Week 2 of WS4T
2 likes8,463 views
ภาษาไทยกับการเขียนเป็นทบทวนความรู้เกี่ยวกับภาษาโดยทั่วไปและภาษาไทย พร้อมนำเสนอเนื้อหาภาพรวมของภาษาพูดและภาษาเขียนจากการเปรียบเทียบ
Week 2 of WS4T
- 3. ภาษา คือ • ถ้อยคาที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย ภาษาธรรม • เสียง ตัวหนังสือ หรือกิริยาอาการที่สื่อความได้ เช่น ภาษา พูด ภาษาเขียน ภาษาท่าทาง ภาษามือ • (โบ) คนหรือชาติที่พูดภาษานั้น ๆ เช่น มอญ ลาว ทะวาย นุ่งห่มและแต่งตัวตามภาษา (พงศ. ร. ๓)
- 4. ภาษา คือ • (คอม) กลุ่มของชุดอักขระ สัญนิยม และกฎเกณฑ์ที่กาหนดขึ้น เพื่อสั่งงานคอมพิวเตอร์ เช่น ภาษาซี ภาษาจาวา • โดยปริยายหมายความว่าสาระ เรื่องราว เนื้อความที่เข้าใจกัน เช่น ตกใจจนพูดไม่เป็นภาษา เขียนไม่เป็นภาษา ทางานไม่เป็น ภาษา
- 5. สรุปได้ว่าภาษา คือ • “ภาษา” มาจากคากริยาภาษาสันสกฤตว่า ภาษ แปลว่า พู ด บอก หรือ กล่าว • เมื่อนามาใช้เป็นคานามจึงเปลี่ยนรูปเป็น ภาษา ซึ่งมีความหมาย ว่า “คาพูดหรือถ้อยคา”
- 6. ประเภทของภาษา • การสื่อสารด้วยวาจา หรือ วจนภาษา (Oral communication)
- 7. ประเภทของภาษา • การสื่อสารที่มิใช่วาจา หรือ อวจนภาษา (Nonverbal communication)
- 8. ประเภทของภาษา • การสื่อสารที่มิใช่วาจา หรือ อวจนภาษา (Nonverbal communication)
- 9. ประเภทของภาษา • การสื่อสารด้วยจักษุสัมผัส หรือ การมองเห็น (Visual communication)
- 10. ลักษณะทั่วไปของภาษา • ภาษาประกอบขึ้นด้วย “เสียง + ความหมาย” • ภาษามี ร ะบบระเบี ย บ มี ไ วยากรณ์ เ ฉพาะของ แต่ละภาษา • ภาษาเกิ ด จากการเรี ย นรู้ โดยมี สิ่ ง แวดล้ อ มเป็ น ตัวกาหนด • ภาษามีจานวนประโยคไม่รู้จบ
- 11. ลักษณะทั่วไปของภาษา • ภาษามีการเปลี่ยนแปลง –ความหมายเปลี่ยนแปลง เช่น แพ้ เป่าปี่ ดัดจริต พลิกแผ่นดิน –ความหมายกว้ า งขึ้น เช่ น หางเครื่ อ ง กระโถน เดินสาย –ความหมายแคบลง เช่น กาพย์ ปากจัด • ภาษาคือการกาหนดสัญลักษณ์ร่วมกัน
- 13. ลักษณะเฉพาะของภาษาไทย • ภาษาไทยมีตัวอักษรเป็นของตนเอง • ภาษาไทยเป็นภาษาคาโดด • ภาษาไทยส่วนมากเป็น คาพยางค์เดียว มีความหมาย สมบูรณ์ในตัว • คาเดียวอาจมีหลายความหมาย หลายหน้าที่ เมื่ออยู่ใน ตาแหน่งต่างกัน –“หลังจากไก่ขัน เขาก็ลุกขึ้นใช้ขันตักน้าหนึ่งขันมาล้างหน้า แล้วก็นึกขันว่า ตื่นมานั่งขันเชือกอย่างแข็งขันแต่เช้าทาไม”
- 14. ลักษณะเฉพาะของภาษาไทย (ต่อ) • ภาษาไทยมี ลั ก ษณนาม เช่ น ช้ า ง เปี ย โน เกวี ย น คอมพิวเตอร์ ปริญญาบัตร • ภาษาไทยมีระบบเสียงสูงต่า คือ มีเสียงวรรณยุกต์ • ภาษาไทยเป็นภาษาที่มีชั้นเชิง คือ มีระดับของคา • คาภาษากวี เช่น สายัณห์ตะวันยาม ขณะข้ามทิฆัมพร เข้าภาคนภาตอน รอนรอนและอ่อนแสง เป็นครามอร่ามใส ทิศะตกก็ราไร นภะแดงสิแปลงไป สุภะสดพิสุทธ์สี
- 15. กิจกรรมเสริม • นักศึกษาแบ่งออกเป็น 8 กลุ่ม แต่ละกลุ่มเลือกถอดความและ ขยายความในบทประพันธ์ต่อไปนี้เพียง 1 บาท (ไม่ซ้ากัน) • ครูกาหนดเวลา 15 นาที แล้วส่งผู้แทนกลุ่ม 1 คน ออกมา นาเสนอหน้าชั้นเรียน
- 18. ภาษาพูดและภาษาเขียน • ภาษาเขียนไม่ใช้ถ้อยคาหลายคาที่เราใช้ในภาษาพูด เท่านั้น เช่น เยอะแยะ โอ้โฮ จมไปเลยแย่ ฯลฯ • ภาษาเขียนไม่มีสานวนเปรียบเทียบหรือคาสแลงที่ ยังไม่เป็นที่ยอมรับในภาษาเช่น ชักดาบ พลิกล็อค โดดร่ม
- 19. ภาษาพูดและภาษาเขียน • ภาษาเขียนมีการเรียบเรียงถ้อยคาที่สละสลวยชัดเจน ไม่ ซ้าคาหรือซ้าความโดยไม่จาเป็น ในภาษาพูดอาจจะใช้ ซ้าคาหรือซ้าความได้ เช่น การพูดกลับไปกลับมา เป็น การย้าคาหรือเน้นข้อความนั้นๆ • ภาษาเขียน ผู้เขียนไม่มีโอกาสแก้ไขเปลี่ยนแปลงได้ แต่ถ้าเป็นภาษาพูด ผู้พูดมีโอกาสชี้แจงแก้ไขในตอนท้าย ได้ นอกจากนี้ยังมีข้อแตกต่างระหว่างภาษาพูดและ ภาษาเขียนอีกหลายประการ คือ
- 20. ความแตกต่างระหว่างภาษาพูดและภาษาเขียน • ๑) ภาษาเขียนใช้คาภาษามาตรฐาน หรือภาษาแบบแผน ซึ่งนิยมใช้เฉพาะในวงราชการหรือในข้อเขียนที่เป็นวิชาการ ทั้งหลายมากกว่าภาษาพูด เช่น ภาษาเขียน – ภาษาพูด สุนัข หมา แพทย์ หมอ ภาพยนตร์ หนัง ภาษาเขียน – ภาษาพูด สุกร หมู เครื่องบิน เรือบิน รับประทาน ทาน,กิน
- 21. ความแตกต่างระหว่างภาษาพูดและภาษาเขียน • ๒) ภาษาพูดมักจะออกเสียงไม่ตรงกับภาษาเขียน คือ เขียน อย่างหนึ่งเวลาออกเสียงจะเพี้ยนเสียงไปเล็กน้อย ส่วนมาก จะเป็นเสียงสระ เช่น ภาษาเขียน – ภาษาพูด ฉัน ชั้น เท่าไร เท่าไหร่ ภาษาเขียน – ภาษาพูด เขา เค้า หรือ หรอ,เร้อะ
- 22. ความแตกต่างระหว่างภาษาพูดและภาษาเขียน • ๓) ภาษาพูดสามารถแสดงอารมณ์ของผู้พูดได้ดีกว่าภาษาเขียน คือ มีการเน้นระดับเสียงของคาให้สูง -ต่า-สั้น-ยาว ได้ตาม ต้องการ เช่น ภาษาเขียน – ภาษาพูด ตาย ต๊าย เปล่า ปล่าว ลุง ลุ้ง ภาษาเขียน – ภาษาพูด บ้า บ๊า ไป ไป๊ หรอก หร้อก
- 23. ความแตกต่างระหว่างภาษาพูดและภาษาเขียน • ๔) ภาษาพูดนิยมใช้คาช่วยพูดหรือคาลงท้าย เพื่อ ช่วยให้การพูดนั้นฟังสุภาพและไพเราะยิ่งขึ้น เช่น ไป ไหนคะ ไปตลาดค่ะ รีบไปเถอะ ไม่เป็นไรหรอก นั่ง นิ่งๆ ซิจ๊ะ • ๕) ภาษาพูดนิยมใช้คาซ้า และคาซ้อนบางชนิด เพื่อ เน้นความหมายของคาให้ชัดเจนยิ่งขึ้น เช่น
- 24. ความแตกต่างระหว่างภาษาพูดและภาษาเขียน คาซ้า ดี๊ดี เก๊าเก่า ไปเปย อ่านเอิ่น ผ้า ห่มผ้าเหิ่ม กระจกกระเจิก อาหงอาหาร คาซ้อน มือไม้ ขาวจั้ะ ดามิดหมี แข็งเป็ก เดินเหิน ทองหยอง
- 25. สรุป • ภ า ษ า พู ด คื อ ภ า ษ า ที่ ผู้ ใ ช้ ภ า ษ า ใ ช้ สื่ อ ส า ร ใ น ชีวิตประจาวันด้วยการพูดนั่นเอง การพูดมีหลายระดับ ภาษาพูดมีทั้งรูปแบบที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ การใช้ภาษาพูด ควรคานึงถึงความเหมาะสมของฐานะ บุคคลและกาลเทศะด้วย
- 26. สรุป • ภาษาเขียน คือ ภาษาที่เ ป็นลายลักษณ์อักษรบันทึกไว้ เป็นหลักฐานประกอบด้วยสาระที่นามาอ้าง อิงได้ ใช้เป็น ภาษามาตรฐาน การใช้ภาษาเขียนควรเลือกใช้ถ้อยคาที่ เหมาะสม ไม่มีคาที่เป็นกันเองเหมือนภาษาพูดในปัจจุบัน เราจะพบว่ า มี ผู้ น าภาษาพู ด มาใช้ ป นกั บ ภาษาเขี ย น “ภาษาพู ด ” ที่ ผู้ ใ ช้ ภ าษา ส่ ว นใหญ่ นิ ย มน ามาใช้ ใ น “ภาษาเขียน” มีหลายลักษณะ ได้แก่
- 27. สรุป (1) • ใช้ภาษาเขียนตามที่ออกเสียงจริง เช่น คาที่ออกเสียง “พ้ม” มักใช้รูปเขียน “พ้ม” รูปเขียนที่ ถูกต้องคือ ผม “เค้า” “เค้า” เขา “ชั้น” “ชั้น” ฉัน “หยั่งงี้” “หยั่งงี้” อย่างนี้ “ยังไง” “ยังไง” อย่างไร “ก้อ” “ก้อ” ก็ “มั้ย” “มั้ย” ไหม
- 28. สรุป (2) • ใช้ภาษาปากที่หรือ ภาษาที่พูด แบบไม่เ ป็นทางการเป็น ภาษาเขียน เช่น ตีตั๋ว ดูหนัง ล้วนเป็นภาษาพูด เมื่อจะ นามาใช้เป็นภาษาเขียนควรปรับภาษาพูดให้เป็นภาษา เขียน ตีตั๋ว ควรใช้ ซื้อบัตร ดูหนัง ” ชมภาพยนตร์ ของเก๊ ” ของปลอม เข้าท่า ” เหมาะสม
- 29. สรุป (3) • การพูดเป็นตัวอักษรย่อตามบท เช่น ภาษาเขียน นสพ. รายวั น ภาษาพู ด ควรใช้ ว่ า หนั ง สื อ พิ ม พ์ ร ายวั น ศ.ดร. = เวลา 06.30 น. = ศาสตราจารย์ ดอกเตอร์ หกนาฬิกาสามสิบนาที หรือแบบไม่เป็นทางการใช้ว่าหกโมงครึ่ง
- 30. สรุป (3) เช่น ป.ป.ช. ภาษาพูดอาจใช้ว่า คณะกรรมการ ป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ หรือ ปอ-ปอชอ ก็ได้ เพราะ ป.ป.ช. เป็นคาย่อที่คนในสังคมรู้จักกันดี ในบางครั้งที่เราเห็นรูปภาษาเขียน
- 31. สรุป (3) • โดยปกติแล้วคาย่อหรืออักษรย่อนามาใช้ในภาษาเขียน เพื่อประหยัดเวลา และพื้นที่ในการเขียน เมื่อจะนามาใช้ พูด คาย่อต่าง ๆ ต้องพูดให้เต็มคา ยกเว้นคาที่พูดเต็มคา แล้ ว ยาวมากหรื อ เข้ า ใจยาก อนุ โ ลมให้ พู ด แบบภาษา เขียน
- 32. กิจกรรมใบงานที่ 2 คาชี้แจง: นักศึกษาแก้ไขภาษาพูดต่อไปนี้ให้เป็นภาษาเขียน (คิดเพิ่มเติม 1 คา) วัยโจ๋ เจ๋ง แห้ว เดี้ยง ผัวเมีย หนัง เริ่ด บ่องตง เพ่ นู๋ ชิมิ เด๋ว เค้า ฟิน ก๊อป จอย เว่อร์ บาย ใช่ป่ะ มั้ย เยอะ กิน ตาย หมอ ยั่งงี้ พ่อ ดู เกลียด ครู เซ็ง แซว ดิ้น ปอด ลอย ใน หลวง เมีย น้อย บอก แซ่บ วัว มอไซค์ รถเมล์ ควาย รู้ อ้วก พูดคุย หน้าเด้ง เผาศพ ส้วม อยาก บ๊วย ติ๊สต์