Week 3 of TTFL

แนวคิดและระเบียบวิธีสอนภาษาต่างประเทศ
อ.ดร.วัชรพล วิบูลยศริน

แนวคิดทางภาษา

แนวคิดทางภาษา
สังคม

จิตวิทยา

วัฒนธรรม

แนวคิดทางภาษา: วัฒนธรรม
“ภาษาไม่ได้แยกตัวออกจากวัฒนธรรม แต่มาจากการรวบรวมสืบทอดต่อ
กันมาทางสังคมของสิ่งที่ปฏิบัติเป็นกิจวัตรกับความเชื่อที่กาหนด
โครงสร้างชีวิตความเป็นอยู่ของคนในสังคมนั้น”
(Sapir, 1921)

แนวคิดทางภาษา: วัฒนธรรม
ในการเรี ย นรู้ ภ าษาต่ า งประเทศจะต้ อ งพยายามไม่ น าเอา
มุมมองทางวัฒนธรรมของตนเข้ามาเกี่ยวข้อง
ผู้ เ รี ย นภาษาต้ อ งน าตนเองเข้ า ไปอยู่ ใ นวั ฒ นธรรมของ
ภาษาเป้าหมาย
ยิ่งเราทราบสภาพวัฒนธรรมของสังคมนั้น ๆ มากเท่าใด เราก็
ยิ่งสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพเท่านั้น

แนวคิดทางภาษา: สังคม
“การใช้ภาษาให้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์เป็นการสร้างประโยคที่แสดง
ความสามารถของผู้พูด แต่การใช้ภาษาให้เหมาะสมกับสังคมเป็นการ
สร้างการยอมรับของผู้คนในสังคมเจ้าของภาษา”
(Gumperz, 1964)

แนวคิดทางภาษา: สังคม
สิ่งที่ความจาเป็นต่อการสื่อสาร ได้แก่ บริบท คู่สนทนา หัวข้อ
วัตถุประสงค์ และรูปแบบของการสื่อสาร
การเรียนรู้การใช้ภาษาทางสังคมเป็นสิ่งที่จาเป็นน้อยมาก
เพศและอายุของคู่สนทนาในสถานการณ์การสื่อสารก็เป็นอีก
ปัจจัยที่ส่งผลต่อเนื้อหาทางภาษา

แนวคิดทางภาษา: จิตวิทยา
“การสอนภาษาภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศเพื่อประโยชน์ในการ
สื่อสารควรเป็นการสอนตามสภาพจริง”

(วัชรพล วิบูลยศริน, 2556)

แนวคิดทางภาษา: จิตวิทยา
Individual
differences
Directed
experience

Motive

Teaching
method

Practice

Feedback

Knowledge

ระเบียบวิธีสอนภาษาต่างประเทศ
 วิธีสอนแบบไวยากรณ์และแปล
 วิธีสอนแบบตรง
 วิธีสอนแบบฟัง-พูด
 วิธีสอนแบบเงียบ
 วิธีสอนแบบการตอบสนองด้วยท่าทาง
 วิธีสอนแบบชักชวน
 วิธีสอนแบบกลุ่มสัมพันธ์
 วิธีสอนตามทฤษฎีการเรียนแบบความรู้ความเข้าใจ
 วิธีสอนตามแนวการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร

1.วิธีสอนแบบไวยากรณ์และแปล
(The Grammar-Translation Method)

วัตถุประสงค์
 เพื่ อ ให้ ผู้ เ รี ย นมี ค วามสามารถในการอ่ า นและเห็ น คุ ณ ค่ า ของบท
ประพันธ์ภาษาต่างประเทศ


ความเชื่อ
 การเรียนรู้ไวยากรณ์ภาษาเป้าหมายจะช่วยให้ผู้เรียนเข้าใจไวยากรณ์
ของภาษาตนเองมากขึ้น


แนวคิดพื้นฐาน
 ภาษามีกฎเกณฑ์ มีระบบ มีระเบียบ
 การเรียนภาษา = การเรียนรู้ระบบกฎเกณฑ์ต่าง ๆ ของภาษา
 ถ้าผู้เรียนเรียนรู้กฎไวยากรณ์และความหมายของคาศัพท์ต่าง ๆ แล้ว
ก็จะเข้าใจข้อความต่าง ๆ ในภาษาเป้าหมาย และใช้ภาษาได้


ลักษณะสาคัญ





เน้นทักษะการอ่านและการเขียน
ใช้วิธีการท่องจากฎเกณฑ์และคาศัพท์ ตลอดจนคาแปล
ผู้สอนเป็นผู้ดาเนินการเรียนการสอน ควบคุมชั้นและให้ความรู้
ผู้เรียนทาตามคาบอกของผู้สอน
เน้นการเรียนรู้ระบบภาษามากกว่าการใช้ภาษาแบบเจ้าของภาษา


ขั้นตอนการสอน
1.
2.
3.
4.

สอนคาศัพท์ (บอกคาแปลเป็นภาษาของผู้เรียน และให้ตัวอย่างประโยคที่มีคาศัพท์นั้น)
สอนโครงสร้าง
สอนอ่าน
ประเมินผล (ให้ผู้เรียนทาการบ้าน แบบฝึกหัด ท่องจาคาศัพท์)


กลวิธีการสอน
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.

การแปลบทประพันธ์
การตอบคาถามเกี่ยวกับเรื่องที่อ่าน
การหาคาตรงกันข้ามและคาที่มีความหมายเหมือนกัน
การเติมคาในช่องว่าง
การท่องจา
การประยุกต์ใช้กฎโดยสรุป
การฝึกแต่งประโยค
การเขียนเรียงความ


ข้อดี
1.
2.
3.
4.

สอนกับเด็กกลุ่มใหญ่ได้
เหมาะกับผู้ใหญ่ หรือเด็กเก่ง
เข้าใจความหมายของคาศัพท์และเนื้อเรื่องได้เร็ว
ประเมินผลได้ง่าย


ข้อเสีย
1.
2.
3.
4.
5.

ไม่เน้นทักษะการพูดและการออกเสียง
ไม่สอดคล้องกับภาษาที่ใช้ในชีวิต
เด็กที่ไม่เก่งจะเกิดความเบื่อหน่าย
มีโอกาสใช้ภาษาน้อย
ต้องมีความรู้ 2 ภาษาเป็นอย่างดี

2.วิธีสอนแบบตรง
(The Direct Method)

 เพื่อให้ผู้เรียนใช้ภาษาเพื่อสื่อสารได้ในสถานการณ์จริง

(The Direct Method)

ความเชื่อ
 การเรียนรู้ความหมายต่าง ๆ เรียนด้วยวิธีเชื่อมโยงโดยตรงกับภาษาที่
เรียน โดยไม่ผ่านกระบวนการแปลเป็นภาษาเป็นผู้เรียน

(The Direct Method)

 ภาษาคือ ภาษาพูด การเรียนภาษาคือ การให้ผู้เรียนได้สื่อสารด้วย
ภาษาที่เรียนนั้น และเพื่อให้ประสบความสาเร็จยิ่งขึ้น ควรให้ผู้เรียน
ได้เรียนรู้ด้วยวิธีการที่จะคิดเป็นภาษาที่เรียนด้วย

(The Direct Method)






บทใหญ่ประกอบด้วยกิจกรรมการสนทนา
ผู้เรียนใช้ภาษาในสถานการณ์จริง
ไม่มีการใช้ภาษาของผู้เรียน
ไม่เน้นการสอนกฎไวยากรณ์

ให้เรียนรู้จากตัวอย่างและสรุปเป็นกฎด้วยตนเอง

(The Direct Method)








ให้ผู้เรียนฟังหรืออ่านข้อความในบทเรียน
อธิบายคาศัพท์และสานวนที่ยาก
ฝึกการออกเสียงคาให้ถูกต้อง
ถามคาถามเกี่ยวกับเนื้อเรื่องที่อ่านหรือฟัง
ดึงกฎไวยากรณ์จากเรื่องมาฝึกเพิ่มเติม
ให้ผู้เรียนทาแบบฝึกหัด

(The Direct Method)

1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.

การอ่านออกเสียง
การฝึกหัดตั้งคาถามและตอบ
การแก้ไขข้อผิดด้วยตนเอง
การฝึกสนทนา
การฝึกเติมคาในช่องว่าง
การเขียนตามคาบอก
การวาดแผนภาพ
การเขียนข้อความสั้น ๆ 1 ย่อหน้า

(The Direct Method)

ข้อดี
1. ถ้าฝึกนาน ๆ ผู้เรียนจะใช้ภาษาเพื่อสื่อความหมายได้
2. ได้เรียนรู้ภาษาแบบเดียวกับการเรียนรู้ภาษาของตนเอง
3. ได้ร่วมกิจกรรมการเรียนการสอนด้วยตนเอง ไม่เบื่อหน่าย

(The Direct Method)

1.
2.
3.
4.

ผู้สอนต้องมีความรู้ความสามารถในการใช้ภาษาของผู้เรียน
การอธิบายนามธรรมอาจเสียเวลา และผู้เรียนเข้าใจผิด
ผู้เรียนอาจสรุปกฎไวยากรณ์ผิดพลาด
หากมีผู้เรียนในชั้นเรียนจานวนมาก อาจดูแลได้ไม่ทั่วถึง

3.วิธีสอนแบบฟัง-พูด
(The Audio-lingual Method)

 เพื่อให้ผู้เรียนใช้ภาษาโดยใช้ภาษาต่างประเทศที่เรียน โดยฝึกภาษา
ซ้า ๆ จนเกิดเป็นนิสัย


 ภาษาคือ ภาษาพูด การสอนภาษาจึงควรเริ่มจากการฟัง -พูด อันเป็น
พื้นฐานไปสู่การอ่านและการเขียน







ผู้สอนต้องแบบอย่างที่ดีในการใช้ภาษาที่เรียน
ผู้เรียนเลียนแบบและปฏิบัติตามผู้สอน
เน้นภาษาที่ใช้พูดในชีวิตประจาวัน
เรียนรู้กฎจากตัวอย่าง ไม่เน้นข้อมูลทางวัฒนธรรม

ฝึกออกเสียงแต่เริ่มแรก และฝึกฟังในห้องปฏิบัติการทางภาษา








ให้ผู้เรียนฟังบทสนทนาใหม่ที่นามาให้อ่านให้ฟัง หรือฟังจากเทป
ผู้เรียนพูดตามทีละบรรทัด หลาย ๆ รอบ
นาประโยคที่เป็นปัญหามาฝึกเป็นพิเศษ
ฝึกโต้ตอบบทสนทนากันทั้งห้อง เป็นกลุ่มใหญ่ กลุ่มย่อย และทีละคน
ฝึกโต้ตอบบทสนทนาโดยดัดแปลงให้กับเหตุการณ์ของผู้เรียน


1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.

การท่องจาบทสนทนา
การฝึกแบบเพิ่มส่วนของประโยค
การฝึกพูดซ้า
การฝึกแบบลูกโซ่
การใช้คู่เทียบเสียง
การเติมบทสนทนา
การเล่นเกมไวยากรณ์

8. การฝึกแทนคาในช่องว่าง
9. การฝึกเปลี่ยนรูปประโยค
10. การฝึกถามตอบ


ข้อดี






ฝึกการพัฒนาทักษะ 4 ด้าน ตลอดจนองค์ประกอบของภาษา
เหมาะสมกับสภาพการณ์ปัจจุบัน เน้นปฏิบัติ
ใช้ภาษาตามสภาพจริง
ไม่เน้นสติปัญญาหรือเหตุผลมาก เหมาะกับเด็กเล็ก
เอาใจใส่ผู้เรียนทีละคนได้มากขึ้น







การเลียนแบบไม่ทาให้ผู้เรียนเข้าใจความหมายได้
การฝึกซ้า ๆ ทาให้เบื่อหน่าย โดยเฉพาะเด็กเก่ง และผู้ใหญ่
การแบ่งเนื้อหาเป็นส่วนย่อยอาจทาให้ผู้เรียนนาไปบูรณาการไม่ได้
เน้นหลักการวางเงื่อนไข เมื่อสถานการณ์เปลี่ยน ผู้เรียนไม่อาจปรับ
ใช้ได้ ขาดแรงจูงใจ
 ผู้สอนต้องมีความกระตือรือร้นและมีประสิทธิภาพสูง รู้จักเตรียมสื่อ

4.วิธีสอนตามทฤษฎีการเรียนแบบความความรู้ความเข้าใจ
(The Cognitive Code Learning)

 เพื่อให้ผู้เรียนได้รู้ระบบกฎเกณฑ์ต่าง ๆ ของภาษาที่เรียนก่อนนาไป
ประยุกต์ใช้


 ภาษาเป็ นระบบตามกฎเกณฑ์ ความเข้าใจและการแสดงออกทาง
ภาษาขึ้นอยู่กับความเข้าใจกฎเกณฑ์
 เมื่อผู้เรียนเข้าใจรูปแบบของภาษาและความหมายแล้วก็จะสามารถ
ใช้ภาษาได้








สิ่งที่นามาให้ผู้เรียนเรียนจะต้องมีความหมาย
ควรจัดลาดับความยากง่ายเพื่อช่วยให้การพัฒนาทักษะทางภาษา
เน้นให้เรียนรู้และเข้าใจระบบภาษาให้มากที่สุด
เน้นให้ผู้เรียนเข้าใจภาษาก่อนการแสดงออกทางภาษา
มุ่งกระบวนการสร้างความเข้าใจภาษาที่เรียนและเน้นทักษะ 4 ด้าน







ให้ผู้เรียนอ่านข้อความหรือบทสนทนา
ให้ผู้เรียนทาแบบฝึก โครงสร้าง
ให้ผู้เรียนฝึกสนทนาโต้ตอบ
จัดกิจกรรมให้ผู้เรียนได้ฝึกใช้ภาษาเพิ่มเติม


1. การเขียนรูปประโยคใหม่
2. การเรียบเรียงประโยคและข้อความที่ยังไม่ได้เขียนให้เชื่อมโยงถูกต้อง
ตามหลักไวยากรณ์
3. การเขียนอธิบายเหตุการณ์จากภาพ
4. การเตรียมบทสนทนามาพูดหน้าชั้น
5. การเติมคาในช่องว่างในประโยค
6. การให้ขยายความหรือตีความหัวข้อข่าว


ข้อดี
 มุ่งให้ผู้เรียนได้ใช้สติปัญญาและความคิดสร้างสรรค์
 เป็นการฝึกหัดสิ่งที่มีความหมาย
 เป็นการพัฒนาทักษะ 4 ด้านพร้อมกัน


 ผู้สอนต้องเตรียมการและสร้างแวดล้อมที่ดี
 จะใช้ได้ผลดีกับเด็กเก่งมากกว่าเด็กอ่อน

5.วิธีสอนแบบเงียบ
(The Silent Method)

 เพื่อให้ผู้เรียนใช้ความสามารถที่จะใช้ภาษาด้วยตนเอง

(The Silent Method)

 การเรี ย นรู้ ภ าษาเกิ ด จากความคิ ด หรื อ พลั ง สมองของผู้ เ รี ย นเอง
ผู้เรียนจะค้นพบกฎเกณฑ์ทางภาษาจากการทดลองพูด ผู้สอนจึงควร
มีบทบาทการพูดน้อยที่สุด

(The Silent Method)






ผู้สอนช่วยเท่าที่จาเป็น
ผู้เรียนพยายามนาสิ่งที่รู้มาใช้ประโยชน์และจดจ่อกับบทเรียนตลอด
ควรเรียนเสียงเป็นอันดับแรก เพราะเป็นพื้นฐานสาคัญของภาษา
สร้างสถานการณ์ที่จะดึงความสนใจของผู้เรียนไปยังโครงสร้างภาษา

ใช้ข้อผิดพลาดของผู้เรียนเป็นเครื่องชี้ให้เห็นว่าตอนใดไม่ถูกต้อง

(The Silent Method)







สอนการออกเสียง สระ และพยัญชนะต่าง ๆ โดยใช้แผนภูมิ เสียง
สอนการออกเสียงคาต่าง ๆ
สอนรูปประโยคต่าง ๆ โดยนาคามารวมกัน
ฝึกอ่านประโยคต่าง ๆ ที่ผู้เรียนสร้างขึ้น
ฝึกเขียนประโยคที่เรียนมาแล้ว

(The Silent Method)

กลวิธีการสอน (และอุปกรณ์)
1.
2.
3.
4.
5.
6.

แผนภูมิเสียง-สี/แผนภูมิคา/แผนภูมิฟิเดล (Fidel)
การนิ่งของผู้สอน
การช่วยกันแก้ไขข้อผิดพลาด
แท่งสี
ลักษณะท่าทีของการแก้ไขข้อผิดพลาดด้วยตนเอง
ผลสะท้อนกลับทางโครงสร้าง

(The Silent Method)

ข้อดี
 ได้คิดและใช้ภาษาอย่างเต็มที่ ผู้สอนเป็นเพียงผู้ช่วยเหลือ
 ร่วมกิจกรรมอยู่ตลอดเวลา
 ผู้สอนมีเวลาและโอกาสสังเกตพฤติกรรมของผู้เรียน

(The Silent Method)






การสอนนามธรรมอาจเป็นสิ่งที่เข้าใจได้ยาก
ผู้เรียนรู้สึกอึดอัด เพราะไม่ทราบว่าอะไรถูกอะไรผิด
ไม่เหมาะกับผู้เรียนกลุ่มใหญ่
ผู้สอนต้องชานาญการสอนอย่างมีประสิทธิภาพมาก

6.วิธีสอนแบบการตอบสนองด้วยท่าทาง
(The Total Physical Response Method)

 เพื่อให้ผู้เรียนมีประสบการณ์ที่สนุกสนานในการเรียนเพื่อการสื่อสาร
เป็นภาษาต่างประเทศ


 การสื่อความหมายของภาษาต่างประเทศอาจทาได้โดยการปฏิบัติ
หรือใช้กิริยาอาการประกอบ ผู้เรียนจะจาได้ดีถ้าได้ปฏิบัติหรือแสดง
การโต้ตอบด้วย







ผู้เรียนไม่ต้องพูด แต่เป็นผู้ฟังและทาตามผู้สอน
ผู้สอนกากับพฤติกรรมของผู้เรียนทั้งหมด
ผู้เรียนเลียนแบบการกระทาตามคาสั่งของผู้สอน
เมื่อผู้เรียนพร้อมที่จะพูดก็จะเป็นผู้ออกคาสั่งเอง


 ผู้สอนพูดคาสั่งเป็นภาษาต่างประเทศ แล้วปฏิบัติตามคาสั่งนั้นให้ดู
เป็นตัวอย่าง
 เมื่อพร้อม ผู้สอนจะเริ่มคาสั่งใหม่ให้ผู้แทนผู้เรียนปฏิบัติตามพร้อมกัน
และฝึกปฏิบัติด้วยตนเอง
 ออกคาสั่งให้ผู้แทนผู้เรียนปฏิบัติตามคาสั่งโดยผู้สอนไม่ทาให้ดูเป็น
ตัวอย่าง
 เขียนคาสั่งต่าง ๆ บนกระดานดา ผู้สอนปฏิบัติตามคาสั่งนั้นด้วย


1. การใช้คาสั่งเพื่อกากับพฤติกรรม
2. การสลับบทบาทของผู้สอนและผู้เรียน
3. การปฏิบัติตามคาสั่งที่ต่อเนื่องกันเป็นลาดับ


ข้อดี





ได้ประสบการณ์ตรงจากการปฏิบัติจริง
ไม่เครียด ไม่มีการบังคับให้ผู้เรียนพูดเมื่อยังไม่พร้อม
ได้เรียนรู้ภาษาที่ใช้ในชีวิตประจาวัน ใช้ภาษาเพื่อการสื่อสารได้
เหมาะสมสาหรับผู้เรียนในชั้นเริ่มเรียน


 ไม่สามารถสอนสิ่งที่เป็นนามธรรมได้
 สอนโครงสร้างซับซ้อนไม่ได้ผลดีเท่าไร

7.วิธีสอนแบบชักชวน
(Suggestopedia)

 เพื่อให้ผู้เรียนเรียนภาษาที่ใช้สื่อสารในชีวิตประจาวัน

(Suggestopedia)

 สมองของมนุษย์เปี่ยมด้วยพลัง แต่ถูกนามาใช้เพียงเล็กน้อย ผู้สอนจึง
ควรโน้มน้าวให้ผู้ เรี ย นได้ใช้พลั งสมองของตนอย่างเต็มที่ โดยขจัด
ความกลัวและข้อห้ามต่าง ๆ ที่เป็นอุปสรรคในการเรียนภาษา

(Suggestopedia)

 ผู้สอนเป็นเจ้าหน้าที่ในห้องเรียน
 การเรียนการสอนต้องไม่ทาให้ผู้เรียนวิตกกังวล
 ห้องเรียนต้องมีความสะดวกสบาย บรรยากาศผ่อนคลาย แฝงการ
เรียนรู้ไวยากรณ์รอบห้องเรียน ให้ผู้เรียนเรียนโดยไม่ตั้งใจ
 แนะนาผู้เรียนทั้งหมดให้รู้จักกัน ใช้บทสนทนาเป็นสื่อการเรียน

(Suggestopedia)

 นาเข้าสู่บทเรียนโดยการทักทายและชักชวนให้ผู้เรียนเลือกชื่อใหม่
เป็นภาษาต่างประเทศ แล้วทักทายกันตามบทสนทนาสั้น ๆ
 อ่านบทสนทนาที่ต้อ งการให้ ผู้ เรี ย นฟั ง และอธิ บายสิ่ ง ที่ผู้ เ รีย นไม่
เข้าใจ
 อ่านบทสนทนาให้ผู้เรียนฟังอีกครั้ง ผู้สอนอ่านนา ผู้เรียนอ่านตาม

(Suggestopedia)

ขั้นตอนการสอน (ต่อ)
 อ่านบทสนทนาให้ผู้เรียนฟังอีกครั้งหนึ่ง โดยเปิดเพลงประกอบด้วย
 จัดกิจกรรมให้ผู้เรียนฝึกเสริมเนื้อหาจากบทสนทนาโดยการร้องเพลง
เล่นเกม แสดงบทบาทสมมติ

(Suggestopedia)

1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.

การจัดห้องเรียน
การเรียนจากสภาพแวดล้อม
การชักชวนให้อยากเรียน
การสร้างมโนภาพ
การเลือกลักษณะประจาตัวใหม่
การแสดงบทบาทสมมติ
การใช้เพลงประกอบ
การใช้กิจกรรมต่าง ๆ

(Suggestopedia)

ข้อดี
 เกิดความรู้สึกผ่อนคลายทั้งร่างกายและอารมณ์ สภาพแวดล้อมที่น่า
เรียน
 ไม่กลัวหรือกังวลว่าจะทาอะไรผิด
 ได้เรียนภาษาที่ใช้จริงและวัฒนธรรมของเจ้าของภาษาด้วย

(Suggestopedia)

 เหมาะสมกับผู้เรียนกลุ่มเล็กมากกว่า
 ผู้สอนต้องมีความอดทน เชื่อในวิธีการสอนแบบชักชวน
 ผู้เรียนอาจมีความรู้ไวยากรณ์ไม่ดีพอได้

8.วิธีสอนแบบกลุ่มสัมพันธ์
(Community Language Learning)

 เพื่อให้ผู้เรียนใช้ภาษาที่เรียนติดต่อสื่อสารได้และเรียนรู้เกี่ยวกับการ
เรียนรู้ของตนเอง


 ยึดผู้เรียนเป็นหลั ก เน้ นการพัฒนาความสัมพัน ธ์ระหว่างผู้ สอนกับ
ผู้เรียนและระหว่างผู้เรียนกับผู้เรียน ทาให้ผู้เรียนรู้สึกว่าตนเองเป็น
ส่วนหนึ่งของกลุ่ม


 ผู้สอนเป็นผู้ให้คาปรึกษา เข้าใจความรู้สึกของผู้เรียน และสนับสนุน
ให้ผู้เรียนเอาชนะภาษาใหม่ที่เรียนให้ได้
 ผู้เรียนเป็นอิสระ และจะรู้สึกอิสระเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ


 ให้ผู้เรียนนั่งเป็นวงกลม โดยมีไมโครโฟนและเครื่องบันทึกเสียงอยู่
ตรงกลาง ผู้เรียนแนะนาตัวแล้วเริ่มสนทนากัน
 ผู้เรียนฟังเทปที่บันทึกไว้ และศึกษาบทสนทนาทีละประโยค
 แบ่งผู้เรียนเป็นกลุ่มย่อยช่วยกันสร้างประโยคใหม่จากคาศัพท์ในบท
สนทนาตอนต้น
 ให้ผู้เรียนพูดคุยเกี่ยวกับประสบการณ์ที่ได้รับ


1.
2.
3.
4.
5.
6.

การอัดเทปการสนทนาของผู้เรียน
การถอดบทสนทนาเป็นภาษาเขียน
การไตร่ตรองถึงประสบการณ์
การไตร่ตรองด้วยการฟัง
คอมพิวเตอร์มนุษย์
งานกลุ่มเล็ก


ข้อดี
 มีแรงจูงใจในการเรียน เพราะริเริ่มการเรียนด้วยตนเอง
 ใช้ความคิดสร้างสรรค์ของตนอย่างเต็มที่
 มีปฏิสัมพันธ์และช่วยเหลือซึ่งกันและกัน


 ไม่ได้ผลกับผู้เรียนกลุ่มใหญ่
 ผู้เรียนต้องมีความสามารถระดับเดียวกัน

9.วิธีสอนตามแนวการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร
(The Communicative Approach)

 เพื่อให้ผู้เรียนใช้ภาษาเพื่อสื่อความหมายได้เหมาะสมกับสภาพสังคม
การจัดการเรียนการสอน


 ภาษาคือ เครื่องมือในการสื่อสาร และเป้าหมายของการสอนภาษา
คือ เพื่อพัฒนาผู้เรียนให้มีความสามารถในการสื่อสาร








ต้องให้ผู้เรียนรู้ว่ากาลังทาอะไร เพื่ออะไร
ต้องสอนในลักษณะบูรณาการ ไม่แยกส่วน
ได้ทากิจกรรมการใช้ภาษาเหมือนในชีวิตประจาวัน
ฝึกใช้ภาษามาก ๆ โดยผ่านกิจกรรมรูปแบบต่าง ๆ เท่าที่เป็นไปได้
ให้ความสาคัญกับการใช้ภาษามากกว่าวิธีการใช้ภาษา


1. ให้ข้อมูลทางภาษาแก่ผู้เรียน
2. ฝึกใช้ภาษาที่เพิ่งเรียนรู้ โดยมีผู้สอนเป็นผู้นาการฝึก
3. ใช้ภาษาในสถานการณ์ต่าง ๆ ด้วยตนเอง โดยผู้สอนเป็นผู้แนะแนว


กลวิธีการสอน (และสือ)
่






การใช้สื่อของจริง
การเรียงประโยคที่จัดวางอย่างสับสน
เกมทางภาษา
ภาพชุดเรื่องราว
บทบาทสมมติ


ข้อดี
 สอดคล้องกับเป้าหมายของการเรียนภาษา
 เน้นกิจกรรมให้ผู้เรียนได้ฝึกการใช้ภาษาในสถานการณ์ต่าง ๆ
 เรียนรู้การทางานร่วมกับผู้อื่นเป็นคู่


 ผู้ ส อนต้ อ งมี ค วามพร้ อ มในด้ า นต่ า ง ๆ สู ง เช่ น ความรู้ การจั ด
กิจกรรม การสร้างสถานการณ์
 เน้นทักษะการฟัง-พูด มากกว่าการอ่านและการเขียน

กิจกรรมท้ายบทเรียน
 แบ่งออกเป็น 9 กลุ่ม กลุ่มละเท่า ๆ กัน
 เลือกวิธีสอน (ไม่ซ้า) กลุ่มละ 1 วิธี
 เลือกเนื้อหาภาษาไทย (ไม่ซ้า) 1 เรื่องที่สอดคล้องกับวิธีสอนที่เลือก
 ระดมสมองกันในกลุ่มว่าจะสอนเนื้อหาที่เลือกตามวิธีสอนข้างต้น
อย่างไร
 อธิบายรายละเอียดทีละขั้นตอนให้เข้าใจ
 ส่งรายชื่อสมาชิกในกลุ่ม วิธีสอน และเนื้อหาก่อนการนาเสนอ

Week 3 of TTFL

More Related Content

What's hot (20)

Viewers also liked (20)

Similar to Week 3 of TTFL (20)

More from Watcharapol Wiboolyasarin (18)

Week 3 of TTFL