دوطبقه سازی بزرگراه ها , تحقق یک رویاست یا واقعیتی تلخ

چند هفته ایست که ساخت طبقه دوم بزرگراه صدر به پایان رسیده است. از نگاه فنی و مدیریت اجرایی الحق جای تبریک و تحسین دارد. به جرات می توان گفت که نمونه چنین پروژه بزرگ شهری قبلا در سابقه پروژه های عمرانی شهر تهران انجام نگردیده است. قطعا مهمترین معیار انتخاب چنین سناریویی برای اجرا رفع گلوگاه های ترافیکی منطقه مربوطه بوده است و حتما ذیل چنین طرح مهمی تائید چندین مهندس مشاور ترافیک و حمل و نقل هم وجود دارد. در طول اجرای طرح و پس از افتتاح آن دیدگاه های مختلفی پیرامون اجرای این پروژه از نگاه متخصصین امر ارائه گردیده است. مجریان طرح با ذکر دلایلی و مستنداتی این سناریو را بهترین گزینه قلمداد کرده و پیش بینی می کنند که اثرات مثبتی در جریان حرکت خودروها در منطقه داشته باشد. از سوی دیگر گروهی از متخصصین حمل و نقل ترافیک هم اصولا با مقوله بزرگراه سازی مخالف بوده و در تاثیر چنین پروژه هایی بر روان سازی ترافیک تردید جدی دارند. حال که این پروژه به بهره برداری رسیده است تب دوطبقه سازی بالا گرفته و پیش بینی می گردد که مسیرهای دیگری نیز از جمله بزرگراه بعثت , آزادگان و همت هم کاندیدای بعدی باشند. البته دیگر شهرها هم نسبت به این موضوع واکنش مثبت نشان داده و صحبت از اجرای پروژه های مشابه در شهرهای متبوع خود می نمایند. حال سوال این است که از نگاه مدیریت شهری و توسعه پایدار در خصوص اجرای پروژه های توسعه معابر چه رویکردی را بایستی در پیش گرفت؟ نقش حمل و نقل عمومی و توسعه حمل و نقل ریلی شهری نظیر مترو در این بین چه می شود؟ در انتخاب بهترین سناریو مطالعات هزینه منفعت از نگاه شهری و شاید هم ملی چه جایگاهی دارد؟ خوب است دوستانی که در حوزه حمل و نقل و ترافیک دارای تجربه و مطالعاتی هم هستند در این خصوص مشارکت داشته باشند. باید بررسی شود که عملکرد بزرگراه دوطبقه صدر پس از افتتاح چگونه است و آیا صرف میلیارها تومان هزینه در مقایسه با دستاوردهای آن منطقی بوده است؟