Interview Iris Pinson - Donkertest

Je nieuwe roman “Donkertest” is gepubliceerd. Waar gaat de
Donkertest over?
De Donkertest is gebaseerd op het Hooiwagen-drieluik van de
Nederlandse kunstschilder Jheronimus Bosch. De roman is een
erotisch drieluik waarin de zonde, beginnend met de oerzonde
eindigt in de hel.
Een droomwereld, die wordt gecreëerd door onze overdadige
consumptiemaatschappij, die heden ten dage door Jan en Alleman
voor echt wordt aangezien. Mensen kijken naar tv-programma’s
waarin wordt wijsgemaakt hoe je je moet kleden om erbij te horen.
Maar ook wat je moet eten om zogenaamd gezond bezig te zijn. Het
schokkende is dat een groot deel van de bevolking deze onzin
gelooft en van de hooiwagen plukt om zich te kunnen meten aan
mediapersoonlijkheden die zicht anders voordoen dan ze in
werkelijkheid zijn.
Hoe ben je tot dit onderwerp gekomen?
Medio 2014 werkte ik op een project bij een opdrachtgever die over
een complexe IT-infrastructuur beschikte. Lopende door de
zwaarbeveiligde ruimten met duizenden technische elementen
kreeg ik visioenen voor mijn nieuwe roman. De ultieme stilte in de
vaak donkere gangen met de zoevende geluiden van de enorme
hoeveelheid data die door het digitale netwerk werd gepompt.
Een andere invalshoek voor de roman was een trieste persoonlijke
ervaring. Na een onverwacht en kortstondig ziektebed overleed
mijn vader in december 2014. Hij is op oudejaarsdag gecremeerd. Ik
had geen band met mijn vader. Mijn moeder heeft me op jonge
leeftijd de deur uitgekeken. Dat was haar interpretatie van een vrije
opvoeding waar ik recht op had.
Een paar weken voordat mijn vaders ziekte openbaarde heb ik het
initiatief genomen om op een open manier een gesprek met mijn
ouders aan te gaan. Bij de opening van het gesprek gaf mijn moeder
al aan dat ze blij was dat ze me een tijd niet had gezien en dat wilde

ze vooral zo houden. Waarom? Op deze vraag weigerde ze me
antwoord te geven.
Tot mijn verbazing ontmoette ik een paar maanden later een kennis
in het plaatselijke winkelcentrum die belangstellend vroeg hoe de
uitstrooiing van mijn vader op zee was geweest. Ik was met
stomheid geslagen omdat ik niet wist dat mijn vader inmiddels op
zee was uitgestrooid.
Naar aanleiding hiervan heb ik de KNRM in Hoek van Holland
gebeld, die bevestigde dat de uitstrooiing een paar weken ervoor
had plaatsgevonden. Alleen kon de KNRM niet meer in de
administratie terugvinden wanneer dit precies was geweest.
Mijn moeder, maar ook mijn zus hadden mij hierover niet
geïnformeerd. Een egocentrisch besluit, dat helaas nooit meer
teruggedraaid kan worden.
Een week, nadat ik per toeval had vernomen dat mijn vader door de
KNRM op zee was uitgestrooid, bezocht ik de tentoonstelling van
Jeronimus Bosch in Den Bosch. Boven in de toren bekeek ik de
stukken en luisterde met een koptelefoon naar het verhaal over het
drieluik De Hooiwagen. Het middenpaneel visualiseert de
hebberigheid van mensen die van een grote hooiwagen stukjes hooi
rukken en er onderling om vechten. De zucht naar aards gewin dat
uiteindelijk leidt tot tweedracht.
Bedrog, ijdelheid, materialisme en genotzucht. Zijn dat nu de
motieven om bewust informatie van je naasten achter te houden.
Dit bleek nu precies het ontbrekende stukje te zijn om de eerste
aanzet van de Donkertest cachet te geven.
Gaat de Donkertest over het bovengenoemde familiedrama?
Nee, je moet de actoren van hoogmoed, materialisme en ijdelheid
niet de eer gunnen om ze als karakters in een roman op te nemen.
In de Donkertest is niet één letter gerelateerd aan mijn familie.

Het verhaal gaat over De Van Gelre familie, die synoniem staat voor
de allegorische voorstelling rondom een hooiwagen, waar iedereen
gretig zijn aandeel probeert te bemachtigen.
Hoe verhoudt zich de paradijselijke onschuld tot de schuld? Lila,
Péar en Victoria Van Gelre zijn drie zussen die het voor elkaar
hebben. Ze zijn aantrekkelijk om te zien, hoog-intelligent,
welbespraakt en ze hebben een grote aantrekkingskracht op
mannen met status. Maar de dames zijn kritisch en ze zijn alleen
ontvankelijk voor mannen van goede afkomst, die ook nog eens wat
te spenderen hebben.
De drie meiden weten niet beter. Van jongs af heeft hun moeder
Margret, die een succesvolle Eurocommissaris is, alles in het werk
gesteld om haar dochters een bevoorrechte start in het leven te
geven.
Helaas wordt de hooiwagen voortgetrokken door demonen, die
langzaam de nietsvermoedende door het hooi verblinde familie in
de richting van de afgrond trekt. De hoogwaardigheidsbekleders zijn
niet de onpartijdige hulpbronnen, waardoor de zondenaars één
voor één over een brug de hel worden binnengeleid.
Waarom zou iedereen ‘Donkertest’ moeten lezen.
Allereerst een kleine correctie: Niet iedereen. De Donkertest is een
erotische roman, dus het boek is niet geschikt voor kinderen.
Het is een ontspannend boek dat lekker wegleest. Het geeft een
doorkijkje naar de kantoorwereld en hoe mensen zich gekunsteld
voordoen.
Zijn er al plannen voor een nieuwe roman?
Ja, die zijn er zeker. Momenteel ben ik bezig met de
voorbereidingen van het raamwerk en de invulling hiervan. Maar nu
eerst genieten van de Donkertest. Lees ze!

Interview Iris Pinson - Donkertest

More Related Content

More from Iris Pinson (20)

Interview Iris Pinson - Donkertest