Chapter การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้เกม Improving Pratomsuksa 4 Students’ Spe
2 likes10,152 views
การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้เกม Improving Pratomsuksa 4 Students’ Speaking Skill by Using Games
Chapter การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้เกม Improving Pratomsuksa 4 Students’ Spe
- 1. 1 บทที่ 1 บทนา ภูมิหลัง ทักษะการพูดเป็นทักษะที่สาคัญมากทักษะหนึ่งในการเรียนรู้ภาษาใดภาษาหนึ่ง ซึ่งทักษะนี้ เป็นทักษะพื้นฐานที่มุ่งเน้นให้ผู้เรียนนาไปใช้ในการสื่อสาร (Huong. 2010 : website) ทั้งนี้เพราะใน ชีวิตประจาวันของคนเราเฉลี่ยแล้วใช้คาพูดมากกว่าหมื่นคาในหนึ่งวัน ซึ่งบางคนอาจพูดมากกว่านั้น เช่น นักการเมือง หรือพิธีกร เป็นต้น ซึ่งโดยธรรมชาติแล้วเราได้ละเลยความสาคัญของการพูดที่ถูกวิธีคือ วิธีการที่เราจะพูดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายได้อย่างถูกต้อง (Thornbury. 2005 : 2) การพูด เป็น กระบวนการสร้างสัญลักษณ์ทางวาจาให้มีบริบทที่หลากหลายที่เป็นระบบในการถ่ายทอดความหมาย รวมกันเป็นกระบวนการ “โต้ตอบ” ซึ่งประกอบด้วย 3 ขั้นตอนคือ การผลิต การรับ และการประมวลผล ข้อมูล (Phuc. 2010 : website) โดยธรรมชาติของภาษานั้น ภาษาพูดไม่ใช่ภาษาที่เป็นลายลักษณ์ อักษรแต่หากเป็นภาษาที่เป็นความจาเป็นพื้นฐานของมนุษย์ที่ต้องใช้ในการสื่อสาร การพูดเป็นสิ่งแรกที่ เด็กได้รับภาษาและเป็นสื่อกลางของการสื่อสาร (Mauranen. 2006 : 144) การพูดเป็นรูปแบบการใช้ ภาษาของมนุษย์ที่ถูกมองว่าเป็นความสามารถพื้นฐานโดยธรรมชาติที่อยู่ในสมองของมนุษย์อยู่แล้ว ซึ่ง สมองของมนุษย์ได้มีจัดเตรียมการเรียนรู้ที่จะพูดอยู่แล้ว ซึ่งภายหลังจึงมีการฝึกอย่างชัดเจนที่โรงเรียนให้ สามารถอ่านออกเขียนได้กลายเป็นนิสัย ดังนั้นทุกการสื่อสารทางภาษาศาสตร์จะถูกมองว่าเกิดจาก รูปแบบการพูด ( Hughes. 2010 : 211) ในการเรียนการสอนภาษาควรมุ่งเน้นไปที่การใช้ประโยค สนทนาพื้นฐานที่มีความจาเป็นในชีวิตประจาวันและบทสนทนานั้นควรมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมทาง สังคมและวัฒนธรรม (Luoma. 2004 : 22) การพูดเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นมากในชั้นเรียนภาษาอังกฤษ ซึ่งสาเหตุของปัญหาที่พบบ่อยคือ ความประหม่า ความตื่นเต้น ความวิตกกังวล กลัวถูกวิจารณ์ หรือกลัวเสียหน้าต่อหน้าเพื่อนนักเรียนใน ชั้นเรียน และอีกหนึ่งปัญหาที่สาคัญคือ ผู้เรียนขาดความมั่นใจในการพูด จึงทาให้เกิดความรู้สึกเบื่อและ รู้สึกไม่มีส่วนร่วมกับหัวข้อในการพูดเพราะผู้เรียนไม่มีความรู้เกี่ยวกับหัวข้อนั้น ทาให้ผเู้ รียนขาดแรงจูงใจ ที่จะพูด ส่งผลให้ผู้นักเรียนขาดความเชื่อมั่นในความสามารถในการพูดของตนเองและรู้สึกว่าตนเองมี ทักษะในการใช้ภาษาไม่เพียงพอ ผู้เรียนที่มีปัญหาเหล่านี้จาเป็นต้องได้รับการส่งเสริมการพัฒนาทักษะ การพูดภาษาอังกฤษ (Porter. 1992 : website) เกมสามารถช่วยกระตุ้นผู้เรียนให้มีความสนใจในการเรียนภาษามากขึ้น และยังช่วยให้ บรรยากาศในการเรียนภาษาดีขึ้น ทาให้ผู้เรียนได้มีส่วนร่วมในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และได้แสดงทัศนคติ ของตนเองให้ผู้อื่นได้ทราบ (Wright. 1989 : 1) และที่สาคัญยังช่วยให้ผู้เรียนได้มีโอกาสฝึกการใช้ ภาษาได้อย่างไม่เคร่งเครียด เป็นการสร้างบรรยากาศการเรียนรู้ที่สนุกสนานและผ่อนคลาย ข้อดีอีก อย่างของการใช้เกมคือช่วยให้ผู้เรียนลดความวิตกกังวลลงทาให้สามารถพูดได้อย่างคล่องแคล่วขึ้นและ ยังมุ่งเน้นให้ผู้เรียนเกิดทัศนคติที่ดีต่อการเรียนรู้ภาษา (Chen. 2005 : website) ส่งผลให้ผู้เรียนเกิด
- 2. 2 การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษโดยมีเกมเป็นตัวโน้มน้าวและกระตุ้นให้ผู้เรียนเกิดความสนใจใน หัวข้อที่เรียนได้ (Vondracek. 2009 : website) เกมภาษา (Language Game) คือกิจกรรมสนับสนุนการเรียนรู้ภาษาที่ช่วยให้ผู้เรียนได้ฝึกฝน ภาษาในทางที่ผ่อนคลายส่งผลให้เกิดการพัฒนาทั้งด้านภาษาและทักษะด้านความคิด ซึ่งในเกมภาษานี้ ช่วยให้ผู้เรียนสามารถพูดหรือแสดงออกมาได้อย่างชัดเจนและสามารถสร้างโอกาสในการใช้ภาษาได้ อย่างมีความหมาย (Chanda. 2008 : website) ส่งผลให้ผู้เรียนได้มีโอกาสฝึกฝนด้านภาษาอย่าง เข้มข้นและมีความหมายได้ ส่วนหนึ่งที่สาคัญของการใช้เกมภาษาคือ ความท้าทาย ซึ่งความท้าทายนั้นมี ความหมายไม่เหมือนกันกับการแข่งขันเนื่องจากความท้าทายเป็นการสร้างแรงจูงใจในการทากิจกรรม แต่การแข่งขันเป็นการสร้างความกระตือรือร้นที่จะเอาชนะอยู่เหนือคนอื่น นอกเหนือจากการเรียนรู้ ภาษาจากเกมแล้วในเวลาเดียวกันผลพลอยได้ที่ได้จากเกมภาษาคือความสามัคคีและความร่วมมือร่วมใจ ในชั้นเรียน (Wright. 1989 : 2-9) ดังนั้นเกมภาษาจึงเป็นเทคนิคการสอนภาษาที่มีประสิทธิภาพมาก ช่วยเพิ่มความสามารถในการพูดของผู้เรียนได้เป็นอย่างดี เป็นวิธีที่สามารถทาให้ผู้เรียนบรรลุ วัตถุประสงค์ทางการเรียนได้ เพราะมีการสร้างแรงจูงใจและมีการเสริมแรงทางบวกด้วยของรางวัล (Chanda. 2008 : website) การเสริมแรงเป็นกระบวนการที่ทาให้ผู้เรียนเกิดความกระตือรือร้นและเป็นการเพิ่มอัตรา ความถี่ของพฤติกรรมที่ตอบสนอง (Miller. 2006 : website) และยังเป็นวิธีการหนึ่งที่ช่วยปรับปรุง และพัฒนาความประพฤติของผู้เรียน ถือว่าเป็นเทคนิคที่ถูกใช้มากในการจัดการกิจกรรมในชั้นเรียน (Darch. 2004 : 127) ซึ่งการเสริมแรงทางบวกนั้นเป็น กลยุทธ์ในการจัดการพฤติกรรมที่มีอิทธิพลต่อ การแสดงออกทางพฤติกรรมเป็นอย่างมาก โดยมีเป้าหมายคือ ความต้องการในการตอบสนอง หรือสิงที่ ช่วยให้เพิ่มแนวโน้มของการตอบสนองต่อพฤติกรรมมากขึ้น (Daymut. 2009 : website) ทั้งนี้เพราะ การแก้ไขพฤติกรรมของผู้เรียนโดยใช้การเสริมแรงจะช่วยให้ผู้เรียนมีกาลังใจและมีความต้องการที่จะทา กิจกรรมในชั้นเรียนอย่างต่อเนื่อง ถือเป็นอีกหนึ่งกลวิธีที่ช่วยสร้างแรงกระตุ้นในการเรียนรู้และส่งเสริม บรรยากาศในชั้นเรียนให้มีความสนุกสนาน (Hammond. 2011 : website) ดังนั้นคณะผู้วิจัยจึงเห็นว่า ทักษะการพูดนั้นเป็นทักษะที่มีความสาคัญเป็นอย่างมากในการ เรียนรู้ภาษา ซึ่งในการเรียนรู้ภาษานั้นควรมุ่งเน้นให้ผู้เรียนสามารถใช้ภาษาในการพูดติดต่อสื่อสารด้วย ประโยคสนทนาพื้นฐานที่ใช้ในชีวิตประจาวันได้ การเรียนรู้ภาษาจะเกิดขึ้นได้อย่างมีประสิทธิภาพหาก ผู้เรียนมีทัศนคติและมีแรงจูงใจที่ดีในการพูดโดยมีการเสริมแรงทางบวกเพื่อที่จะทาให้ผู้เรียนเกิดความ ต้องการที่จะพยายามใช้ภาษาในการพูด ซึ่งกลวิธีที่จะทาให้ผู้เรียนเกิดความต้องการที่จะเรียนรู้ภาษาได้ นั้นจาเป็นต้องมีสิ่งเร้า โดยการนาเกมมาเป็นตัวช่วยกระตุ้นให้ผู้เรียนมีความสนใจในการเรียนภาษามาก ขึ้น แล้วเสริมแรงด้วยรางวัลเพื่อสร้างกาลังใจให้ผู้เรียนและทาให้เกิดความอยากมีส่วนร่วมในการทา กิจกรรมต่อๆไป นอกจากนั้นยังเกิดปฏิสัมพันธ์แลกเปลี่ยนความคิดเห็นทาให้ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และ กระตือรือร้นที่จะใช้ภาษาในการสื่อสารมากขึ้น ความมุ่งหมายของงานวิจัย 1. ศึกษาประสิทธิภาพการพัฒนาทักษะการพูดโดยใช้เกม ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4
- 3. 3 2. ศึกษาดัชนีประสิทธิผลความสามารถในการพัฒนาทักษะการพูดโดยใช้เกม ของนักเรียนชั้น ประถมศึกษาปีที่ 4 3. เปรียบเทียบความสามารถในการพูดก่อน-หลังการทากิจกรรมพัฒนาทักษะการพูด โดยใช้เกมของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 4. ศึกษาพฤติกรรมการเรียนระหว่างการใช้เกมแข่งขันที่ไม่เสริมแรงด้วยของรางวัล และการใช้เกมแข่งขันที่เสริมแรงด้วยของรางวัล ความสาคัญของงานวิจัย 1. นักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ได้รับการพัฒนาทักษะการพูดที่ดีขึ้น 2. เป็นแนวทางในการทากิจกรรมการเรียนการสอนเพื่อการพัฒนาทักษะการพูด ภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้เกม 3. ทราบพฤติกรรมความสนใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ในการพูดภาษาอังกฤษ จากการใช้เกมที่แข่งขันแบบไม่เสริมแรงด้วยของรางวัล และการแข่งขันแบบเสริมแรงด้วยของรางวัล สมมติฐาน ความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 หลังเรียนสูงกว่า ก่อนเรียน โดยใช้เกมในการเรียนการสอนทักษะการพูดภาษาอังกฤษ ขอบเขตของงานวิจัย การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองซึ่งผู้วิจัยได้ดาเนินการทดลอง (Experimental Research) ซึ่งผู้วิจัยได้ดาเนินการทดลองตามแบบแผนการวิจัยแบบ One group pretest–post-test design โดยมีขอบเขตการวิจัยดังนี้ 1. ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง 1.1 ประชากรที่ใช้ในการวิจัยนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนอนุบาล กันทรวิชัย อาเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม จานวนทั้งหมด 2 ห้อง นักเรียน 82 คน 1.2 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยชั้นประถมศึกษาปีที่ 4/1 โรงเรียนอนุบาลกันทรวิชัย อาเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม จานวน 41 คน โดยใช้วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive sampling) 2. เนื้อหาที่ใช้ในการวิจัยเลือกจากแหล่งการเรียนรู้ต่างๆ ที่สอดคล้องกับหลักสูตร กลุ่มสาระภาษาต่างประเทศ 2551 2.1 Unit: Shopping Topic: Clothes มีจานวน 1 แผนการสอน ใช้เวลาทั้งหมด 2 ชั่วโมง 2.2 Unit: Free time
- 4. 4 Topic: Movie มีจานวน 1 แผนการสอน ใช้เวลาทั้งหมด 2 ชั่วโมง 2.3 Unit: Travel Topic: Transportation มีจานวน 1 แผนการสอน ใช้เวลาทั้งหมด 2 ชั่วโมง 2.4 Unit: Relationship with other people Topic: Special day มีจานวน 1 แผนการสอน ใช้เวลาทั้งหมด 2 ชั่วโมง 3. ตัวแปรที่ศึกษา ตัวแปรอิสระ คือ เกม ตัวแปรตาม ได้แก่ 1. ทักษะการพูด 2. พฤติกรรมการเรียนระหว่างการใช้เกมแข่งขันที่ไม่เสริมแรงด้วยของรางวัล และการใช้เกมแข่งขันที่เสริมแรงด้วยของรางวัล นิยามศัพท์เฉพาะ 1. ทักษะการพูด หมายถึง ความสามารถในการสื่อสารด้วยการพูดสื่อความหมาย โดยสามารถพูดสนทนาโต้ตอบ ออกคาสั่ง พูดลาดับเหตุการณ์ พูดสื่อความหมาย พูดซักถามข้อมูล พูดอธิบายให้ข้อมูล และพูดแสดงความรู้สึกตามบทบาทที่ได้รับได้ 2. เกมภาษา หมายถึง กิจกรรมทางภาษาที่ส่งเสริมสมรรถภาพในการเรียนรู้ภาษาของผู้เรียน โดยเน้นหนักในส่วนของกิจกรรมที่สร้างความผ่อนคลายเพื่อให้เกิดความสนุกสนาน มีการแข่งขันทั้งใน ตัวบุคคลเองและระหว่างกลุ่มเป็นสิ่งเร้าที่ทาให้ผู้เรียนเกิดความกระตือรือร้นในการเรียนรู้ภาษา ในการวิจัยครั้งนี้ผู้วิจัยใช้เกม 4 ลักษณะดังนี้ 2.1 เกมเรียงลาดับ จัดลาดับ หรือการจัดเตรียม (Sorting, ordering, or arranging games) หมายถึง เกมที่เน้นให้ผู้เล่นสามารถพูดเรียงลาดับความสัมพันธ์รวมทั้งการพูดเรียงลาดับ เหตุการณ์ต่างๆ และสามารถแบ่งประเภทสิ่งต่างๆได้ เกมที่ใช้ได้แก่ Sentence telepathy game, Find Find Find game, Popular activity game 2.2 เกมทาย (Guessing games) หมายถึง เกมที่ผู้เล่นจะต้องพูดเดาความหมาย และต้อง ใช้ความพยามในการทาย มุ่งเน้นให้ผู้เล่นได้ใช้ความรู้เดิมที่ได้เรียนผ่านมาพูดเดาความหมายหรือทาย ความหมาย นอกจากนั้นยังกระคุ้นให้ผู้เรียนใช้กลวิธีสื่อสารที่หลากหลาย และฝึกให้ผู้เรียนได้พยายามใช้ ภาษาในการพูดสื่อความหมาย เกมที่ใช้ได้แก่ Get a word game, My favorite holiday game, Personalizing game, Movie guessing game
- 5. 5 2.3 เกมค้นหา (Search games) หมายถึง เกมที่มุ่งให้ผู้เรียนได้ฝึกทักษะทางด้านการหา ข้อมูลและให้ข้อมูล แล้วสามารถพูดซักถามเพื่อทราบข้อมูลและพูดอธิบายให้ข้อมูลได้ เกมที่ใช้ได้แก่ Blind man’s bluff game, Find the shop 2.4 เกมเล่นตามบทบาท (Role play games) หมายถึง เกมที่ผู้เล่นสมมติรับบทบาทเป็น ตัวละคร โดยดาเนินเนื้อเรื่องตามคาสั่ง เงื่อนไข หรือหัวข้อที่กาหนด โดยผู้เล่นต้องพูดแสดงความรู้สึก หรือพูดตามบทบาทที่ตนได้รับ เพื่อให้ผู้ชมเข้าใจถึงสิ่งที่ผู้รับบทบาทพูดหรือสื่อออกมา เกมที่ใช้ได้แก่ Superstar award, Most famous 3. การเสริมแรง หมายถึง การทาให้ผู้เรียนเกิดความพึงพอใจเมื่อทาพฤติกรรมใดพฤติกรรม หนึ่งแล้วเพื่อให้ทาพฤติกรรมนั้นซ้า เช่น เมื่อผู้เรียนตอบคาถามถูกต้องแล้วผู้สอนให้รางวัล ทาให้ผู้เรียน เกิดความพึงพอใจและอยากจะตอบคาถามอีกเมื่อผู้สอนถามครั้งต่อ ๆ ไป กล่าวคือเป็นการกระตุ้นหรือ สร้างกาลังใจให้ผู้เรียนมีความต้องการที่จะมีส่วนร่วมในการทากิจกรรมและเกิดพฤติกรรมซ้า ๆ ซึ่งใน การเสริมแรงทางบวกนั้นจะทาให้ผู้เรียนมีความต้องการที่จะทาพฤติกรรมซ้า มีความสนใจในการทา กิจกรรมมีความกระตือรือร้นในการทากิจกรรม และมีความสนุกสนานในการทากิจกรรม