3. Νωρύσ το πρωύ, πριν λαλόςει ο πετεινόσ, εύχα ϋνα περύεργο
αύςθημα αφού δεν γνώριζα τι επρόκειτο να ακολουθόςει. Όταν
ανϋτειλε ο όλιοσ ο Τυδϋασ μασ διϋταξε να μπούμε ςτα πλούα, γιατύ
ϋπρεπε να παραταχτούμε ςτο λιμϊνι. Καθώσ καθϊριζα την αςπύδα
και το ξύφοσ μου, όμουν βυθιςμϋνοσ ςτη ςκϋψη τησ γυναικϊσ μου
και των δυο νεογϋννητων παιδιών μου που δεν ϋχω προλϊβει
ακόμη να αντικρύςω. Η φωνό του Μϋνανδρου που μασ πρόςταξε
να επιβιβαςτούμε ςτα τρύκροτα ,με επανϋφερε απότομα ςτην
πραγματικότητα. Καθ’ όλη τη διϊρκεια του ταξιδιού όλπιζα όλα
αυτϊ να τελειώςουν πολύ γρόγορα και να καταφϋρω να γυρύςω
ςώοσ ςτην πατρύδα. Ενώ παραταχτόκαμε και όμαςταν ϋτοιμοι για
την μεγϊλη μϊχη, το μόνο που ϋμενε όταν η κύνηςη του
Λυςϊνδρου. Οι ώρεσ περνούςαν αργϊ και βαςανιςτικϊ την ςτιγμό
που εμεύσ καθόμαςταν κϊτω από τον καυτό όλιο. Όμωσ οι
αντύπαλοι δεύλιαςαν να μασ αντιμετωπύςουν , για αυτό και οι
αρχηγού μασ πρόςταξαν να γυρύςουμε πϊλι πύςω. Εξουθενωμϋνοι
από την ταλαιπωρύα όλησ τησ ημϋρασ μόλισ αποβιβαςτόκαμε από
τα πλούα ευθύσ ξεχυθόκαμε ςε όλη την περιοχό αναζητώντασ
τροφό και νερό. Μετϊ από ώρεσ αναζότηςησ γυρύςαμε πύςω ςτην
βϊςη για να κοιμηθούμε.
α'1 Λυκϋιου 3
5. Επύ τϋςςερισ μϋρεσ ακολουθούςαμε τισ ύδιεσ διαδικαςύεσ, ώςπου
μια μϋρα καθώσ επιςτρϋφαμε πληςύαςε ο Αλκιβιϊδησ τουσ
ςτρατηγούσ μασ, ο οπούοσ τουσ ςυμβούλεψε να μεταφερθούμε
ςτην Σηςτό θεωρώντασ ότι από εκεύ θα βρύςκουμε πιο εύκολα
τρόφιμα και θα εύναι πιο εύκολο για εμϊσ να ναυμαχόςουμε όποτε
θελόςουμε. Προςωπικϊ μου ϊρεςε η πρόταςη του γιατύ όντωσ
κουραζόμαςταν για να βρούμε φαγητό και τα επιχειρόματα του
όταν αρκετϊ πειςτικϊ. Ωςτόςο οι ςτρατηγού μου, επειδό όδη μασ
εύχε προδώςει, δεν τον εμπιςτεύτηκαν και τον ϋδιωξαν. Ώρεσ-
ώρεσ πιςτεύω ότι η ςτρατηγικό τουσ εύναι εντελώσ λϊθοσ αλλϊ
δεν μπορώ να αντιδρϊςω γιατύ απλϊ πρϋπει να εκτελώ τισ
διαταγϋσ τουσ. Όςο ςκϋφτομαι την Αρςινόη ονειροπολώ τισ
ημϋρεσ που όμουν ελεύθεροσ και βριςκόμουν κοντϊ τησ. Τώρα
βρύςκομαι εδώ και αυτό η απόςταςη που μασ χωρύζει με ςκοτώνει.
Θα όθελα να την δω ϋςτω για μια τελευταύα φορϊ και τρελαύνομαι
ςτην ιδϋα ότι μπορεύ να μην την δω ποτϋ.
α'1 Λυκϋιου 5
7. Το προηγούμενο φεγγϊρι όταν πολύ δύςκολο, όλοι όμαςταν
κουραςμϋνοι. Παρ’ όλα αυτϊ ςηκώθηκα νωρύσ για να
ακολουθόςω την καθημερινό διαδικαςύα προετοιμαςύασ.
Ύςτερα από διαταγό του Κηφιςόδοτου ξεκινόςαμε την
πορεύα μασ προσ την ακτό των εχθρών, που για ακόμα μια
φορϊ δεν ϋκαναν κύνηςη. Με τη δύςη του όλιου
επιςτρϋψαμε πύςω, ωςτόςο τη ςτιγμό που
αγκυροβολούςαμε ςτην ςτεριϊ ο Κόνων ϋδωςε ςόμα ςε
όλουσ να γυρύςουν πύςω. Οι εχθρού κινόθηκαν ύπουλα
εναντύον μασ, για αυτό και ϋπρεπε γοργϊ να γεμύςουμε τισ
θϋςεισ των πλούων και να τουσ αντιμετωπύςουμε. Οι μόνοι
που βριςκόταν όδη ςτα τρύκροτα όταν το πλούο του Κόνωνα
και ϊλλα εφτϊ γύρω του. Κϊποιοι κατϊφεραν να
καταφύγουν ςτα χαμηλϊ τεύχη τησ Σηςτού, ενώ ϊλλοι δεν
πρόλαβαν και αιχμαλωτύςτηκαν ςτην ςτεριϊ. Ένασ από
αυτούσ όμουν και εγώ!
α'1 Λυκϋιου 7
9. Πρώτη μϋρα αιχμαλωςύασ και βριςκόμαςτε όλοι οι
ςτρατιώτεσ κλειςμϋνοι ςε ϋνα κελϊρι. Ζητόςαμε ωσ
επιθυμύα να γρϊψουμε ϋνα τελευταύο γρϊμμα ςτισ
οικογϋνειεσ μασ και ευτυχώσ το αύτημα μασ ϋγινε αποδεκτό.
Δεν θϋληςα να γρϊψω όλη την αλόθεια ςτην γυναύκα μου
γιατύ θα όταν πολύ ςκληρό, για αυτό και τησ εύπα ότι «αύριο
ξεκινϊει μύα πϊρα πολύ δύςκολη μϋρα όςον αναφορϊ και τον
αγώνα μασ εναντύον των Λακεδαιμονύων αλλϊ και την ςύτιςη
μασ». Επύςησ τησ εξόγηςα τουσ λόγουσ για τουσ οπούουσ τα
περιθώρια αρχύζουν να ςτενεύουν και δεν υπϊρχουν πολλϋσ
ευκαιρύεσ. Γρϊφοντασ το γρϊμμα ύδρωνα όλο και
περιςςότερο γνωρύζοντασ ότι όταν οι τελευταύεσ μου ώρεσ
και ότι δεν θα αντικρύςω τα δύο αγγελούδια που μου χϊριςε
η γυναύκα μου. Θα όθελα τόςο πολύ να ξεφύγω και να
γυρύςω πύςω, δυςτυχώσ όμωσ μόλισ ενημερώθηκα πωσ μετϊ
την δύςη του ηλύου θα μασ ςυγκϋντρωναν όλουσ και θα μασ
ανϊγκαζαν να υποςτούμε μια ςειρϊ από βαςανιςτόρια μϋχρι
τϋλουσ. Τότε όλα ςταμϊτηςαν μϋςα μου.
α'1 Λυκϋιου 9
