![Character Type
•ตัวอย่างการประกาศตัวแปรและกาหนดชนิดข้อมูล แบบ char
•เช่น
char ch ;
char data = ‘A’;
char msg[10] ;
char text[10] = ‚Thank you‛ ;](https://image.slidesharecdn.com/introc-141015211730-conversion-gate02/85/Intro-c-20-320.jpg)
![ตัวอย่างการประกาศตัวแปร chardata = ‘A’ ; char grade[2] = ‚F‛; intnum= 10; doublepi = 3.1415926536 ;
ประกาศตัวแปรและ กาหนดค่าเริ่มต้น
chardata ;
float value;
data = ‘A’;
value = 3.5f ;
ประกาศตัวแปรก่อน แล้วกาหนดค่าให้ตัวแปร ทีหลัง](https://image.slidesharecdn.com/introc-141015211730-conversion-gate02/85/Intro-c-25-320.jpg)
![ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน printf
char name[20] = ‚Malinee‛;
printf(‚My name is %s‛ , name);
string _format
data_list](https://image.slidesharecdn.com/introc-141015211730-conversion-gate02/85/Intro-c-76-320.jpg)
![ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน printf
intx = 3;
inty = 4;
char sum[7] = ‚seven‛;
printf(‚%d + %d = %s‛ , x , y , sum);
string _format
data_list](https://image.slidesharecdn.com/introc-141015211730-conversion-gate02/85/Intro-c-78-320.jpg)
![คาสั่ง puts()
•เป็นฟังก์ชันเฉพาะในการแสดงข้อความออกทางจอภาพ
•รูปแบบ puts(string);
•stringหมายถึง ข้อความที่เขียนอยู่ภายในเครื่องหมาย ‚ ‛ หรือตัวแปรชนิด char[n]](https://image.slidesharecdn.com/introc-141015211730-conversion-gate02/85/Intro-c-87-320.jpg)
![ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน scanf
charname[20];
printf(‚Enter name : ‛);
scanf(‚%s‛ , &name);
รหัสแทนข้อมูลชนิด char
variable](https://image.slidesharecdn.com/introc-141015211730-conversion-gate02/85/Intro-c-93-320.jpg)
Intro c
- 1. แนะนำกำรเขียนโปรแกรมภำษำ C Introduction to C Programming Language อ.เรวดี พิพัฒน์สูงเนิน สาขาวิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี
- 2. ภาษา C •ภาษา C เป็นภาษาระดับสูง (High level language) •เป็นภาษาคอมพิวเตอร์ที่ได้รับความนิยมภาษาหนึ่ง เนื่องจาก ทางานได้เร็ว มีความยืดหยุ่น •สามารถใช้เขียนโปรแกรมระบบปฏิบัติการ หรือระบบงาน ทั่วไป เช่น งานด้านธุรกิจ หรืองานด้านวิทยาศาสตร์และ วิศวกรรมได้ •ภาษา C เหมาะกับการเขียนโปรแกรมแบบโครงสร้าง (Structured programming)
- 3. ประวัติของภาษา C •ปี ค.ศ. 1972 Dennis Ritchie เป็นผู้ที่คิดค้นภาษาซีขึ้น เป็นครั้งแรก โดยพัฒนามาจากภาษา B และภาษา BCPL •ปี ค.ศ. 1978 Brain Kernighan และ Dennis Ritchie พัฒนามาตรฐานภาษา C ขึ้นเรียกว่า K&R (Kernighan & Ritchie) •ปี ค.ศ. 1988 Ritchie และ Kernighan ได้ร่วมกับ ANSI (American National Standard Institute) สร้าง มาตรฐานภาษา C ขึ้นเรียกว่า ANSI C เพื่อใช้เป็น ตัวกาหนดมาตรฐานในการสร้างภาษา C รุ่นต่อไป
- 4. ประวัติของภาษา Cภาษา BCPLภาษา B ภาษา C บนเครื่อง PDP-7 (UNIX) พ.ศ. 2513 ค.ศ. 1972 พัฒนาโดย เดนนิช ริทชี่ Basic Combined Programming Language
- 6. โครงสร้างโปรแกรมภาษา C 1.ส่วนหัวโปรแกรม 2.ส่วนของฟังก์ชันหลัก 3.ส่วนรายละเอียดการทางานของโปรแกรม #include <stdio.h> main() { printf(“Hello world”); } 1 2 3
- 7. ส่วนหัวของโปรแกรม •เรียกว่า Preprocessing Directives เป็นส่วนที่บอก คอมไพเลอร์(compiler) กระทาการใด ๆ ก่อนการแปล ผลโปรแกรม •เช่น #include <stdio.h> เป็นการบอกคอมไพเลอร์ ให้นาเฮดเดอร์ไฟล์(header file)ที่ระบุคือ stdio.h เข้ามาร่วมในการแปลโปรแกรมด้วย •การกาหนดส่วน Preprocessing Directives ต้อง ขึ้นต้นด้วยเครื่องหมาย # (pound sign) เสมอ 1
- 8. ส่วนหัวของโปรแกรม •การใช้คาสั่งระบุเฮดเดอร์ไฟล์ที่จะนาเข้าร่วมในการ แปลผลโปรแกรม สามารถเขียนได้ 2 รูปแบบดังนี้ 1 #include <ชื่อเฮดเดอร์ไฟล์> #include ‚ชื่อเฮดเดอร์ไฟล์‛
- 9. ส่วนฟังก์ชันหลัก •ฟังก์ชันหลักของภาษา C คือ main() ซึ่งจะเป็น ฟังก์ชันที่ขาดไม่ได้ •ขอบเขตการทางานของฟังก์ชัน คาสั่งจะอยู่ภายใต้ เครื่องหมาย { ...} •ฟังก์ชัน main สามารถเขียนได้ 2 รูปแบบ คือ ▫main() หรือ void main(void) •ฟังก์ชัน main ไม่มีอาร์กิวเมนต์(argument) คือไม่มี การรับค่าใดเข้ามาทางานในฟังก์ชัน 2
- 10. ส่วนรายละเอียดการทางานของโปรแกรม •เป็นส่วนของการเขียนคาสั่ง เพื่อให้โปรแกรมทางาน ตามที่ได้ออกแบบไว้ 3
- 11. ประโยคคาสั่ง •ใช้เครื่องหมาย ; (semi-colon) เป็นตัว กาหนดการสิ้นสุดแต่ละประโยค
- 12. คอมเมนต์ (Comment) •คอมเมนต์เป็นส่วนหมายเหตุของโปรแกรม มีไว้ให้ผู้เขียน โปรแกรมใส่ข้อความอธิบายกากับลงใน source code ซึ่งคอมไลเอร์จะข้ามการแปลในส่วนคอมเมนต์ •มี 2 ลักษณะ ▫คอมเมนต์แบบบรรทัดเดียว ใช้เครื่องหมาย // ▫คอมเมนต์แบบหลายบรรทัด /* ….. */
- 13. คอมเมนต์ (Comment) •ตัวอย่าง // Program by Rewadee #include <stdio.h> main() { /* printf(“Hello world”); */ }
- 14. กฏการตั้งชื่อ กฏเกณฑ์ในการตั้งชื่อให้กับ Identifier ได้แก่ ตัวแปร , ฟังก์ชันและ เลเบล •ชื่อที่ตั้งต้องไม่ซ้ากับคาสงวน(reserve word) ในภาษา C •ชื่อต่างๆที่ตั้ง เป็นแบบ case-sensitive (ตัวอักษรใหญ่- เล็ก แตกต่างกัน) •ชื่อขึ้นต้นด้วยตัวอักษรหรือเครื่องหมาย_ (underscore) เท่านั้น แต่ภายในชื่อประกอบด้วยตัวอักษร เครื่องหมาย _ หรือตัวเลขก็ได้ •ห้ามเว้นวรรคหรือมีช่องว่างภายในชื่อ •ชื่อประกอบด้วยอักขระพิเศษไม่ได้ เช่น $ , @ , # , &
- 15. คาสงวนในภาษา C asm default for pascal switch _ds auto do goto register typedef _es break double huge return union _ss case else if short unsigned cdecl enum int signed void char extern nterrupt sizeof volatile const far ong static while continue float near struct _cs
- 16. ตัวแปรและชนิดข้อมูล (Variable and Data Type) •ตัวแปร (Variable) คือ ชื่อที่กาหนดขึ้นเพื่อใช้ในการ เก็บข้อมูล ในหน่วยความจาในการทางานของโปรแกรม •ชนิดข้อมูล (Data Type) คือ สิ่งที่ใช้กาหนดลักษณะ และขอบเขตของข้อมูลให้กับตัวแปร โดยชนิดข้อมูลที่ แตกต่างกันจะมีขอบเขตของข้อมูลที่เก็บได้ไม่เท่ากัน
- 17. ชนิดข้อมูล (Data Type) Data typeVoid type Character type Integer type Float type
- 18. Void Type •ชนิดข้อมูลแบบนี้จะไม่มีค่า (0 ไบต์) •ไม่นาไปใช้ในการกาหนดชนิดข้อมูลให้แก่ตัวแปร •แต่จะกาหนดให้กับฟังก์ชันที่ไม่ต้องการรับค่าใด ๆ เข้ามาหรือส่งค่าใด ๆ ออกจากฟังก์ชัน •เช่น void main(void)
- 19. Character Type •คือชนิดข้อมูล char •สามารถเก็บข้อมูลได้ 1 ตัวอักษร ต่อ ตัวแปร •หากต้องการกาหนดตัวแปรที่สามารถเก็บข้อมูล ประเภทตัวอักษร จานวนหลายตัวอักษร เรียกว่า สตริง(string) จะไม่สามารถกาหนดได้โดยตรง แต่ จะกาหนดในลักษณะอาร์เรย์ของตัวอักษร
- 20. Character Type •ตัวอย่างการประกาศตัวแปรและกาหนดชนิดข้อมูล แบบ char •เช่น char ch ; char data = ‘A’; char msg[10] ; char text[10] = ‚Thank you‛ ;
- 21. Integer type •เป็นชนิดข้อมูลแบบเลขจานวนเต็ม •แบ่งเป็น 3 ชนิด ได้แก่ ▫short int: เลขจานวนเต็มแบบสั้น ▫int: เลขจานวนเต็มแบบปกติ ▫long int: เลขจานวนเต็มแบบยาว short int int long int
- 22. Floating type •เป็นชนิดข้อมูลแบบเลขทศนิยม หรือ เรียกว่า จานวน จริง(real number) •แบ่งเป็น 3 ชนิด ได้แก่ ▫float ▫double ▫long double short int int long int
- 23. สรุปชนิดและขอบเขตการเก็บข้อมูล Name Description Size* Range* char Character or small integer. 1byte signed: -128 to 127unsigned: 0 to 255 short int(short) Short Integer. 2bytes signed: -32768 to 32767unsigned: 0 to 65535 int Integer. 4bytes signed: -2147483648 to 2147483647unsigned: 0 to 4294967295 long int(long) Long integer. 4bytes signed: -2147483648 to 2147483647unsigned: 0 to 4294967295 float Floating point number. 4bytes +/-3.4e +/-38 (~7 digits) double Double precision floating point number. 8bytes +/-1.7e +/-308 (~15 digits) long double Long double precision floating point number. 8bytes +/-1.7e +/-308 (~15 digits) wchar_t Wide character. 2 or 4 bytes 1 wide character
- 24. การประกาศตัวแปร •รูปแบบ ชนิดข้อมูล ชื่อตัวแปร ; ชนิดข้อมูล ชื่อตัวแปร1 , ชื่อตัวแปร2 , ชื่อตัวแปร3 ; ชนิดข้อมูล ชื่อตัวแปร = ค่าเริ่มต้นที่กาหนดให้ตัวแปร ;
- 25. ตัวอย่างการประกาศตัวแปร chardata = ‘A’ ; char grade[2] = ‚F‛; intnum= 10; doublepi = 3.1415926536 ; ประกาศตัวแปรและ กาหนดค่าเริ่มต้น chardata ; float value; data = ‘A’; value = 3.5f ; ประกาศตัวแปรก่อน แล้วกาหนดค่าให้ตัวแปร ทีหลัง
- 26. ประเภทของตัวแปร •มี 2 ประเภท คือ •ตัวแปรแบบโกบอล (Global variable) •ตัวแปรแบบโลคอล (Local variable)
- 27. ตัวแปรแบบโกบอล (Global variable) •เป็นตัวแปรแบบสาธารณะ หมายถึง ไม่มีฟังก์ชัน เป็นเจ้าของตัวแปรนั้น ดังนั้นทุกฟังก์ชันจึงสามารถ ใช้งานตัวแปรนั้นได้ •การประกาศตัวแปรแบบโกบอล ต้องประกาศไว้นอก ฟังก์ชันทุกฟังก์ชัน
- 28. ตัวแปรแบบโลคอล (Local variable) •เป็นตัวแปรที่ประกาศไว้ภายในฟังก์ชันหนึ่ง ๆ ซึ่ง หากประกาศไว้ในฟังก์ชัน หมายถึงฟังก์ชันนั้นเป็น เจ้าของ ฟังก์ชันอื่นไม่สามารถเรียกใช้งานตัวแปร นั้นได้
- 29. ตัวแปรโกบอล & ตัวแปรโลคอล #include <stdio.h> int i= 1; int test(int j) { int x= 3; return x+ j; } main() { int y; printf(“Global variable i is %dn” , i); y= test(i); y= y* x; printf(“Local variable y is %dn” , y); } i เป็นตัวแปรแบบโกบอล j , x เป็นตัวแปรแบบโลคอลของฟังก์ชัน test y เป็นตัวแปรแบบโลคอลของฟังก์ชัน main บรรทัดนี้ error เพราะ ไม่สามารถเรียกใช้ตัวแปร x ได้
- 30. Storage class •Storage class เป็นสิ่งที่ใช้กาหนดขอบเขตการทางาน ของตัวแปรว่า จะให้ใครใช้ตัวแปรได้บ้าง •และกาหนดเรื่องเวลาในการเก็บค่าในตัวแปร •มี 4 ประเภท ได้แก่ ▫auto ▫extern ▫static ▫register
- 31. Storage class : auto •ใช้ในการประกาศ automatic variable หรือตัวแปร แบบโลคอล •เช่น inta = 1 ; เหมือนกับ auto inta = 1; •โดยปกติจะไม่ประกาศโดยระบุ auto เพราะการประกาศ ตัวแปรก็จะเป็น auto variable อยู่แล้ว •ตัวแปรจะถูกทาลายอัตโนมัติ เมื่อจบการทางานของ ฟังก์ชัน
- 32. Storage class : extern •ใช้ในประกาศ external variable เป็นตัวแปรแบบโก บอลที่ฟังก์ชันทุกฟังก์ชันสามารถมองเห็นและใช้งานได้ •แต่เป็นตัวแปรที่ประกาศไว้ในไฟล์อื่น โดยระบุ extern ไว้ด้านหน้าตัวแปร เพื่อให้ทาการอ้างอิงไปยังตัวแปรนั้น ๆ จากไฟล์อื่น
- 33. Storage class : static •ใช้ในการประกาศ static variable ซึ่งอาจเป็นแบบโก บอลหรือแบบโลคอล ก็ได้ •จะถูกทาลายเมื่อ จบการทางานของโปรแกรม ดังนั้นเมื่อ เข้าสู่การทางานของฟังก์ชันหนึ่ง และออกจากฟังก์ชันนั้น ไป เมื่อกลับเข้ามาทางานในฟังก์ชันเดิมอีกครั้ง ค่าของตัว แปรก็ยังคงอยู่
- 34. Storage class : register •ใช้ในการประกาศ register variable โดยปกติการ ประกาศตัวแปรจะถูกเก็บไว้ในหน่วยความจาเพื่อรอการ เรียกใช้งาน แต่หากเป็น register variable จะถูก เก็บไว้ในรีจิสเตอร์ของ CPU ทาให้ทางานได้เร็วกว่า หน่วยความจา •แต่รีจิสเตอร์ไม่มีตาแหน่งอ้างอิง ดังนั้นจึงไม่สามารถ คานวณหาที่อยู่ของตัวแปรแบบนี้ได้
- 35. ค่าคงที่ (Constant) •ค่าคงที่ แบ่งออกเป็น 3 ประเภท คือ ▫Literal constant ▫Defined constant ▫Memory constant
- 36. Literal constant •คือค่าคงที่ซึ่งเป็นข้อมูลที่แน่นอน ไม่จาเป็นต้องมีตัวแปร มารองรับ สามารถกาหนดค่าในโปรแกรมได้โดยตรงเลย •เช่น printf(“ 2 x 2 = %d” , 4) ; printf(“I love %c languagen” , „C‟); Literal constant
- 37. Defined constant •คือค่าคงที่ซึ่งกาหนดไว้ที่ส่วนหัวของโปรแกรมในลักษณะ ของ Preprocessing Directive •เช่น #include <stdio.h> #defineMAX_VALUE 20; main() { … } Defined constant
- 38. Memory constant •คือการกาหนดค่าคงที่ให้กับแปร ซึ่งเมื่อกาหนดค่าในลักษณะนี้ แล้ว ตัวแปรนั้นจะไม่สามารถกาหนดค่าใหม่ได้อีก ต้องเป็นค่า นั้นตลอดการทางานของโปรแกรม •เช่น #include <stdio.h> main() { constfloattax = 7.5f ; printf(“Memory constant : define tax is %fn” , tax); tax = 8.5 ; printf(“Memory constant : define tax is %fn” , tax); } Memory constant บรรทัดนี้ Error เนื่องจากตัวแปร tax เป็น Memory constant ไม่สามารถเปลี่ยนค่าได้
- 39. โอเปอเรตอร์ และการดาเนินการต่าง ๆ Operator and Operations
- 40. •โอเปอเรเตอร์(Operator) คือ ตัวดาเนินการต่าง ๆ เช่น ตัวดาเนินการทางคณิตศาสตร์ ตัวดาเนินการ ตรรกศาสตร์ เป็นต้น • โอเปอแรนด์(Operand) คือ ตัวถูกกระทา อาจเป็นค่าคงที่ ตัวแปร นิพจน์ หรือฟังก์ชัน ก็ได้ •นิพจน์(Expresion) คือ การนาเอา โอเปอเรเตอร์ และ โอ เปอแรนด์ มาประกอบกันเป็นประโยคคาสั่ง(statement)
- 41. x = (a * b ) –(c * d) ; โอเปอเรเตอร์ โอเปอแรนด์ vat = sum * (7 / 100) ; โอเปอเรเตอร์ นิพจน์
- 42. การดาเนินการทางคณิตศาสตร์ •หมายถึง นิพจน์ที่ประกอบด้วยโอเปอแรนด์และโอเปอเรเตอร์ทาง คณิตศาสตร์ (Arithmetic Operator) ในภาษา C แบ่ง ออกเป็น 7 ชนิด ได้แก่ ▫+: บวก ▫- : ลบ ▫* : คูณ ▫/ : หาร ▫% : หารเอาเศษ ▫++: เพิ่มค่าขึ้น 1 ▫--: ลดค่าลง 1
- 43. Operator ความหมาย ตัวอย่าง ผลลัพธ์ + บวก 9 + 4 13 - ลบ 9 –4 5 * คูณ 9 * 4 36 / หาร 9 / 4 2 (ถ้าชนิดข้อมูลของตัวตั้งและ ตัวหารเป็นจานวนเต็ม จะได้ ผลลัพธ์เป็นจานวนเต็ม โดย ปัดเศษทิ้ง) % หารเอาเศษ (Modulo) 9 % 4 1 การดาเนินการทางคณิตศาสตร์
- 44. Operator ความหมาย ตัวอย่าง ผลลัพธ์ ++ เพิ่มค่าขึ้น 1 โดย a++ จะนาค่าของ a ไปใช้งานก่อน แล้วจึง เพิ่มค่า a ขึ้นอีก 1 b = a++ ; มีความหมาย เหมือน b = a; a = a + 1; สมมติ a มีค่าเป็น 9 หลังจากคาสั่ง b = a++; ++aจะเพิ่มค่า 1 ใส่ ตัวแปร a ก่อนแล้วจึง นาไปใช้ b = ++a; มีความหมาย เหมือน a = a + 1; b = a; สมมติ a มีค่าเป็น 9 หลังจากคาสั่ง b = ++a a = 10 , b = 9 a = 10 , b = 10 การดาเนินการทางคณิตศาสตร์
- 45. Operator ความหมาย ตัวอย่าง ผลลัพธ์ -- ลดค่าลง 1 โดย a-- จะนาค่าของ a ไปใช้งานก่อน แล้วจึง ลดค่า a ลง 1 b = a--; มีความหมาย เหมือน b = a; a = a -1; สมมติ a มีค่าเป็น 9 หลังจากคาสั่ง b = a--; --aจะลดค่า 1 ใน ตัวแปร a ก่อนแล้วจึง นาไปใช้ b = --a; มีความหมาย เหมือน a = a -1; b = a; สมมติ a มีค่าเป็น 9 หลังจากคาสั่ง b = --a a = 8 , b = 9 a = 8 , b = 8 การดาเนินการทางคณิตศาสตร์
- 46. ข้อสังเกต •ถ้าเขียนนิพจน์ a++ ; หรือ ++a ; มีความหมาย เหมือนกัน •แต่ถ้านาไปร่วมกับนิพจน์อื่น ๆ แล้วลาดับการทางานของ a++ และ ++a จะแตกต่างกัน y = x++ ; 1. y = x ; 2. x = x+1; z = ++x ; 1. x = x+1; 2. z = x ;
- 47. Operator ความหมาย ตัวอย่าง ผลลัพธ์ += บวกแบบลดรูป x += 3 มีความหมาย เหมือน x = x + 3; สมมติ x มีค่าเป็น 5 หลังจากคาสั่ง x += 3; x = 8 -= ลบแบบลดรูป x -= 3 มีความหมาย เหมือน x = x -3; สมมติ x มีค่าเป็น 5 หลังจากคาสั่ง x -= 3; x = 2 การดาเนินการทางคณิตศาสตร์
- 48. Operator ความหมาย ตัวอย่าง ผลลัพธ์ *= คูณแบบลดรูป x *= 3 มีความหมาย เหมือน x = x * 3; สมมติ x มีค่าเป็น 5 หลังจากคาสั่ง x *= 3; x = 15 /= หารแบบลดรูป x /= 3 มีความหมาย เหมือน x = x / 3; สมมติ x มีค่าเป็น 5 หลังจากคาสั่ง x /= 3; x = 1 (ถ้าชนิดข้อมูลของตัวตั้งและตัวหาร เป็นจานวนเต็ม จะได้ผลลัพธ์เป็น จานวนเต็ม โดยปัดเศษทิ้ง) การดาเนินการทางคณิตศาสตร์
- 49. Operator ความหมาย ตัวอย่าง ผลลัพธ์ %= หารเอาเศษ แบบลดรูป x %= 3 มีความหมาย เหมือน x = x % 3; สมมติ x มีค่าเป็น 5 หลังจากคาสั่ง x %= 3; x = 2 การดาเนินการทางคณิตศาสตร์
- 50. ตัวอย่างโปรแกรม จงแสดงผลลัพธ์ของโปรแกรม เมื่อ ป้อน x มีค่า 9 y มีค่า 4
- 51. การดาเนินการทางตรรกะ •ตรรกะ (Logic)คือ แนวคิดเชิงเหตุและผลที่เกี่ยวข้องกับค่า ความจริง 2 ค่า คือ จริง(true) หรือ เท็จ(false) •โอเปอเรเตอร์ทางตรรกะ (Logical operator) คือ ตัว ดาเนินการที่ให้ผลลัพธ์ออกมาเป็นค่าตรรกะ คือ มีค่าจริงหรือเท็จ อย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้น
- 52. ตัวดาเนินการทางตรรกะ (Logical operator) ตัวดาเนินการ ความหมาย > มากกว่า >= มากกว่าหรือเท่ากับ < น้อยกว่า <= น้อยกว่าหรือเท่ากับ == เท่ากับ != ไม่เท่ากับ && และ (AND) || หรือ (OR) ! นิเสธ (NOT)
- 53. ตัวอย่างการเทียบค่าความจริงของ && , || , ! x y x && y x || y !x true true true true false true false false true false false true false true true false false false false true
- 54. การดาเนินการระดับบิต •บิต (bit) ย่อมาจาก Binary digit คือ หน่วยจ้อมูลที่ เล็กที่สุดในคอมพิวเตอร์ มีค่าเป็น 0 หรือ 1 •โอเปอเรเตอร์ระดับบิต (Bitwise operator) คือ ตัวดาเนินการที่นาเอาค่าแต่ละบิตของโอเปอแรนด์มากระทากับ ค่าในระดับบิต
- 55. ตัวดาเนินการบิต (bitwise operator) ตัวดาเนินการ ความหมาย & Bitwise AND | Bitwise OR ^ Bitwise XOR (eXclusiveOR) ~ Bitwise NOT >> เลื่อนบิตไปทางขวา (Shift Right) << เลื่อนบิตไปทางซ้าย(Shift Left)
- 56. ตัวอย่างการเทียบค่าความจริงของ & , | , ~ , ^ x y x & y x | y ~x x ^ y 1 1 1 1 0 0 1 0 0 1 0 1 0 1 0 1 1 1 0 0 0 0 1 0
- 57. ตัวอย่างการทางานของตัวดาเนินการระดับบิต •จงหาค่านิพจน์ 10 & 2 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 10 10 = 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 01 0 2 = 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 00 1 0 10&2 = 10 & 2 = 2
- 58. ตัวอย่างการทางานของตัวดาเนินการระดับบิต •จงหาค่านิพจน์ 10 | 2 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 10 10 = 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 01 0 2 = 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 10 1 0 10|2 = 10 | 2 = 10
- 59. ตัวอย่างการทางานของตัวดาเนินการระดับบิต •จงหาค่านิพจน์ 10 ^ 2 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 10 10 = 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 01 0 2 = 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 10 0 0 10^2 = 10 ^ 2 = 8
- 60. ตัวอย่างการทางานของตัวดาเนินการระดับบิต •จงหาค่านิพจน์ ~10 และ~2 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 10 10 = 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 01 0 2 = 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 11 0 1 ~2 = ~2 = -3 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 11 0 1 0 1 ~10 = ~10 = -11
- 61. ตัวอย่างการทางานของตัวดาเนินการระดับบิต •จงหาค่านิพจน์ 10 >> 2 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 10 10 = 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 01 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 01 0 10 >> 2 = 10 >> 2 = 2 0 0
- 62. ตัวอย่างการทางานของตัวดาเนินการระดับบิต •จงหาค่านิพจน์ 10 << 2 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 10 10 = 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 01 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 1 00 0 10 << 2 = 10 >> 2 = 40 0 0
- 63. การเขียนนิพจน์ในภาษา C •นิพจน์ คือ การนาเอาข้อมูลและตัวแปร มาดาเนินการด้วย เครื่องหมายทางคณิตศาสตร์ ตรรกศาสตร์ หรือเครื่องหมาย เปรียบเทียบ เป็นประโยคคาสั่งในการทางาน
- 64. การเขียนนิพจน์ในภาษา C นิพจน์ทางคณิตศาสตร์ปกติ นิพจน์ทางคณิตศาสตร์ในภาษา C x2+ 4x + 2 x * x + 4 * x + 2 2ab + 4c 2 * a * b + 4 * c X2 xy+ 2 x * x / (x * y + 2) 4z 4 * z
- 65. การเขียนนิพจน์ในภาษา C •ตัวอย่างนิพจน์ทางตรรกศาสตร์ •กาหนดตัวแปร a มีค่า 25 , b มีค่า -124 และ c มีค่า 0 นิพจน์ทางตรรกศาสตร์ การดาเนินการ ผลลัพธ์ c && (a <= b) F && F F (b >= c) || (!a) F || F F (a > b) && (c <= a) T && T T (!c) || (a == b) T || F T (a + 5) > (b -100) 30 > -224 T
- 66. ลาดับความสาคัญของเครื่องหมาย ลาดับความสาคัญ เครื่องหมาย 1 () 2 ! , ++ , --, (typecast) 3 * , / , % 4 + , - 5 < , <= , > , >= 6 == , != 7 && 8 || 9 *= , /= , %= , += , -=
- 67. ตัวอย่างการดาเนินการตามลาดับเครื่องหมาย x * y –20 % z 1 2 3
- 68. ตัวอย่างการดาเนินการตามลาดับเครื่องหมาย (a –b) * 10 / c && d + 5 1 2 3 4 5
- 69. ตัวอย่างการดาเนินการตามลาดับเครื่องหมาย (a +b) * 4 == c % d * (e + 10) 1 2 3 4 5 6
- 70. การรับและแสดงผลข้อมูล Input / Output
- 71. การแสดงผลทางจอภาพ •ฟังก์ชันที่ใช้ คือ printf(point , format) มีหน้าที่ แปลงข้อมูลในระบบเลขฐานสองที่คอมพิวเตอร์ประมวลผล ได้ให้อยู่ในรูปแบบที่มนุษย์เข้าใจ •ต้องระบุเฮดเดอร์ไฟล์ stdio.hในส่วนหัวโปรแกรม •รูปแบบ printf(‚string format‛ , data_list) ;
- 72. การแสดงผลทางจอภาพ •string_formatคือ ข้อความหรือสัญลักษณ์แทนข้อมูล ต่าง ๆ ที่จะถูกแทนที่ด้วยค่าคงที่ , ตัวแปร หรือนิพจน์ใดๆ ที่กาหนดเป็นพารามิเตอร์ในส่วน data_list •data_list คือ ข้อมูลที่จะแสดงบนจอภาพ ซึ่งอาจเป็น ค่าคงที่ , ตัวแปร หรือนิพจน์ใดๆ printf(‚string format‛ , data_list) ;
- 73. รหัสควบคุมรูปแบบในการแสดงผลค่าตัวแปร รหัสควบคุมรูปแบบ ชนิดข้อมูล %c char %s string %hd short int %d int %u unsignedint %Ld long int %Lu unsigned long int %f float %Lf double , long double
- 74. ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน printf printf(‚Hello world‛); string _format *** string _format เขียนภายในเครื่องหมาย ‚ ‛ ***
- 75. ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน printf printf(‚1 + 2 = %d‛ , 3); string _format *** รหัสควบคุมการแสดงผลเขียนภายในเครื่องหมาย ‚ ‛ แต่ ต้องสอดคล้องกับชนิดข้อมูลที่อยู่ใน data_list *** data_list
- 76. ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน printf char name[20] = ‚Malinee‛; printf(‚My name is %s‛ , name); string _format data_list
- 77. ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน printf intx = 5; inty = 7; intsum = x + y; printf(‚%d + %d = %d‛ , x , y , sum); string _format data_list
- 78. ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน printf intx = 3; inty = 4; char sum[7] = ‚seven‛; printf(‚%d + %d = %s‛ , x , y , sum); string _format data_list
- 79. Escape character •Escape character คือ รหัสที่ช่วยในการจัดการ แสดงผลข้อความบนจอภาพ
- 80. Escape character รหัส ความหมาย n ขึ้นบรรทัดใหม่ t เว้นช่องว่างเป็นระยะ 1 แท็บ (6 ตัวอักษร) r กาหนดให้เคอร์เซอร์เลื่อนไปอยู่ต้นบรรทัด f เว้นช่องว่างเป็นระยะ 1 หน้าจอ b ลบอักขระตัวสุดท้ายออก ’ พิมพ์เครื่องหมาย ’ ‛ พิมพ์เครื่องหมาย ‛ พิมพ์เครื่องหมาย
- 82. การควบคุมขนาดพื้นที่แสดงผล •หากต้องการกาหนดพื้นที่ในการแสดงผล ให้ใส่ตัวเลขขนาด พื้นที่ที่ต้องการไว้หลังเครื่องหมาย % ในรหัสควบคุมรูปแบบ •เช่น printf(‚%s‛ , ‚Hello‛); printf(‚%10s‛ , ‚Hello‛); H e l l o H e l l o
- 83. การควบคุมตาแหน่งทศนิยม •โดยปกติการแสดงตัวเลขทศนิยม (%f) ถ้าไม่กาหนด รูปแบบจะแสดงทศนิยม 6 ตาแหน่ง •ถ้าต้องการกาหนดจานวนตาแหน่งทศนิยม ให้กาหนด ตัวเลขในรหัสควบคุมรูปแบบข้อมูล •รูปแบบ ‚%.nf‛ โดย .n หมายถึงจานวนตาแหน่ง ทศนิยม
- 85. คาสั่ง putchar() •เป็นฟังก์ชันเฉพาะในการแสดงตัวอักษรหรืออักขระ •รูปแบบ putchar(ch); •chหมายถึง ตัวอักษรหรืออักขระที่เขียนอยู่ภายใน เครื่องหมาย ‘ ’ หรือตัวแปรชนิด char
- 87. คาสั่ง puts() •เป็นฟังก์ชันเฉพาะในการแสดงข้อความออกทางจอภาพ •รูปแบบ puts(string); •stringหมายถึง ข้อความที่เขียนอยู่ภายในเครื่องหมาย ‚ ‛ หรือตัวแปรชนิด char[n]
- 89. การรับข้อมูลทางคีย์บอร์ด •ฟังก์ชันที่ใช้ในการรับข้อมูล คือ scanf() •ต้องระบุเฮดเดอร์ไฟล์ stdio.hในส่วนหัวโปรแกรม •รูปแบบ scanf(‚string format‛ , &variable) ;
- 90. การรับข้อมูลทางคีย์บอร์ด •string_formatคือ รหัสตัวแทนข้อมูล เช่น %d , %c , %s , %f เป็นต้น •variable คือ ตัวแปรที่จะใช้เก็บข้อมูลที่รับเข้ามาจาก คีย์บอร์ด โดยต้องมีเครื่องหมาย & (ampersand) นาหน้า ชื่อตัวแปร scanf(‚string format‛ , &variable) ;
- 91. ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน scanfintspeed; printf(‚Enter wind speed : ‛); scanf(‚%d‛ , &speed); * รหัสแทนข้อมูลชนิด int * รหัสแทนข้อมูลเขียนภายในเครื่องหมาย ‚ ‛ **variable ** variable มีเครื่องหมาย & นาหน้าเสมอ และเรียงลาดับตามข้อมูลใน string_formatในกรณีที่มีหลายตัวแปร
- 92. ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน scanf charanswer; printf(‚Do you want exit : ‛); scanf(‚%c‛ , &answer); รหัสแทนข้อมูลชนิด char variable
- 93. ตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชัน scanf charname[20]; printf(‚Enter name : ‛); scanf(‚%s‛ , &name); รหัสแทนข้อมูลชนิด char variable
- 95. คาสั่ง getchar() •เป็นฟังก์ชันเฉพาะในการรับข้อมูลประเภทตัวอักษรหรือ อักขระ •รูปแบบ ch= getchar() ; • •chหมายถึง ตัวแปรชนิด char เพื่อเก็บข้อมูลประเภท ตัวอักษร
- 97. คาสั่ง gets() •เป็นฟังก์ชันเฉพาะในการรับข้อมูลประเภทข้อความ •รูปแบบ gets(str) ; • •strหมายถึง ตัวแปรชนิด char ที่เป็นสตริง เพื่อเก็บ ข้อมูลประเภทข้อความ
- 99. คาสั่งเคลียร์ข้อมูลบนจอภาพ •คาสั่งที่ใช้เคลียร์ข้อมูลที่แสดงอยู่บนจอภาพ ใช้คาสั่ง system(‚cls‛); •ต้องระบุเฮดเดอร์ไฟล์ stdlib.h •ตัวอย่าง
- 100. แบบฝึกหัด •1. จงเขียนโปรแกรมคานวณพื้นที่วงกลมและเส้นรอบวง โดยมีสูตร area = pi * r2 •circumference = 2 * pi * r •โดย pi มีค่า 3.1415926536 (เป็นค่าคงที่) • r คือ ค่ารัศมีวงกลม (รับค่าจากผู้ใช้) • area คือ พื้นที่วงกลมที่คานวณได้ • circumference คือ เส้นรอบวงกลม
- 101. แบบฝึกหัด •ตัวอย่างหน้าจอ input ข้อมูล •ตัวอย่างหน้าจอ output ทั้งหมดของโปรแกรม
- 102. แบบฝึกหัด •2. จงเขียนโปรแกรมคานวณหาค่าเฉลี่ยจากตัวเลขจานวน เต็ม 3 จานวน โดยรับค่าตัวเลขทั้งสาม จากผู้ใช้ •ตัวอย่างหน้าจอ input ข้อมูล •ตัวอย่างหน้าจอ output ทั้งหมดของโปรแกรม
- 103. แบบฝึกหัด •3. จงเขียนโปรแกรมแปลงค่าเงินบาทเป็นเงินดอลล่าร์ •โดย จานวนเงินดอลล่าร์ = จานวนเงินบาท / อัตราแลกเปลี่ยน •ให้ รับจานวนเงินบาท และ อัตราแลกเปลี่ยน จากผู้ใช้
- 104. แบบฝึกหัด •ตัวอย่างหน้าจอ input ข้อมูล •ตัวอย่างหน้าจอ output ทั้งหมดของโปรแกรม
- 105. แบบฝึกหัด •4. จงเขียนโปรแกรมคานวณราคาสินค้า ภาษีมูลค่าเพิ่ม และ ราคาสุทธิ •โดย รับ ชื่อสินค้า , ราคาสินค้า/หน่วย , จานวนชิ้นที่ซื้อ จากผู้ใช้ • กาหนด อัตราภาษีมูลค่าเพิ่ม คือ 7% ของราคาสินค้า รวม • ราคาสุทธิ = ราคารวม + ภาษีมูลค่าเพิ่ม
- 106. แบบฝึกหัด •ตัวอย่างหน้าจอ input ข้อมูล •ตัวอย่างหน้าจอ output ทั้งหมดของโปรแกรม