(1)

W związku z pandemią COVID-19 i wynikającymi z niej znacznymi ograniczeniami przemieszczania się, wszystkie państwa członkowskie oraz rolnicy w całej Unii zmagają się z wyjątkowymi trudnościami w zakresie planowania i realizacji programów pomocy określonych w art. 32–36 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz w art. 39–52 tego rozporządzenia w odniesieniu do sektora wina. Problemy logistyczne i niedobór siły roboczej sprawiły, że rolnicy są narażeni na zakłócenia gospodarcze spowodowane pandemią COVID-19. W szczególności borykają się z trudnościami finansowymi i problemami z płynnością finansową. Sytuacja ta spowodowała zakłócenia i zaburzenia funkcjonowania łańcucha dostaw w tych sektorach.

(2)

Ze względu na bezprecedensowy charakter tych połączonych okoliczności konieczne jest złagodzenie trudności poprzez wprowadzenie odstępstw od niektórych przepisów rozporządzeń delegowanych mających zastosowanie do sektora owoców i warzyw oraz do sektora wina.

(3)

We wszystkich państwach członkowskich występują wyjątkowe problemy w zakresie planowania programów operacyjnych uznanych organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw, zarządzania tymi programami operacyjnymi i ich wdrażania. Może to spowodować opóźnienie wdrożenia tych programów operacyjnych, w związku z czym organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów mogą nie spełnić wymogów prawnych Unii, określonych dla tych programów operacyjnych w szczególności w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2017/891 (3). Organizacje producentów są również narażone na zakłócenia i zaburzenia spowodowane przez pandemię COVID-19 oraz doświadczają trudności finansowych i problemów z płynnością finansową spowodowanych zakłóceniami w łańcuchach dostaw i zamknięciem niektórych rynków zbytu, w szczególności na poziomie hurtowym i w sektorze hotelarsko-gastronomicznym. Borykają się one z problemami logistycznymi i trudnościami ze zbiorem plonów wynikającymi z niedoboru siły roboczej i problemów z dotarciem do konsumentów z powodu zakłóceń w łańcuchu dostaw. Będzie to miało bezpośredni wpływ na stabilność finansową organizacji producentów oraz na ich zdolność do wdrażania programów operacyjnych nie tylko w 2020 r., ale również w kolejnych latach, ponieważ wartość produkcji sprzedanej w 2020 r. ma wpływ na wysokość unijnej pomocy finansowej w kolejnych latach. Sytuacja ta ma ponadto wpływ na zdolność organizacji producentów do wprowadzania środków i działań ukierunkowanych na skutki obecnego kryzysu. Ponadto zmniejszenie wartości produkcji sprzedanej spowodowane pandemią COVID-19 osłabia przyszłą ciągłość i rentowność programów operacyjnych organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw, ponieważ wartość produkcji sprzedanej w 2020 r. ma również wpływ na wysokość pomocy finansowej Unii w kolejnych latach.

(4)

Uznane organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów mają spełniać kryterium uznania, jakim jest wymóg demokratycznej odpowiedzialności, z zastrzeżeniem wymogów określonych w art. 17 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/891. Zgodnie z art. 17 ust. 2 akapit pierwszy maksymalny odsetek praw głosu i udziałów lub kapitału dowolnej osoby prawnej lub fizycznej ma wynosić poniżej 50 % całkowitej liczby praw głosu i poniżej 50 % udziałów lub kapitału. Z powodów związanych z pandemią COVID-19 może się okazać, że niektórzy członkowie będący producentami zakończą swoją działalność i w związku z tym niektóre organizacje producentów lub zrzeszenia organizacji producentów mogą nie spełnić tego kryterium w 2020 r. Taka nieprawidłowość może prowadzić do zawieszenia lub utraty uznania, zawieszenia wypłacania pomocy, kar finansowych lub do odzyskania pomocy finansowej Unii. W związku z tym na 2020 r. należy wprowadzić przepis, zgodnie z którym odsetek praw głosu i udziałów lub kapitału dowolnej osoby prawnej lub fizycznej będzie mógł przekroczyć 50 % całkowitej liczby praw głosu i 50 % udziałów lub kapitału w organizacji producentów. Aby jednak uniknąć nadużywania władzy przez osoby fizyczne lub prawne, które tymczasowo przekroczyły limity w zakresie praw głosu i udziałów lub kapitału, państwa członkowskie powinny wprowadzić środki w celu ochrony organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów przed nadużyciami władzy. Środki takie mogą stanowić decyzje dotyczące wykorzystania unijnej pomocy finansowej oraz zmian programów operacyjnych, które mogłyby przynieść nieproporcjonalne korzyści pojedynczym osobom fizycznym lub prawnym.

(5)

Spadki wartości produkcji sprzedanej w sektorze owoców i warzyw spowodowane pandemią COVID-19 będą miały istotny wpływ na kwotę pomocy unijnej otrzymywanej przez organizacje producentów w kolejnym roku, ponieważ kwota pomocy unijnej jest obliczana jako odsetek wartości produkcji sprzedanej każdej organizacji producentów. Jeżeli w 2020 r. z przyczyn związanych z pandemią COVID-19 nastąpi znaczny spadek wartości produkcji sprzedanej, organizacje producentów ryzykują utratę swojego uznania, ponieważ jednym z kryteriów uznania jest osiągnięcie pewnej minimalnej wartości produkcji sprzedanej, którą ustala się na poziomie krajowym. Sytuacja taka zagroziłaby długoterminowej stabilności organizacji producentów. W związku z tym, jeżeli w 2020 r. z przyczyn związanych z pandemią COVID-19 nastąpi obniżenie wartości produktu o co najmniej 35 % niepodlegające odpowiedzialności ani kontroli organizacji producentów, wartość produkcji sprzedanej za 2020 r. należy ustalić na poziomie 100 % wartości produkcji sprzedanej w poprzednim okresie. W przypadku organizacji producentów, których dotyczy taka utrata wartości produkcji sprzedanej, próg 65 % wartości produkcji sprzedanej w poprzednim okresie, określony w art. 23 ust. 4 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/891, nie jest wystarczający do osiągnięcia stabilności gospodarczej i finansowej w warunkach pandemii COVID-19. Z uwagi na poważne skutki gospodarcze pandemii COVID-19 w sektorze owoców i warzyw w 2020 r. próg ten należy podnieść do 100 % wartości produkcji sprzedanej w poprzednim okresie.

(6)

W celu ulepszenia strategii oraz planowania, zarządzania i wdrażania zatwierdzonych programów operacyjnych, tak aby uwzględnić skutki pandemii COVID-19 dla sektora owoców i warzyw, w 2020 r. państwa członkowskie powinny móc wprowadzać zmiany w swoich strategiach krajowych, o których mowa w art. 27 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/891, nawet po przedłożeniu programów operacyjnych do zatwierdzenia. Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby nie dochodziło do zakłóceń ciągłości i realizacji wieloletnich i bieżących operacji stanowiących część zatwierdzonych programów operacyjnych organizacji producentów.

(7)

W 2020 r. państwa członkowskie powinny być również zwolnione z obowiązku określonego w art. 27 ust. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, dotyczącego ustalenia w strategii krajowej maksymalnego odsetka funduszu operacyjnego, który można przeznaczyć na poszczególne środki lub rodzaje działania. Powinno to zapewnić organizacjom producentów większą elastyczność we wprowadzaniu środków mających na celu łagodzenie skutków pandemii COVID-19 dla sektora owoców i warzyw.

(8)

Z uwagi na czas trwania pandemii COVID-19 i dotkliwość jej skutków dla sektora owoców i warzyw, organizacje producentów lub zrzeszenia organizacji producentów mogą – pod warunkiem zatwierdzenia przez państwa członkowskie – zmienić swoje programy operacyjne na kolejne lata, a nawet wprowadzić zmiany w trakcie roku realizacji, jak określono w art. 34 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/891. Aby złagodzić skutki pandemii COVID-19, w 2020 r. powinny one również być w stanie tymczasowo zawiesić swoje programy operacyjne, w całości lub w części.

(9)

Na podstawie art. 36 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, jeżeli organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów wstrzymają wdrażanie swoich programów operacyjnych przed końcem ich zaplanowanego obowiązywania, nie dokonuje się żadnych dalszych płatności na rzecz takiej organizacji lub takiego zrzeszenia w odniesieniu do działań zrealizowanych po dacie wstrzymania danego programu operacyjnego. W celu zapewnienia stabilności finansowej organizacji producentów pomoc otrzymana na kwalifikujące się działania zrealizowane przed wstrzymaniem programu operacyjnego nie podlega odzyskaniu, pod warunkiem że organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów udowodni właściwemu organowi państwa członkowskiego, że wstrzymanie realizacji tego programu operacyjnego nastąpiło w 2020 r. z przyczyn związanych z pandemią COVID-19, a organizacja producentów nie miała nad nim kontroli i nie ponosiła za nie odpowiedzialności.

(10)

W celu zapewnienia stabilności finansowej organizacji producentów pomoc finansowa Unii na zobowiązania wieloletnie w sektorze owoców i warzyw, takie jak działania w zakresie ochrony środowiska, nie powinna podlegać odzyskaniu przez EFRG, jeżeli ich cele długoterminowe nie mogły zostać zrealizowane z powodu wstrzymania działań w 2020 r. z przyczyn związanych z pandemią COVID-19.

(11)

Biorąc pod uwagę zakłócenia i zaburzenia wynikające z pandemii COVID-19, w szczególności niedobory siły roboczej potrzebnej do zbioru produktów oraz zakłócenia logistyki w 2020 r., a także łatwość psucia się produktów sektora owoców i warzyw, organizacje producentów powinny mieć możliwość elastycznego stosowania środka w zakresie niezbierania plonów, o którym mowa w art. 48 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891. W związku z tym w 2020 r. powinna istnieć możliwość przeprowadzenia operacji niezbierania plonów nawet w przypadku, gdy podjęto produkcję handlową z użyciem plonów z danego obszaru w trakcie normalnego cyklu produkcyjnego lub nawet wtedy, gdy ten sam obszar był wcześniej objęty środkiem dotyczącym zielonych zbiorów.

(12)

Na podstawie art. 54 lit. b) i art. 58 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 monitorowanie i ocena programów operacyjnych oraz funkcjonujące w sektorze owoców i warzyw systemy oceny ich skuteczności i wydajności zarówno przez organizacje producentów, jak i państwa członkowskie, są przedmiotem oceny, którą należy przekazać Komisji do dnia 15 listopada 2020 r. Z uwagi na zakłócenia w funkcjonowaniu administracji publicznych w państwach członkowskich z przyczyn związanych z pandemią COVID-19, termin przekazania sprawozdania z oceny za 2020 r., o którym mowa w art. 58 wspomnianego rozporządzenia, należy przedłużyć do dnia 30 czerwca 2021 r.

(13)

Zakłócenia w sektorze owoców i warzyw wynikające z przyczyn związanych z pandemią COVID-19 wpływają na zdolność organizacji producentów do zastosowania w 2020 r. środków naprawczych, o których mowa w art. 59 ust. 1 i 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, w maksymalnym okresie czterech miesięcy. Państwa członkowskie powinny zatem zostać upoważnione do odroczenia tych terminów w 2020 r. poza maksymalny okres czterech miesięcy.

(14)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, aby dana organizacja producentów nie utraciła swojego uznania, musi ona stale spełniać wymóg minimalnej liczby członków określonej przez państwo członkowskie. W przypadku gdy organizacje producentów nie spełniają tego wymogu, na podstawie art. 59 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 państwa członkowskie zawieszają uznanie danej organizacji producentów, wstrzymują płatności z tytułu pomocy i zmniejszają o 2 % roczną kwotę pomocy w odniesieniu do każdego miesiąca kalendarzowego lub jego części, w czasie którego uznanie jest zawieszone. Z uwagi na zakłócenia spowodowane pandemią COVID-19 państwa członkowskie nie powinny zawieszać płatności pomocy na rzecz organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw, które nie osiągnęły minimalnej liczby członków w 2020 r.

(15)

Państwa członkowskie powinny mieć możliwość przedłużenia okresu na wprowadzenie środków naprawczych w trakcie zawieszenia uznania, o którym to okresie mowa w art. 59 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, po upływie okresu 12 miesięcy od daty otrzymania przez organizację producentów pisma z ostrzeżeniem, jeżeli dana organizacja producentów nie mogła wprowadzić środków naprawczych z przyczyn związanych z pandemią COVID-19. Takie przedłużenie nie powinno trwać dłużej niż do dnia 31 grudnia 2020 r., co powinno zapewnić organizacjom producentów wystarczającą ilość czasu na wprowadzenie środków naprawczych.

(16)

Z uwagi na zakłócenia spowodowane pandemią COVID-19 w sektorze owoców i warzyw państwa członkowskie nie powinny stosować zmniejszenia rocznej kwoty pomocy o 2 % w odniesieniu do każdego miesiąca kalendarzowego lub jego części na podstawie art. 59 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, w przypadku gdy organizacja producentów, której uznanie zawieszono, nie byłaby w stanie wprowadzić środków naprawczych w 2020 r. z przyczyn związanych z pandemią COVID-19. Z tego samego powodu państwa członkowskie nie powinny stosować zmniejszenia rocznej kwoty pomocy o 1 % w odniesieniu do każdego miesiąca kalendarzowego lub jego części na podstawie art. 59 ust. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

(17)

Na podstawie art. 59 ust. 6 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 państwa członkowskie wycofują uznanie, jeżeli organizacja producentów nie udowodni przestrzegania kryteriów minimalnej wartości lub wielkości produkcji sprzedanej do dnia 15 października drugiego roku następującego po roku, w którym takie kryteria nie były spełnione. Ze względu na wpływ zakłóceń spowodowanych pandemią COVID-19 na wartość i wielkość produkcji sprzedanej przez organizacje producentów w sektorze owoców i warzyw, 2020 r. nie należy brać pod uwagę do celów ustalenia zgodności z minimalną wartością lub wielkością produkcji sprzedanej na podstawie art. 59 ust. 6 tego rozporządzenia.

(18)

Z przyczyn związanych z pandemią COVID-19 organizacje producentów wdrażające programy operacyjne kończące się w 2020 r. mogą nie być w stanie spełnić warunków określonych w art. 33 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. W tych okolicznościach zmniejszenie łącznej kwoty wsparcia, o którym mowa w art. 61 ust. 6 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, nie powinno mieć zastosowania w 2020 r. do programów operacyjnych w sektorze owoców i warzyw, których to dotyczy.

(19)

W państwach członkowskich będących producentami wina wystąpiły wyjątkowe trudności z planowaniem operacji w ramach programów wsparcia w sektorze wina, zarządzaniem nimi i ich realizacją. Może to spowodować opóźnienie wdrożenia tych operacji, w związku z czym mogą one nie spełnić wymogów prawnych Unii, określonych dla tych programów w szczególności w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/1149 (4). Podmioty gospodarcze w sektorze wina są również narażone na zakłócenia i zaburzenia spowodowane przez pandemię COVID-19 oraz doświadczają trudności finansowych i problemów z płynnością finansową spowodowanych zakłóceniami w łańcuchach dostaw i zamknięciem niektórych rynków zbytu, w szczególności na poziomie detalicznym i w sektorze hotelarsko-gastronomicznym. Borykają się one z problemami logistycznymi i trudnościami w zakresie zarządzania produkcją, które wynikają z niedoboru siły roboczej i problemów z dotarciem do konsumentów z powodu zakłóceń w łańcuchu dostaw. Ma to bezpośredni wpływ na stabilność finansową podmiotów gospodarczych w sektorze wina oraz na ich zdolność do realizowania operacji w ramach programów wsparcia w sektorze wina w 2020 r.

(20)

Środki wprowadzone w ciągu ostatnich miesięcy przez rządy w celu przeciwdziałania kryzysowi wywołanemu pandemią COVID-19 – obejmujące zwłaszcza zamknięcie hoteli, barów i restauracji, ograniczenia przepływu osób i towarów do niezbędnego minimum, zamknięcie niektórych granic w Unii – mają negatywny wpływ na unijny sektor wina i powodują zakłócenia na rynku.

(21)

Ponadto niedobór siły roboczej, również związany z pandemią COVID-19, oraz trudności logistyczne spowodowane pandemią COVID-19 wywierają presję na plantatorów winorośli i cały sektor wina, borykający się w związku z nadchodzącymi zbiorami z coraz większymi problemami, takimi jak niskie ceny, ograniczona konsumpcja oraz trudności z transportem i sprzedażą. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do poważnych zakłóceń na rynku wina.

(22)

Ponadto przez cały 2019 r. unijny rynek wina już działał w utrudnionych warunkach, a zapasy wina są na najwyższym poziomie od 2009 r. Sytuacja ta jest przede wszystkim wynikiem połączenia rekordowych zbiorów w 2018 r. i ogólnego spadku konsumpcji wina w Unii. Co więcej, Stany Zjednoczone Ameryki, które są głównym unijnym rynkiem eksportowym wina, nałożyły dodatkowe cła przywozowe na europejskie wina, co wpłynęło na wywóz. Pandemia COVID-19 stanowi kolejny cios dla tego wrażliwego sektora, który nie jest w stanie skutecznie wprowadzać do obrotu lub prowadzić dystrybucję swoich produktów, przede wszystkim ze względu na zamknięcie głównych rynków eksportowych oraz środki wprowadzone w celu zapewnienia prawidłowej izolacji i blokady, obejmujące w szczególności przerwanie wszelkiej działalności gastronomicznej oraz brak możliwości zaopatrywania tradycyjnych klientów. Ponadto trudności z zaopatrzeniem w kluczowe czynniki produkcji, takie jak konieczne do produkcji wina butelki i korki, są obciążeniem dla działalności podmiotów gospodarczych w sektorze wina, ponieważ uniemożliwiają wprowadzanie do obrotu wina gotowego do sprzedaży.

(23)

W tym kontekście, z przyczyn związanych z pandemią COVID-19, konieczne jest zatem pilne wprowadzenie tymczasowych środków w celu zrównoważenia zakłóceń na rynku. Środki te obejmują m.in. tymczasowe dopuszczenie wprowadzania zmian celu wybranej operacji oraz wypłaty za działania, które zostały zakończone, nawet jeżeli cała operacja nie została w pełni wdrożona. Należy również zezwolić – bez nakładania sankcji – na częściowe wdrożenie operacji w zakresie restrukturyzacji i przekształcania winnic, inwestycji i innowacji.

(24)

Aby pomóc podmiotom gospodarczym w reagowaniu na obecne wyjątkowe okoliczności i zaradzić tej nieprzewidywalnej i niepewnej sytuacji, należy dopuścić większą elastyczność we wdrażaniu środków na podstawie art. 22, 26, 53 ust. 1 i 54 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1149.

(25)

Jeśli chodzi wsparcie na rzecz zielonych zbiorów, w art. 22 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1149 wprowadzono zakaz stosowania zielonych zbiorów na tej samej działce przez dwa kolejne lata. W związku z niepewnością co do czasu trwania i skali pandemii COVID-19, aby umożliwić producentom lepsze regulowanie ich produkcji oraz lepsze dostosowanie się do sytuacji na rynku w dłuższej perspektywie, ograniczenie to należy tymczasowo znieść do dnia 15 października 2020 r.

(26)

Art. 26 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1149 ogranicza do trzech lat wsparcie na rzecz ustanowienia funduszy wspólnego inwestowania przyznane w ramach programów wsparcia w sektorze wina. Ze względu na obecny kryzys wynikający z pandemii COVID-19 oraz potrzebę dalszego wspierania odpowiedzialnego podejścia do sytuacji kryzysowych, uznaje się za stosowne tymczasowe zniesienie wspomnianego trzyletniego limitu. Zapewni to producentom wsparcie w dłuższej perspektywie i lepsze możliwości utrzymania dochodów w obecnych kryzysowych czasach.

(27)

Przepisy dotyczące możliwych zmian w operacjach w ramach programów wsparcia w sektorze wina na mocy rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 określono w art. 53 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1149. Aby umożliwić beneficjentom adekwatne i skuteczne reagowanie na wyjątkowe okoliczności związane z pandemią COVID19 oraz dostosowanie produkcji i wprowadzania do obrotu, należy tymczasowo zwiększyć elastyczność stosowania tych przepisów. W związku z tym należy tymczasowo zezwolić państwom członkowskim na odstępstwo od tych zasad poprzez umożliwienie beneficjentom przedstawienia zmian do pierwotnie zatwierdzonej operacji bez zatwierdzenia przez organy krajowe. Dzięki temu państwa członkowskie mogą zezwolić na wdrożenie operacji, które wchodzą w zakres tych środków, w ramach początkowo zatwierdzonej kwoty wsparcia bez uprzedniego zatwierdzenia. Takie odstępstwo pomoże beneficjentom, którzy nie są w stanie ukończyć pewnych operacji w związku z kryzysem i chcą je zmienić, aby zapobiec dalszym stratom ekonomicznym lub lepiej zareagować na sytuację na rynku. Ponadto należy również tymczasowo zezwolić na zmianę celu wybranej operacji w odniesieniu do środków w zakresie promocji, restrukturyzacji i przekształcania winnic oraz inwestycji i innowacji, ponieważ – w przeciwieństwie do innych środków w ramach programów wsparcia w sektorze wina – cele tych środków mogą być wielorakie, np. w przypadku inwestycji w wytwórnię wina i piwnicę winiarską. W takich przypadkach, jeżeli beneficjent nie jest w stanie w pełni zrealizować celu operacji, powinien mieć możliwość ograniczenia skali celów danej operacji. Takie zmiany powinny być jednak nadal zatwierdzane przez właściwy organ.

(28)

Aby uniknąć karania beneficjentów za korzystanie z wprowadzonej elastyczności – która umożliwia zmianę zatwierdzonych operacji bez uprzedniego zatwierdzenia – za niezrealizowanie całej operacji pierwotnie zatwierdzonej przez właściwy organ lub za zmianę celu operacji, konieczne jest również tymczasowe odstępstwo od art. 54 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1149, który stanowi, że wsparcie jest wypłacane po ustaleniu, że cała operacja lub wszystkie poszczególne działania, które są częścią operacji, zostały w pełni wdrożone. Zapewni to wypłacanie wsparcia dla poszczególnych działań, jak przewidziano w niniejszym rozporządzeniu, pod warunkiem że działania te zostały w pełni wdrożone.

(29)

W przypadku operacji, które otrzymują wsparcie na podstawie art. 46 i 47 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, aby uniknąć karania beneficjentów za to, że w wyniku kryzysu nie wdrożyli operacji na całkowitej powierzchni, w odniesieniu do której zatwierdzono wsparcie, konieczne jest również wprowadzenie tymczasowego odstępstwa od art. 54 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1149, aby zapewnić wypłacanie wsparcia bez nakładania kar w odniesieniu do części operacji, która została wdrożona.

(30)

Z uwagi na konieczność podjęcia działań w trybie natychmiastowym, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

W 2011 r. Włochy poinformowały Komisję, że na ich terytorium występuje nowy agresywny szczep Pseudomonas syringae pv. actinidiae Takikawa, Serizawa, Ichikawa, Tsuyumu i Goto („określony agrofag”) – czynnik przyczynowy raka kiwi, oraz że wprowadziły urzędowe środki, aby zapobiec dalszemu wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu określonego agrofaga na ich terytorium. Dostępne informacje świadczyły również o tym, że ten agresywny szczep określonego agrofaga występuje w państwie trzecim, które prowadzi wywóz materiału rozmnożeniowego roślin kiwi, w tym pyłku, do Unii. Informacje te są nadal istotne w odniesieniu do terytorium Unii.

(2)

Z tego względu Komisja przyjęła decyzję wykonawczą 2012/756/UE (2).

(3)

Decyzja wykonawcza 2012/756/UE została zastąpiona decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2017/198 (3), która straciła moc z dniem 31 marca 2020 r.

(4)

Określonego agrofaga nie wymieniono jako agrofaga kwarantannowego dla Unii w załączniku II, agrofaga kwarantannowego dla strefy chronionej w załączniku III ani jako regulowanego agrofaga niekwarantannowego w załączniku IV do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/2072 (4).

(5)

Powody przyjęcia decyzji wykonawczej (UE) 2017/198, w tym odpowiednia wstępna analiza zagrożenia agrofagiem przeprowadzona przez Komisję, są nadal aktualne. Ze względu na istniejące zagrożenie fitosanitarne stwarzane przez określony agrofag należy przyjąć środki dotyczące wprowadzania do Unii żywego pyłku i roślin przeznaczonych do sadzenia, innych niż nasiona, Actinidia Lindl. („określone rośliny”) z państw trzecich. Należy również przewidzieć środki dotyczące przemieszczania w obrębie Unii tych roślin pochodzących z Unii. Środki te powinny być takie same jak środki określone w decyzji wykonawczej (UE) 2017/198, ponieważ okazało się, że skutecznie chronią one terytorium Unii przed określonym agrofagiem.

(6)

Aby zapewnić wyższy poziom ochrony terytorium Unii przed określonym agrofagiem, określone rośliny wprowadzane do Unii powinny być poddawane rygorystycznym kontrolom oraz, w stosownych przypadkach, badane na obecność określonego agrofaga w punkcie kontroli granicznej lub w punkcie kontroli w miejscu przeznaczenia ustanowionym zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/2123 (5).

(7)

Decyzję wykonawczą (UE) 2017/198 należy uchylić i zastąpić niniejszym rozporządzeniem. Jest to konieczne w celu uwzględnienia przepisów rozporządzenia (UE) 2016/2031 i rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/2072, które mają zastosowanie od dnia 14 grudnia 2019 r.

(8)

Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej, aby zastąpić decyzję wykonawczą (UE) 2017/198, która straciła moc z dniem 31 marca 2020 r. Powinno ono wejść w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(9)

W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny dostosować swoje prawodawstwo celem spełnienia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(10)

Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do dnia 31 grudnia 2021 r., aby dać czas na monitorowanie rozwoju sytuacji i określenie statusu fitosanitarnego określonego agrofaga w odniesieniu do terytorium Unii.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

a)

Określone rośliny były stale uprawiane w państwie, o którym wiadomo, że nie występuje w nim określony agrofag.

b)

Określone rośliny były stale uprawiane na obszarze wolnym od agrofaga ustanowionym w odniesieniu do określonego agrofaga przez krajową organizację ochrony roślin państwa pochodzenia zgodnie z międzynarodowym standardem dla środków fitosanitarnych („ISPM”) Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) nr 4 (6). W świadectwie w rubryce „Miejsce pochodzenia” umieszcza się nazwę obszaru wolnego od agrofaga.

c)

Określone rośliny zostały wyprodukowane w miejscu lub na stanowisku produkcji wolnym od agrofaga ustanowionym w odniesieniu do określonego agrofaga przez krajową organizację ochrony roślin państwa pochodzenia zgodnie z ISPM FAO nr 10 (7). Określone rośliny były uprawiane w strukturze dającej pewną izolację od środowiska zewnętrznego i ochronę przed nim, które skutecznie wykluczają obecność określonego agrofaga. W tym miejscu lub na tym stanowisku określone rośliny zostały dwukrotnie poddane urzędowej kontroli w czasie najbardziej odpowiednim do wykrycia objawów zakażenia podczas ostatniego pełnego cyklu wegetacji przed wywozem i stwierdzono, że są wolne od określonego agrofaga.

Takie miejsce lub stanowisko produkcji jest otoczone strefą o promieniu wynoszącym co najmniej 100 m, w której urzędowe kontrole przeprowadzono dwa razy w czasie najbardziej odpowiednim do wykrycia objawów zakażenia podczas ostatniego pełnego cyklu wegetacji przed wywozem, a wszelkie określone rośliny, u których podczas przeprowadzania takich kontroli stwierdzono objawy zakażenia, zostały natychmiast zniszczone.

d)

Określone rośliny zostały wyprodukowane w miejscu produkcji wolnym od agrofaga ustanowionym w odniesieniu do określonego agrofaga przez krajową organizację ochrony roślin państwa pochodzenia zgodnie z ISPM FAO nr 10. W tym miejscu określone rośliny zostały dwukrotnie poddane urzędowej kontroli i badaniu oraz dwukrotnie pobrano z nich próbki w czasie najbardziej odpowiednim do wykrycia objawów zakażenia podczas ostatniego pełnego cyklu wegetacji przed wywozem i stwierdzono, że są wolne od określonego agrofaga.

Takie miejsce produkcji jest otoczone strefą o promieniu wynoszącym 4 500 m („strefa otaczająca”) i spełniony jest jeden z poniższych warunków:

W przypadku ppkt (ii) i (iii) wszystkie określone rośliny w tej strefie w odległości od 500 do 4 500 m od miejsca produkcji zostały zniszczone lub zbadane zgodnie z planem pobierania próbek, który jest w stanie z wiarygodnością 99 % potwierdzić, że poziom obecności określonego agrofaga w określonych roślinach jest niższy niż 0,1 %.

a)

określone rośliny pochodzą bezpośrednio od roślin matecznych uprawianych w warunkach określonych w art. 4 lit. a), b) lub c);

b)

określone rośliny pochodzą bezpośrednio od roślin matecznych, które wcześniej poddano indywidualnemu badaniu potwierdzającemu, że są wolne od określonego agrofaga;

c)

określone rośliny poddano badaniu zgodnie z planem pobierania próbek, który jest w stanie z wiarygodnością 99 % potwierdzić, że poziom obecności określonego agrofaga w określonych roślinach jest niższy niż 0,1 %.

a)

Określone rośliny były stale uprawiane w państwie członkowskim, w którym nie stwierdzono występowania określonego agrofaga.

b)

Określone rośliny były stale uprawiane w strefie chronionej wymienionej w załączniku III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/2072.

c)

Określone rośliny były stale uprawiane na obszarze wolnym od agrofaga ustanowionym w odniesieniu do określonego agrofaga przez właściwy organ państwa członkowskiego pochodzenia zgodnie z ISPM FAO nr 4.

d)

Określone rośliny zostały wyprodukowane w miejscu lub na stanowisku produkcji wolnym od agrofaga ustanowionym w odniesieniu do określonego agrofaga przez odpowiedzialny organ urzędowy państwa członkowskiego pochodzenia zgodnie z ISPM FAO nr 10. Określone rośliny były uprawiane w strukturze dającej pewną izolację od środowiska zewnętrznego i ochronę przed nim, które skutecznie wykluczają obecność określonego agrofaga. W tym miejscu lub na tym stanowisku określone rośliny zostały dwukrotnie poddane urzędowej kontroli w czasie najbardziej odpowiednim do wykrycia objawów zakażenia podczas ostatniego pełnego cyklu wegetacji przed przemieszczeniem i stwierdzono, że są wolne od określonego agrofaga.

Takie miejsce lub stanowisko produkcji jest otoczone strefą o promieniu wynoszącym co najmniej 100 m, w której urzędowe kontrole przeprowadzono dwa razy w czasie najbardziej odpowiednim do wykrycia objawów zakażenia podczas ostatniego pełnego cyklu wegetacji przed przemieszczeniem, a wszelkie rośliny, u których podczas przeprowadzania takich kontroli stwierdzono objawy zakażenia, zostały natychmiast zniszczone.

e)

Określone rośliny zostały wyprodukowane w miejscu produkcji wolnym od agrofaga ustanowionym w odniesieniu do określonego agrofaga przez właściwy organ państwa członkowskiego pochodzenia zgodnie z ISPM FAO nr 10.

W tym miejscu określone rośliny zostały dwukrotnie poddane urzędowej kontroli i badaniu oraz dwukrotnie pobrano z nich próbki w czasie najbardziej odpowiednim do wykrycia objawów zakażenia podczas ostatniego pełnego cyklu wegetacji przed przemieszczeniem i stwierdzono, że są wolne od określonego agrofaga.

Takie miejsce produkcji jest otoczone strefą o promieniu wynoszącym 500 m („strefa otaczająca”) i spełniony jest jeden z poniższych warunków:

Strefa otaczająca jest otoczona dalszą strefą o szerokości 4 000 m i spełniony jest jeden z poniższych warunków:

a)

określone rośliny pochodzą bezpośrednio od roślin matecznych uprawianych w warunkach określonych w art. 8 lit. a), b), c) lub d);

b)

określone rośliny pochodzą bezpośrednio od roślin matecznych, które wcześniej poddano indywidualnemu badaniu potwierdzającemu, że są wolne od określonego agrofaga;

c)

określone rośliny poddano badaniu zgodnie z planem pobierania próbek, który jest w stanie z wiarygodnością 99 % potwierdzić, że poziom obecności określonego agrofaga w określonych roślinach jest niższy niż 0,1 %.

(1)

Włoska wersja językowa rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 923/2012 (3) zawiera niespójną terminologię użytą w załączniku, sekcja 5 pozycja SERA.5025 lit. b), i w dodatku 4, pierwszy wiersz tabeli oraz przypisy (**) i (***), w odniesieniu do łączności fonicznej powietrze-ziemia.

(2)

Należy zatem odpowiednio sprostować włoską wersję językową rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 923/2012. Sprostowanie nie ma wpływu na pozostałe wersje językowe.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej ustanowionego na mocy art. 5 rozporządzenia (WE) nr 549/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (4),

(1)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2019/66 (2) ustanowiono przepisy dotyczące jednolitych praktycznych rozwiązań dotyczących przeprowadzania kontroli urzędowych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów. Przepisy te przewidują m.in. kontrole na nieruchomościach podmiotów profesjonalnych w miejscach produkcji roślin przeznaczonych do sadzenia.

(2)

Rośliny do sadzenia w stanie spoczynku, inne niż nasiona, mogą stanowić jednolite zagrożenia i ryzyko dla zdrowia roślin, ponieważ w momencie ich badania w punktach kontroli granicznej lub w punktach kontroli może nie być możliwe stwierdzenie obecności lub objawów występowania agrofagów. Niemniej jednak, natychmiast po przeprowadzeniu tych kontroli, rośliny przeznaczone do sadzenia zostają dopuszczone do obrotu i towarzyszy im paszport roślin do celów przemieszczania na terytorium Unii.

(3)

W związku z tym, a także w celu zapobiegania wspomnianym zagrożeniom należy przeprowadzić, po przywozie, kontrole bezpośrednie na nieruchomościach podmiotu przynajmniej w trakcie pierwszego sezonu wegetacyjnego, w celu wykrycia z większym prawdopodobieństwem obecności agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej lub agrofagów objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 (3). Aby właściwe organy mogły przeprowadzać te kontrole w sposób jak najbardziej efektywny i proporcjonalny, powinny one określić częstotliwość tych kontroli, jak również rośliny przeznaczone do sadzenia, które mają zostać poddane tym kontrolom, na podstawie planu kontroli, który ustala się zgodnie z określonymi kryteriami.

(4)

Aby kontrole były bardziej skuteczne i prowadzone pod kątem największych zagrożeń dla zdrowia roślin, należy oprzeć je na historii wykrywania odnośnych agrofagów w odniesieniu do odpowiednich państw trzecich pochodzenia, występowaniu agrofagów priorytetowych w tych państwach oraz dostępnych informacjach w systemie zarządzania informacjami w zakresie kontroli urzędowych (IMSOC). Państwa członkowskie mogą pobierać opłaty za takie kontrole, jak określono w art. 80 rozporządzenia (UE) 2017/625.

(5)

Jeżeli kontrola wykaże obecność agrofaga kwarantannowego lub agrofaga objętego środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/2031, właściwe organy powinny wprowadzić wyniki kontroli zarejestrowane w systemie IMSOC do odpowiedniego sfinalizowanego dokumentu CHED, o którym mowa w art. 56 rozporządzenia (UE) 2017/625, w każdym przypadku, gdy możliwe jest przypisanie porażonej rośliny do przywiezionej przesyłki.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Zgodnie z art. 7 ust. 1 decyzji (WPZiB) 2014/219 Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) jest upoważniony, zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu, do podejmowania stosownych decyzji, aby sprawować kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne nad misją EUCAP Sahel Mali, w tym również decyzji w sprawie mianowania szefa misji.

(2)

W dniu 18 września 2017 r. KPiB przyjął decyzję (WPZiB) 2017/1780 (2) w sprawie mianowania Philippe’a RIO szefem misji EUCAP Sahel Mali na okres od dnia 1 października 2017 r. do dnia 14 stycznia 2018 r. Mandat ten był następnie przedłużany do dnia 30 września 2020 r. na mocy kolejnych decyzji KPiB.

(3)

W dniu 21 lutego 2019 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2019/312 (3) przedłużającą mandat misji EUCAP Sahel Mali do dnia 14 stycznia 2021 r.

(4)

Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa zaproponował, aby przedłużyć mandat Philippe’a RIO jako szefa misji EUCAP Sahel Mali na okres od dnia 1 października 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.,

(1)

Art. 6 ust. 4 Umowy w sprawie współpracy i unii celnej między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką San Marino, z drugiej strony (zwanej dalej „umową”) przewiduje, że w przypadkach gdy jest to konieczne do należytego funkcjonowania umowy, Republika San Marino zobowiązuje się do przyjęcia w obszarze wymiany handlowej produktami rolnymi przepisów prawodawstwa Unii dotyczących jakości.

(2)

Zgodnie z art. 7 ust. 1 tiret piąte umowy Republika San Marino ma stosować, w odniesieniu do państw niebędących członkami Unii (zwanych dalej „państwami trzecimi”) i w przypadkach gdy jest to konieczne do należytego funkcjonowania umowy, przepisy prawodawstwa Unii dotyczące jakości.

(3)

Aby uniknąć przeszkód w swobodnym obrocie towarów oraz zapewnić należyte funkcjonowanie unii celnej ustanowionej na mocy umowy, konieczne jest doprecyzowanie przepisów prawodawstwa Unii dotyczących jakości mających zastosowanie do produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych.

(4)

Aby zapewnić przestrzeganie prawodawstwa Unii w zakresie przywozu produktów ekologicznych z państw trzecich do Republiki San Marino, konieczne jest dokonanie stosownych ustaleń, które mają być stosowane przez organy krajowe Republiki San Marino.

(5)

Aby zapewnić przestrzeganie prawodawstwa Unii w zakresie produktów ekologicznych przygotowanych lub wytworzonych w Republice San Marino, również należy dokonać stosownych ustaleń.

(6)

Należy również wprowadzić procedurę, której należy przestrzegać w sytuacji, gdy Unia przyjmie nowe przepisy dotyczące produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych, które mają wpływ na odniesienia do przepisów i ustaleń określonych w niniejszej decyzji,