EOG, krajowy organ regulacyjny będzie miał w odpowiednim czasie możliwość wypowiedzenia się na temat kwestii podniesionych przez Urząd.

(5)

Dyrektywa nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) ustanawia pewne wiążące terminy dla uwzględnienia powiadomień zgodnie z art. 7.

(6)

Dla ułatwienia i zapewnienia skuteczności mechanizmu współpracy i konsultacji ustanowionego w art. 7 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) oraz w interesie pewności prawnej niezbędne są przejrzyste zasady powiadamiania oraz badania przez Urząd powiadomień, a także obliczania terminów, o których mowa powyżej.

(7)

Równie korzystne byłoby wyjaśnienie uzgodnień proceduralnych w ramach art. 8 ust. 3 akapit drugi dyrektywy nr 2002/19/WE (dyrektywa o dostępie).

(8)

Dla ułatwienia i przyspieszenia badania zgłoszonych proponowanych środków pożądane jest, aby krajowe organy regulacyjne stosowały standardowy formularz zgłoszeniowy (formularz zgłoszeniowy).

(9)

Za zgodą wszystkich Państw EFTA językiem roboczym stosowanym we wszelkiego rodzaju komunikacji pomiędzy Państwami EFTA a Urzędem będzie język angielski. Nie narusza to prawa podmiotów prywatnych i przedsiębiorstw do składania dokumentów w dowolnym języku Państw EOG zgodnie z Porozumieniem EOG.

(10)

Dla wypełnienia celów ustanowionych w art. 8 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa), a w szczególności w obliczu istnienia potrzeby zapewnienia spójnego stosowania prawa oraz wdrażania postanowień wspomnianej dyrektywy, zasadnicze znaczenie ma całkowite poszanowanie i możliwie skuteczne realizowanie mechanizmu notyfikacji ustanowionego w art. 7 tej dyrektywy.

(11)

Dla umożliwienia spójnego stosowania nowych przepisów regulacyjnych we wszystkich państwach EOG oraz pełnego wykorzystania możliwości, jakie daje współpraca pomiędzy krajowymi organami regulacyjnymi, istotne jest zagwarantowanie przepływu informacji pomiędzy Państwami EFTA i filarem WE związanym z EOG. Odnośna zmiana art. 7 ust. 3 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) zawarta w decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 11/2004, przewiduje, że „wymiana informacji pomiędzy krajowymi organami regulacyjnymi Państw EFTA z jednej strony a krajowymi organami regulacyjnymi państw członkowskich WE z drugiej strony odbywa się za pośrednictwem Urzędu Nadzoru EFTA oraz Komisji”.

(12)

Komitet ds. Łączności EFTA wydał pozytywną opinię zgodnie z art. 22 ust. 2 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa).

1)

Pojęcia zdefiniowane w dyrektywie nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) oraz odnośnych dyrektywach mają identyczne znaczenie w niniejszym zaleceniu. Dodatkowo:

2)

Powiadomienia należy wysyłać w miarę możliwości w formie elektronicznej.

Urząd będzie dysponował elektronicznym systemem odbioru powiadomień. W takiej sytuacji krajowe organy regulacyjne będą stosowały wyłącznie ten system.

Dokumenty wysłane w formie elektronicznej będą uznane za otrzymane przez adresata w dniu, w którym zostały one wysłane lub wprowadzone do systemu elektronicznego.

Zgodnie z punktem 6 (patrz poniżej) powiadomienia i towarzyszące im dokumenty będą rejestrowane w kolejności ich otrzymywania.

3)

Powiadomienia stają się skuteczne od dnia ich zarejestrowania przez Urząd („daty rejestracji”). Data rejestracji będzie datą otrzymania przez Urząd kompletnego powiadomienia.

Urząd będzie informował wszystkie krajowe organy regulacyjne o dacie rejestracji powiadomienia, przedmiocie powiadomienia i otrzymanych dokumentach towarzyszących na swojej stronie internetowej i w formie elektronicznej.

4)

Projekt krajowych środków wraz z ich uzasadnieniem oraz formularz zgłoszeniowy, powinny być sporządzone w języku angielskim.

5)

Do przesyłanych proponowanych środków krajowe organy regulacyjne powinny załączać dokumentację pozwalającą Urzędowi na wykonanie swoich zadań. Proponowane środki należy wyczerpująco uzasadnić.

6)

W powiadomieniach uwzględnić należy (tam, gdzie ma to zastosowanie):

7)

Jeżeli projektowany środek dla celów analizy rynku definiuje odnośny rynek inny niż wymienione w zaleceniu w sprawie odnośnych rynków, krajowe organy regulacyjne przedstawią odpowiednie uzasadnienie kryteriów zastosowanych przy definiowaniu tego rynku.

8)

Powiadomienia sporządzone zgodnie z art. 8 ust. 3 akapit drugi dyrektywy nr 2002/19/WE (dyrektywa o dostępie) powinny także zawierać odpowiednie uzasadnienie dla nałożenia na operatorów o znaczącej pozycji na rynku obowiązków innych niż wymienione w art. 9 do 13 wspomnianej dyrektywy.

9)

Powiadomienia wchodzące w zakres art. 8 ust. 5 dyrektywy nr 2002/19/WE (dyrektywa o dostępie) powinny także zawierać odpowiednie uzasadnienie konieczności podjęcia planowanych środków celem wypełnienia zobowiązań międzynarodowych.

10)

Powiadomienia zawierające wszystkie mające zastosowanie informacje w rozumieniu punktu 6 zostaną uznane za kompletne. Jeżeli zawarte w powiadomieniu informacje, oraz przedłożone dokumenty zostaną uznane za niekompletne pod względem rzeczowym, Urząd powiadomi o tym fakcie w ciągu pięciu dni od otrzymania takiego powiadomienia dany krajowy organ regulacyjny, podając, w jakim zakresie powiadomienie jest niekompletne. Powiadomienie takie nie zostanie zarejestrowane do czasu dostarczenia przez dany krajowy organ regulacyjny brakujących informacji. W takich przypadkach dla celów art. 7 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) powiadomienie stanie się skuteczne od dnia otrzymania przez Urząd kompletu informacji.

11)

Bez uszczerbku dla punktu 6 (patrz powyżej) po zarejestrowaniu powiadomienia Urząd może zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) zażądać dodatkowych informacji lub wyjaśnień od danego krajowego organu regulacyjnego. Krajowe organy regulacyjne w miarę możliwości przekażą wymagane informacje w ciągu trzech dni roboczych, o ile takie informacje są łatwo dostępne.

12)

Jeżeli Urząd zgłosi uwagi zgodnie z art. 7 ust. 3 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa), powiadomi on o tym dany krajowy organ regulacyjny w formie elektronicznej oraz opublikuje te uwagi na swojej stronie internetowej.

13)

Jeżeli krajowy organ regulacyjny zgłosi uwagi zgodnie z art. 7 ust. 3 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa), powiadomi on o tym Urząd i pozostałe krajowe organy regulacyjne w formie elektronicznej.

14)

Jeżeli zgodnie z art. 7 ust. 4 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) Urząd uzna, że projektowany środek stanowiłby przeszkodę w funkcjonowaniu Porozumienia EOG, lub jeżeli przedstawi poważne wątpliwości odnośnie zgodności projektowanego środka z przepisami EOG, a w szczególności z celami, o których mowa w art. 8 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa), lub następnie

powiadomi on o tym dany krajowy organ regulacyjny w formie elektronicznej oraz umieści odpowiednią informację na swojej stronie internetowej.

15)

W przypadku powiadomień sporządzonych zgodnie z art. 8 ust. 3 akapit drugi dyrektywy nr 2002/19/WE (dyrektywa o dostępie) Urząd, działając zgodnie z art. 14 ust. 2 wspomnianej dyrektywy, w normalnym przypadku w ciągu maksymalnie trzech miesięcy podejmie decyzję zakazującą lub zezwalającą krajowemu organowi regulacyjnemu na przyjęcie projektowanego środka. W wyjątkowych okolicznościach Urząd może zadecydować o przedłużeniu tego okresu o kolejne dwa miesiące.

16)

Krajowy organ regulacyjny może w każdej chwili zadecydować o wycofaniu zgłoszonego projektowanego środka, w którym to przypadku środek ten zostanie usunięty z rejestru, a Urząd opublikuje odpowiednią informację na swojej stronie internetowej.

17)

W przypadku gdy krajowy organ regulacyjny, który otrzymał uwagi od Urzędu lub innego krajowego organu regulacyjnego, przedstawione zgodnie z art. 7 ust. 3 dyrektywy nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa), przyjmie zgłoszony projektowany środek, na wniosek Urzędu dostarczy on Urzędowi i innym krajowym organom regulacyjnym informacje o tym, w jaki sposób maksymalnie uwzględnił on przedstawione przez Urząd uwagi.

18)

Na wniosek krajowego organu regulacyjnego przed zgłoszeniem przez ten organ projektowanego środka Urząd może nieformalnie podjąć dyskusję na temat danego środka.

19)

Wszystkie terminy, o których mowa w dyrektywie nr 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) lub niniejszym zaleceniu, oblicza się według następujących zasad:

Jeżeli koniec danego termin przypada na sobotę, niedzielę lub święto państwowe, termin taki ulega przedłużeniu i kończy się wraz z upływem pierwszego następującego po nich dnia roboczego.

Urząd publikuje każdego roku wykaz świąt państwowych uznawanych przez Państwa EFTA i Urząd w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego UE. Na prośbę Urzędu Państwa EFTA będą przekazywać mu wykaz świąt państwowych.

20)

Urząd wraz z krajowymi organami regulacyjnymi oceni konieczność dokonania przeglądu niniejszych przepisów, jednak nie wcześniej niż w dniu 1 września 2005 r.

21)

Niniejsze zalecenie skierowane jest do Państw EFTA.

27.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 113/18

(1)

Dyrektywa nr 2002/21/WE (zwaną dalej dyrektywą ramową) ustanawia nowe ramy legislacyjne dla sektora łączności elektronicznej, które poprzez ujęcie w swoim zakresie wszystkich sieci i usług łączności elektronicznej podejmują próbę odpowiedzi na tendencje konwergencji. Ich celem jest stopniowe znoszenie sektorowych przepisów ex ante w miarę zwiększania się konkurencji na rynku.

(2)

Artykuł 15 dyrektywy ramowej przewiduje, że po przeprowadzeniu publicznej konsultacji oraz konsultacji z krajowymi organami regulacyjnymi w Państwach EFTA, Urząd Nadzoru EFTA (zwany dalej Urzędem) przyjmie zalecenie w sprawie odnośnych rynków produktów i usług.

(3)

Komisja Europejska wydała zalecenie nr 2003/311/WE w sprawie odnośnych rynków produktów i usług w sektorze łączności elektronicznej podlegających regulacji ex ante zgodnie z dyrektywą nr 2002/21/WE (3).

(4)

Celem zapewnienia jednolitego stosowania prawa EOG w całym Europejskim Obszarze Gospodarczym, Urząd dostosował niniejsze zalecenie w możliwie szerokim zakresie do zalecenia Komisji.

(5)

Celem niniejszego Zalecenia jest zidentyfikowanie tych rynków produktów i usług, na których regulacja ex ante może być uzasadniona. Jednakże niniejsze pierwsze zalecenie musi być zgodne z przejściem od ram regulacyjnych z 1998 r. do nowych ram regulacyjnych. Dyrektywa 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (4), zwana dalej dyrektywą o dostępie oraz dyrektywa 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (5), zwana dalej dyrektywą o usłudze powszechnej, określiły już konkretne obszary rynku, które muszą być przeanalizowane przez krajowe organy regulacyjne obok rynków wymienionych w niniejszym zaleceniu. Zgodnie z dyrektywą ramową to właśnie krajowe organy regulacyjne mają określić odnośne rynki geograficzne w obrębie swojego terytorium.

(6)

Zgodnie z ramami regulacyjnymi z 1998 r. regulacji ex ante podlega kilka obszarów sektora telekomunikacyjnego. Obszary te zostały wyznaczone w odpowiednich dyrektywach, ale nie są to zawsze „rynki” w rozumieniu prawa i praktyki konkurencji EOG. Załącznik I do dyrektywy ramowej zawiera listę tych obszarów rynku, które należy wymienić w pierwotnej wersji zalecenia.

(7)

Jak wyraźnie stanowi tytuł załącznika I do dyrektywy ramowej, wszystkie wymienione tam obszary rynku winny być wymienione w pierwotnej wersji zalecenia, aby krajowe organy regulacyjne mogły przeprowadzić przegląd istniejących obowiązków nałożonych na mocy ram regulacyjnych z 1998 r.

(8)

Artykuł 15 ust. 1 dyrektywy ramowej zobowiązuje Urząd do zdefiniowania rynków zgodnie z zasadami prawa konkurencji EOG. W związku z tym Urząd zdefiniował rynki (odpowiadające obszarom rynku wymienionym w załączniku I do dyrektywy ramowej) zgodnie z zasadami prawa konkurencji EOG.

(9)

W sektorze łączności elektronicznej występują co najmniej dwa główne typy odnośnych rynków, które należy uwzględnić: rynki usług lub produktów dla użytkowników końcowych (rynki detaliczne) oraz rynki wkładów niezbędnych operatorom do świadczenia przez nich usług i sprzedaży produktów użytkownikom końcowym (rynki hurtowe). W obrębie tych dwóch rodzajów rynków można wyodrębnić kolejne rynki w zależności od charakterystyki strony popytu i podaży.

(10)

Punktem wyjścia do definicji i identyfikacji rynków jest charakterystyka rynków detalicznych w określonym horyzoncie czasowym z uwzględnieniem zastępowalności popytu i podaży. Po scharakteryzowaniu i zdefiniowaniu rynków detalicznych, którymi są rynki obejmujące podaż i popyt użytkowników końcowych, należy następnie zidentyfikować odnośne rynki hurtowe, którymi są rynki obejmujące popyt na produkty i podaż produktów w odniesieniu do osób trzecich, które zamierzają zaopatrywać użytkowników końcowych.

(11)

Definiowanie rynków zgodnie z zasadami prawa konkurencji EOG oznacza, że niektóre z obszarów rynku w załączniku I do dyrektywy ramowej obejmują kilka pojedynczych rynków indywidualnych określonych na podstawie charakterystyki strony popytu. Sytuacja taka dotyczy produktów detalicznego dostępu do publicznej sieci telefonicznej w lokalizacji stacjonarnej oraz usług telefonicznych świadczonych w lokalizacji stacjonarnej. Obszar rynku w załączniku I odnoszący się do hurtowej dzierżawy łączy, zdefiniowany został jako oddzielne rynki dla oferowanych hurtowo segmentów przyłączeniowych oraz oferowanych hurtowo segmentów transmisyjnych na podstawie charakterystyki zarówno strony popytu jak i podaży.

(12)

Identyfikacja rynków zgodnie z zasadami prawa konkurencji EOG, powinna opierać się na trzech kryteriach. Kryterium pierwszym jest obecność wysokich i trwałych barier wejścia o charakterze strukturalnym, prawnym bądź regulacyjnym. Jednakże w świetle dynamicznego charakteru i funkcjonowania rynków łączności elektronicznej, przeprowadzając analizę perspektywiczną mającą na celu identyfikację odnośnych rynków podlegających ewentualnej regulacji ex ante, pod uwagę brać należy również możliwość pokonania barier w odpowiednim horyzoncie czasowym. W związku z tym drugie kryterium dopuszcza tylko te rynki, których struktura nie ewoluuje w odnośnym horyzoncie czasowym w kierunku skutecznej konkurencji. Stosowanie tego kryterium obejmuje zbadanie stanu konkurencji przy istniejących barierach wejścia. Trzecie kryterium mówi, że stosowanie samego tylko prawa konkurencji EOG w odniesieniu do problemów rynkowych, o których mowa, może być niewystarczające.

(13)

Odnośnie barier wejścia szczególnie dwa ich rodzaje są istotne dla celów niniejszego zalecenia: bariery strukturalne i bariery prawne lub regulacyjne.

(14)

Strukturalne bariery wejścia wynikają z kosztu początkowego lub warunków popytu, które tworzą asymetryczne warunki dla operatorów dominujących na rynku i dla nowych operatorów na rynku, utrudniając lub uniemożliwiając tym ostatnim wejście na rynek. Przykładowo wysokie bariery strukturalne można zaobserwować na rynku, który cechuje się znaczną ekonomią skali i/lub zakresu oraz wysokimi kosztami utopionymi. Obecnie bariery takie można zidentyfikować w odniesieniu do szeroko rozpowszechnionego stosowania i/lub dostarczania lokalnych sieci dostępu do lokalizacji stacjonarnych. Powiązana bariera strukturalna może także występować tam, gdzie świadczenie usługi wymaga elementu sieci, który nie może być technicznie powielony lub może być powielony po koszcie, który sprawia, że jest to nieopłacalne dla konkurencji.

(15)

Bariery prawne lub regulacyjne nie są oparte na warunkach ekonomicznych, ale są wynikiem rozwiązań legislacyjnych, administracyjnych i podobnych stosowanych przez państwo mających bezpośredni wpływ na warunki wejścia i/lub pozycję operatorów na odnośnym rynku. Za przykład mogą służyć bariery prawne lub regulacyjne zapobiegające wejściu na rynek polegające na ograniczeniu liczby przedsiębiorstw mających dostęp do częstotliwości dla potrzeb świadczenia podstawowych usług. Innymi przykładami barier prawnych lub regulacyjnych może być kontrola cen lub inne nakładane na przedsiębiorstwa środki związane z cenami, wpływające nie tylko na wejście, ale także na pozycję przedsiębiorstw na rynku.

(16)

Bariery wejścia mogą również okazać się mniej istotne dla rynków innowacyjnych, charakteryzujących się ciągłym postępem technologicznym. Na takich rynkach ograniczenia konkurencji wywodzą się czasem z zagrożeń, jakie mogą spowodować innowacje wprowadzane przez potencjalnych konkurentów, których obecnie nie ma na rynku. Na takich rynkach kierowanych przez innowacje dynamiczna lub długotrwała konkurencja może występować pomiędzy firmami, które niekoniecznie są konkurentami na istniejącym rynku „statycznym”. Zalecenie niniejsze nie identyfikuje rynków, na których zgodnie z przewidywaniami bariery wejścia mają ulec zniesieniu w możliwym do przewidzenia okresie czasu.

(17)

Nawet jeżeli rynek charakteryzuje się wysokimi barierami wejścia, pozostałe czynniki strukturalne na tym rynku mogą wskazywać na podążanie rynku w stronę skutecznej konkurencji w odpowiednim horyzoncie czasowym. Tak może to być przykładowo na rynkach o ograniczonej, ale wystarczającej, liczbie przedsiębiorstw o zróżnicowanej strukturze kosztów, gdzie popyt rynkowy jest elastyczny pod względem cen. Na rynku może również wystąpić nadwyżka pojemności, co pozwoliłoby konkurencyjnym firmom bardzo szybko zwiększyć produkcję w odpowiedzi na podwyżkę cen. Na takich rynkach udziały rynkowe mogą ulegać zmianie w czasie i/lub można zaobserwować spadek cen.

(18)

Decyzja o zidentyfikowaniu rynku jako uzasadniającego ewentualne wprowadzenie regulacji ex ante powinna być również uzależniona od oceny wystarczalności prawa konkurencji EOG do zmniejszenia lub usunięcia takich barier lub przywrócenia skutecznej konkurencji. Ponadto rynki nowe i wschodzące, na których pozycja rynkowa jest wynikiem przewagi na skutek szybszego wejścia na taki rynek, nie powinny zasadniczo podlegać regulacji ex ante.

(19)

Podczas wykonywania okresowych przeglądów rynków zidentyfikowanych w niniejszym zaleceniu należy przyjąć trzy kryteria. Kryteria te powinny być stosowane łącznie, tak więc niespełnienie któregokolwiek z nich oznaczałoby, że rynek nie powinien być identyfikowany w kolejnych zaleceniach. W związku z tym to, czy dany rynek łączności elektronicznej będzie w dalszym ciągu identyfikowany w kolejnych wersjach zalecenia jako uzasadniający ewentualną regulację ex ante, byłoby uzależnione od utrzymania wysokich barier wejścia, po drugie, od kryterium, mierzącego dynamikę konkurencyjności, i po trzecie od wystarczalności prawa konkurencji EOG (bez regulacji ex ante) do celów rozwiązywania trwałych problemów rynkowych. Rynek może być również usunięty z zalecenia, jeśli istnieją dowody istnienia trwałej i skutecznej konkurencji na tym rynku w ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego, pod warunkiem, że usunięcie istniejących obowiązków regulacyjnych nie ograniczy konkurencji na tym rynku.

(20)

Załącznik do niniejszego zalecenia pokazuje, w jaki sposób każdy z rynków ujętych w zaleceniu powiązany jest z obszarami rynku wymienionymi w załączniku I do dyrektywy ramowej. Podczas przeglądu istniejących obowiązków nałożonych na podstawie poprzednich ram regulacyjnych celem określenia, czy je utrzymać, zmienić lub znieść, krajowe organy regulacyjne powinny przeprowadzić analizę na podstawie rynków zidentyfikowanych w niniejszym zaleceniu celem spełnienia wymogu, że definicja rynku dla celów regulacji ex ante powinna opierać się na zasadach prawa konkurencji EOG. Do czasu przeprowadzenia pierwszej analizy rynku przez krajowe organy regulacyjne na podstawie nowych ram regulacyjnych, dotychczasowe obowiązki pozostają w mocy.

(21)

Identyfikacja rynków w niniejszym zaleceniu jest realizowana bez uszczerbku dla rynków, które mogę zostać określone w określonych przypadkach na podstawie prawa konkurencji EOG.

(22)

Zróżnicowanie topologii sieci i technologii stosowanych na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego oznacza, że w niektórych przypadkach krajowe organy regulacyjne muszą określić elementy wchodzące w skład poszczególnych rynków zidentyfikowanych w niniejszym zaleceniu lub zdecydować o wytyczeniu konkretnych granic między tymi rynkami, jednocześnie stosując się do zasad prawa konkurencji EOG. Krajowe organy regulacyjne mogą identyfikować rynki, które różnią się od zidentyfikowanych w zaleceniu, pod warunkiem, że będą działać zgodnie z art. 7 dyrektywy ramowej. Ponieważ nałożenie regulacji ex ante na rynek może wpłynąć na wymianę handlową między Umawiającymi się Stronami Porozumienia EOG, zgodnie z treścią akapitu 38 dyrektywy ramowej, Urząd uznaje, że identyfikacja jakiegokolwiek rynku różniącego się od tych w zaleceniu będzie podlegała odpowiedniej procedurze zawartej w art. 7 dyrektywy ramowej. Niezgłoszenie rynku, który ma wpływ na wymianę handlową między umawiającymi się stronami Porozumienia EOG może skutkować wszczęciem postępowania w sprawie naruszenia przepisów. Podstawą identyfikacji rynku przez krajowe organy regulacyjne powinny być zasady konkurencji EOG zawarte w zawiadomieniu Urzędu Nadzoru EFTA w sprawie definicji odnośnego rynku dla celów prawa konkurencji EOG (6), a także każdy rynek powinien być zgodny z wytycznymi Urzędu w sprawie analizy rynku i oceny znaczącej pozycji rynkowej, jak również spełniać powyżej omówione trzy kryteria. Jeżeli krajowy organ regulacyjny uzna, że charakter popytu i podaży może uzasadniać alternatywną definicję rynku wymienionego w niniejszym zaleceniu, powinien zastosować się do odpowiednich procedur zawartych w art. 6 i art. 7 dyrektywy ramowej.

(23)

Fakt, że niniejsze Zalecenie identyfikuje te rynki produktów i usług, na których regulacja ex ante może być uzasadniona nie oznacza, że regulacja jest uzasadniona zawsze, lub że te rynki będą podlegały nałożeniu obowiązków regulacyjnych zawartych w odnośnych dyrektywach. Regulacja nie będzie uzasadniona, jeżeli na rynkach tych istnieje skuteczna konkurencja. Obowiązki regulacyjne muszą być w szczególności odpowiednie i oparte na charakterze zidentyfikowanego problemu, być proporcjonalne i uzasadnione w świetle celów określonych w dyrektywie ramowej, w szczególności maksymalizując korzyści dla użytkowników, zapewniając brak zakłóceń lub ograniczeń konkurencji, zachęcając do skutecznych inwestycji w infrastrukturę i promując innowacje, oraz zachęcając do wydajnego wykorzystywania i zarządzania częstotliwościami radiowymi i zasobami numeracyjnymi.

(24)

Niniejsze Zalecenie zostało poddane konsultacji publicznej oraz konsultacji z krajowymi organami regulacyjnymi i krajowymi organami do spraw ochrony konkurencji.

1)

Podczas definiowania odnośnych rynków zgodnie z art. 15 ust. 3 aktu przywołanego w pkt 5cl załącznika XI do Porozumienia EOG i zgodnie z protokołem 1 do tegoż załącznika, oraz zgodnie ze zmianami sektorowymi zawartymi w załączniku XI do tegoż Porozumienia, dyrektywą 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej zaleca się krajowym organom regulacyjnym przeanalizowanie rynków produktów i usług zidentyfikowanych w załączniku.

2)

Niniejsze Zalecenie skierowane jest do Państw EFTA.

27.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 113/24

1a)

Artykuł 3 ust. 1 decyzji nr 195/04/COL otrzymuje brzmienie:

„Zgłoszenie przekazywane jest Urzędowi przez przedstawicielstwo danego państwa EFTA przy Unii Europejskiej lub inny punkt kontaktowy ustanowiony przez państwo EFTA. Zgłoszenie kierowane jest do Dyrekcji ds. Konkurencji i Pomocy Państwa Urzędu. Dyrekcja ds. Konkurencji i Pomocy Państwa Urzędu może ustanowić punkty kontaktowe dla przyjmowania zgłoszeń.”.

1b)

Artykuł 3 ust. 6 decyzji nr 195/04/COL otrzymuje brzmienie:

„Po konsultacji z państwami EFTA Urząd opublikuje w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej szczegółowe informacje na temat elektronicznego przekazywania zgłoszeń, w tym na temat adresów oraz wszelkich niezbędnych ustaleń w zakresie ochrony informacji poufnych.”.

1c)

Zdanie drugie ustępu czwartego załącznika I do decyzji nr 195/04/COL otrzymuje brzmienie:

„Wypełniony formularz przekazywany jest Urzędowi przez przedstawicielstwo danego państwa EFTA przy Unii Europejskiej lub inny punkt kontaktowy ustanowiony przez państwo EFTA.”.

1d)

W załączniku do decyzji nr 195/04/COL odniesienie do przedstawicielstwa danego państwa EFTA przy Unii Europejskiej lub jednostki koordynacyjnej EOG danego państwa EFTA, rozumieć należy jako odniesienie do przedstawicielstwa danego państwa EFTA przy Unii Europejskiej lub innego punktu kontaktowego ustanowionego przez państwo EFTA.

2)

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Islandii, Księstwa Lichtensteinu i Królestwa Norwegii.

3)

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem następującym po jej przyjęciu przez Urząd.

4)

Autentyczny tekst decyzji został sporządzony w języku angielskim.